Love is (not) easy| JenKai (tex)

17

16.01.2016 (Throwback)

Jennie

Heyecanla üzerimi giyindim.Bugün doğum günümdü sonuçta.Heyecan yapmak her insan evladı gibi benim içinde doğaldı.Aslında heyecan yapmamın sebebi tamamen Kim Jongin denen yakışıklıydı.Bana gerçekten güzel bir süpriz hazırladığını üzerine basa basa söylemişti.

Makyajımı ve saçımı yaptıktan sonra evden çıktım.Bir taksi durdurup adresi verdim.

"Ajusshi biliyor musun bugün benim doğum günüm!"

Ajusshi bana dikiz aynasından hafif bir gülümseyiş sundu.Mutluluğum tüm evren için yeter gibi duruyordu.15 dakikanın sonunda parayı ödedim ve taksiden indim.Her zaman ki yerimiz olan Kai'nin ablasının kafesine geldim.
Burayı hep sevmiştim.Küçük ama büyüleyici bir güzelliğe sahipti.

"Jennie hoşgeldin!"

Jongin'in annesi bana sıkıca sarıldı,daha sonra ablası ve daha sonra da yeğenleri.Herkes çok mutlu gözüküyordu ayrıca heyecanlı.

"Jennie,Jongin sana geç kalacağından bahsetmedi mi?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Hayır,buraya gelmemi söylemişti.İzninizle onu arayıp hemen döneceğim."

Kafenin en sessiz yerine geçtim ve ezbere bildiğim numarayı aradım.İlk çalışta açmıştı.

"Bebeğim iş yerindeyim ve işler biraz uzayacak gibi beni buraya yakın olan kafede bekler misin?"

Arkadan gelen bağırışmalar yoğun olduğunu belli eder,artardı bile.O görmese de kafamı salladım.

"Tabii ki beklerim.Seni seviyorum.Görüşürüz."

Telefonun diğer tarafından bir kıkırdama gelmişti.

"Ben de seni seviyorum birtanem."

Montumu giydim ve Jongin'in ailesiyle vedalaştım.Bir taksi daha çevirip adresi verdim.
Sonunda adrese vardığımda Seulgi beni karşıladı.Seulgi'i pek tanımazdım.Jongin'in gittiği okuldaydı ayrıca bazı dersleri ortaktı.Jongin,Seulgi'i sevmezdi.Aksine ben severdim.Ama derslerinin notlarını verdiği için hep minnetttar olduğunu dile getirirdi.

"Jennie,nasılsın?"

Şaşkınlığımı gizleyememiştim çünkü burası evine çok uzak bir yerdi.Emindim ki buraya gezmek amaçlı bile ayak basmazdı.

"Sana göstermem gereken bir yer var."

Beni kolumdan tuttu ve sürüklemeye başladı.
Jongin'in işi bitene kadar onunla takılabilirdim.

"Bugün doğum günündü değil mi?"

Sorusuyla gülümsedim.

"Evet"

Seulgi'de gülümsedi.

"Asla unutamayacağın bir doğum günü olacak."

Yüzündeki ifadeyi daha önce hiç görmemiştim.Garipti.Tam anlamıyla.Belki de süprizin içinde Seulgi de vardı.Heyecandan ölücektim.Merakla beni soktuğu kapıdan içeri baktım.Burası bir bardı.Jongin hiçbir zaman beni bara getirmemişti.İçmeyi severdim ama şu an içmek yerine Jongin ile içmeyi tercih ederdim.Yüksek sesten dolayı bağırarak konuştum.

"Çok fazla zamanım yok gitmeliyim."

Seulgi beni duymadığını işaret etti ve dans pistine götürdü.Sanırım ondan kurtulmam zor olacaktı.Dansa ritmini kaptırmaya başladı.Ona katılmam için elinden gelen çabayı gösteriyordu.Dağıtan bir içici olduğunu biliyordum.Ama bu çaba beni sinirlendirmeye başlamıştı.

"Seulgi artık gitmem gerek."

Sinirimi içimde yaşamak benim için çok zordu.İçimde yaşamaktansa karşı tarafa zarar vermek hep seçimim olmuştu.Bu seçim asla bilerek olmuyordu.Sinirim bir şekilde farklı farklı
zararlı olaylara neden oluyordu.Sabrımın son damlalarından artık Seulgi'yi omuzlarından ittirdim ve içkilerin olduğu yere yöneldim.

Nefes almalıydım ve sakinleşmeliydim.
Tavana bak ve hiçbir şey düşünme.Derin nefesler al ve ver.Al ve ver.Sakinleştiğimi anladığım an hayal kırıklığı bedenimi ele geçirmişti.Birkaç saat önce ki heyecan ve mutluluğum artık sadece sinir ve öfkeydi.

Barmenden tekila istediğimi söyledim ve bana her bitirişimde tekrar ve tekrar yeniledi.Başım yavaşça döndüğü an düşeceğimi anladım.Sarhoş pek olmazdım.Aslında olmamaya dikkat ederdim.Olduğum zamanda Jongin yanımda olurdu.Yani güvende olurdum.Barmen yan bir sırıtış sundu aynı zamanda da kolumu tuttu.Rahatsız edici davranışları sergiliyordu.Onunla uğraşacak halde değildim.

"Bırakır mısınız?"

Gözlerimle kolumu işaret etmiştim.
Kafasını iki yana salladı.Ne olduğunu anlayamadan karanlık bir odaya girmiştim.Barmen anahtarı bir kaç defa elinde salladı.

"Çok eğleneceğiz."