Her ayrıntıyı her sorunu beynimde büyütüp onu sürekli düşündüğüm için bu kadar yorulduğumu farkettim. Kendimi düşünmemeye iticem bugün. Belki az düşünürsem daha verimli olacağıma ihtimal verdim. Çok fazla yorulduğum yıprandığım için düşünmeden hareket etmek istiyorum biraz.
Meditasyon yapmaya devam etmek ıstiyorum mesela. Spor yapmak istiyorum kendimi kötü hissetmek istemiyorum. O düşünmeyip mutlu olabiliyorsa bende olabilirim. Korkarak yaşanmaz bunu anladım. Korkarak yaşarsın fakat yoluna devam edebilme cesaretini edinmen gerekiyor. Yerlerde sürünüyor olsan bile korkmayacaksın. Kim korkmuyor ki. Herkesin endişeleri, kayıp giden şeyleri var. Benim daha az olduğu halde saçma sapan her gün düşünüyorum ve kayboluyorum.
Bunu kendime yaparak sadece kendime zarar veriyorum. Hayatın güzelliğini görmemi engelliyor. Şükretmemi engelliyor. Kendime her zaman şükretmeyi öğrettim ve geceleri yatmadan şükrediyorum. Şunu fark ettim, aslında şükretmiyorum gerçekten şükür edemiyorum, ne kadar kendimi iyi hissetsem halim iyi olsa da berbat hissederek şükretmeyi tam yerine getiremiyorum.
Dün fark ettiğim şeylerden biri de şu ki;
Ne kadar rahatsız olursan ol, olduğun ortamı sevmesen bile yaşamaya devam ediyorsun. Kimse dört dörtlük değil ki zaten. Bu yüzden hayatımda iyi giden ve iyi olabilecek şeyleri hatırlatıcam kendime. Umarım başarabilirim. Kendimi seviyorum ve kendime saygım var. Bunu kaybetmemek için elimden geleni yapacağım. Kaçıp gitmek değil mesele. Asıl olan bulunduğun yeri güzelleştirmek.
Bunu kendime öğreticem. Ben yaşamayı öğrenicem
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kilitlediğim Kapı
Документальная прозаYüklenme kendine bu kadar. Her insanın hikayesi vardır. İlgi çekici yada değil buna öğrendikten sonra karar veririz. Bu bir kitabın ilk cümlesi gibidir. Ya ilk cümleden çeker, ya da bunu sona saklar. Ben hep çiçek bakmak istemişimdir, bu yazılarım...
