Love is (not) easy| JenKai (tex)

20

12.01.2017

Jennie

Kai'nin mesajlarını aldıktan sonra onu aradım.

''Seni her zaman ki parkda bekliyorum.''

Ardından hızla üstümü giyinmeye başladım.

Kai

Jennie beni parkda bekleyeceğini söyleyip telefonu kapatmıştı.Aslında yüzüme kapatmıştı.Hak ediyordum biliyorum.Çünkü ona güvenmemiştim.Bunun acısını çekeceğimi biliyordum.Yeterince acı çekmemiş gibi,yeterince kandırılmamış gibi.Sorun değildi dediğim gibi hak ediyordum.

Kendimi bir oyunun içinde bulmayı elbette beklemiyordum.Ama Jen'i dinlemem gerekirdi.Jen hiçbir zaman bana yalan söylememişti.Bir defa bile.Buna rağmen ona güvenmemem derinden etkilemiş olmalıydı.Benim gibi o da acı çekmişti.Daha fazla acı çektirmek en son istediğim şeydi.

Onu sevmediğimi söyleyip kendimi kandırıyordum.Deli gibi seviyordum.Belki de bu yüzden bu kadar sinirlenmiştim ve ani kararlar almıştım.Bilemiyorum o an ki sinirimi anlatacak kelimeleri daha önce hiç duymamıştım.

Kafamı kaldırdığımda Jen yürüyerek etrafa bakıyordu.Sanırım beni bulmaya çalışıyordu.Ayağa kalktım ve ona yaklaşmaya başladım.Beni gördü ve olduğu yerde durdu.O durduğu an ben de durdum.Kafasını sağa yatırdı ve gözlerini kırpıştırarak bana baktı.
Aynı şekilde onu taklit ettim.Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı ve bu sefer başını sola yatırdı.Onu tekrarladım.Kaşlarını çattı.Gerçekten sinirlenmiş gibiydi.

"Beni bu şekilde oyalayacaksın ve tüm suçu bana atacaksın değil mi? Gerçekten bilerek aldatmadım seni.Evet,biliyorum garip ama gerçekten aldatmadım.Hatırlamıyorum bile.Daha kaç defa özür dilemeliyim.Ah,Tanrım bunları daha önce de söylemiştim.İşe yaramıyor.Gidiyorum."

O kadar hızlı konuşmuştu ki 5 saniye sonra dediklerini idrak edebilmiştim.Vay canına görmeyeli baya sinirli olmuştu.Çok güzel olduğunu zaten biliyordum ama görmeyeli daha da güzelleşmişti.

Koşarak yanına gittim ve kolundan tuttum.Yüzünü bana çevirdi.Gözleri dolmuştu ve dudağı titriyordu.Bu ifadeyi görmek beni öldürüyordu.

"Jen,sana çok önemli bir şey söylemeliyim."

Tekrar kaşlarını çattı.

"Aldat-"

Sözünü kestim ve araya girdim.

"Aldatmadın biliyorum."

Tam inkar etmek için söze başlayacaktı ki gözleri kocaman açıldı.İnanamayan gözlerle bana baktı.Elinin tersiyle kendi ateşini ölçtü.Daha sonra benimkine baktı.

"Ateşin olmadığına göre kesin rüyadayız."

Güldüm ve dudağına kısa bir öpücük kondurdum.

"Hayır,değiliz güzelim."

Yüzünde ki ifade birazdan bayılacak gibiydi.Gülerek ona sarıldım.

Kollarını belime sardı.

''Sana söylemem gereken bir şey var güzelim.''

Ondan ayrıldım ve hala şaşkın olan yüzüne baktım.

Sağ dizimin üzerine çöktüm.Ardından sol bacağımı da yanına aldım.Cebimden kadife kutuyu çıkardım.Ellerini yüzüne çıkardı ve ağızını kapattı.Gözünden mutluluk yaşları geliyordu.

''Seni seviyorum ve ömür boyu yanımda olmanı istiyorum.Tüm kötülüklerden uzakta yanı başımda.Jen,evlen benimle.''

Gözlerinde ki yaşı sildi ve kocaman gülümseyerek bağırdı.

''EVET!''

Ona kocaman sarıldım ve öpücüklere boğdum.Her zaman olması gerektiği yerde yanı başımdaydı.