Chapter 27

61 6 19
                                    

NAGLALABAN ang saya at kaba sa puso ko. Masaya ako dahil naamin ko na ang nararamdaman ko sa kaniya pero kinakabahan ako dahil hindi ko pa naririnig ang side o reaksyon niya sa pag-amin ko. After I confessed, she stopped crying and looked at me like she's waiting for "it's a prank" punchline but I say nothing.

We're sitting on the edge of my bed, staring the floor. Almost five minutes na ang nakakalipas pero wala pa rin nagsasalita sa amin. Pinapakiramdaman ang isa't isa at tanging naririnig lang ay ang ingay na pumasok mula sa balcony.

I can't hold it anymore. I sighed. "D-Do you want to eat? I can cook instant noodles," I offered and turned my head to her.

She looked at me and gave a half-smile then nodded. I smiled and stood. Nagtungo ako sa kusina at naghanda ng mga kagamitan sa pagluto ng pancit canton. Hindi pa kasi nakakapag-grocery si Jrald kaya 'yon na lang ang maluluto ko. Pumayag naman siya sa instant noodles, eh, kaya walang problema.

While waiting to boil the water, I turned to Tiffany that currently staring at me. Sumandal ako sa countertop at nag-krus ng braso. She's not blinking. Bababa ang tingin niya saka aangat ulit sa ulo ko.

I smirked. "Fun watching me?"

Her jaw dropped, blinked and shook his head. "You...changed. A lot."

"Yeah."

"Saan ka nanuluyan noong wala ka rito?" tanong niya saka inihilig ang ulo niya. 

"Ah. Doon muna ako sa bahay namin nagpalipas ng araw para mag-recover," kwento ko, hindi inaalis ang tingin sa kaniya. "Then, my sisters...noticed that I looked like a messy person so they gave me a little treatment."

I chose not to say the reason why I change my appearance."Ewan ko na lang kung hindi ka pa paglaglagan ng bibig ng babaeng 'yan". That's what I remembered Ate Che said.

"Your pimples. They're gone. You looked... I don't know. My future boyfriend?" she said then chuckled.

dug dug... dug dug...

I forced to smile, kahit na sobrang init na ng pisngi ko! How the hell she can say that?!

And... Future boyfriend?!

"Uh... Tiffany. About earlier, I-I... I—"

"—love you—."

"—will explain—Wait, what?" My brows furrowed deeply.

She smiled softly and nodded. How fun to see her smiling like that. But, it didn't last longer. It faded and changed with worry.

"Hey, what's wrong?" I asked, concerned.

"I'm...scared. Baka sinabi mo lang na mahal mo 'ko dahil naaawa ka sa akin at kalaunan ay iwan mo rin ako," malumanay niyang sabi.

"Look." I walked towards her and kneeled my one knee in front of her. Nakayuko siya kaya bumaba ako nang kaunti para makita ang mukha niya. Tinanggal niya ang salamin niya at pinunasan ang mata niyang may luha. "You can't swim up if you're gonna stay drowning."

I held her hand and removed it to her face. Pinunasan ko ang luha niya sa pisngi at kinuha ang salamin niya saka isinuot sa kaniya 'yon.

"Realization. My mind only chooses who I love. But, if I use also before my heart, I'll love the person who love me the most. Nalaman ko na lang na ganito na noong nakararamdam na ako ng kaba o pagbilis ng puso sa tuwing lalapit sa akin o kakausapin mo 'ko at pagselos sa tuwing kakausapin ka ng ibang lalaki—"

"Nagseselos ka kay Dexter?"

Napatigil ako sa tanong ni Tiffany. I pursed my lips and averted my gaze. Why the hell she's confronting me like this?

Listen To His Tears (Seven Blues Series 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon