Bugün hava çok güzel. Dışarıya güneşi içime çekmek için çıktım. Sigara yaktım ve insanları izlemeye başladım. 2 metre ötemde bir adam dışarı çıktı, oturdu bir taburenin üzerine ve sigara paketini çıkarıp, sigarasını yaktı. O an şöyle düşündüm; 'Neden temiz bir havaya çıktığımızda sigara yakarız?' Bu normal değildi. Tertemiz havayı içimize almak yerine neden bu zehri içiyoruz. Ne oldu da bu kadar bizi kendine bağladı bu illet. Ciğerlerimiz hava almaya çabalarken, insan neden daha zararlı bir hava çeker ki... Sanırım buna içerledim biraz. Çünkü dışarıda olduğumda, insanları izlerken büyük çoğunluğun sigara içtiğini görüyorum. Bu aşırı normalleşmiş artık. Keşke bırakabilsek. Bir gün uyansak ve sigara içmiyor, istemiyor olsak ne olurdu? Sabahları çirkin ağız tadıyla uyanmak yerine, tertemiz nefes ile uyansak.. Sigaranın zararlarını bile bile içmek bize ne kazandırıyor ki para kaybından başka. En kötüsü, sigara içmediğim zamanlarda ne yapıyordum unuttum. Çayı yudumlarken sigaranın aklıma gelmediği tek bir an olsa mesela. Kahvemi içebilsem tadına doya doya. İnsan hayret ediyor. Bırakılabilecek bir şey nasıl böylesine zor gelir insana. Bu nasıl bir bağımlılıktır? Umarım bir gün her isteyen sigarayı bırakır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kilitlediğim Kapı
Non-FictionYüklenme kendine bu kadar. Her insanın hikayesi vardır. İlgi çekici yada değil buna öğrendikten sonra karar veririz. Bu bir kitabın ilk cümlesi gibidir. Ya ilk cümleden çeker, ya da bunu sona saklar. Ben hep çiçek bakmak istemişimdir, bu yazılarım...
