Odaya girdiklerinde onları ürkütücü bir sürpriz bekliyodu. Gördükleri şey şuydu ..... Her yer dağılmıştı ve bi kağıdın üzerinde " şuan yanında sen olabilirsin ama unutma her daim ben kazanıcam!" Bu ne demekti? Veya bunu kim yapmıştı? Hazal bi anlam veremiyordu olanlara. Emre zaten her zaman ki gibi sinirli görünüyordu ama bu bakışların altında kararsızlık vardı. Leyla hemen yanımıza geldi hafif bi şekilde sırıtıyodu, çok gıcık olmuştum.Annem baygın baygın bize bakıyordu onun da dayanacak gücü kalmamıştı aramızda ufak bi sessizlik olmuştu, bu derin sessizlik benim " bugün olanlar kimsenin aklından geçmezdi hepimiz gerçekten yorulduk." Dememle bozulmuştu. Annem odasına çekilmişti tabi bende. Daha sonra Emre yanıma geldi " iyi görünmüyorsun Hazal eskiden yüzünden gülümseme eksik olmazdı şimdi ise yalandan bi tebessüm bunun farkında olmadığımı mı sanıyorsun?" Gerçekten bilmiyodum nasıl davranmam gerektiğini, nasıl hareket etmem gerektiğini bilmiyodum. Emre'ye tam cevap verecektim ki bi anda gözlerimin dolması ile ağlamam bir oldu Emre'ye sarıldım ve çaresizce ağlamaya devam ettim.
Gözlerinin içine bakıyodum. Ve sadece " çok yoruldum" diye bildim, Emre'nin de gözleri dolmuştu ama ben daha fazla ağlamayım diye yüzünü çeviriyodu kapının açılma sesi ile kendime geldim içeri giren Leyla idi. İçımden " yuh bu kadar arsız olunmaz kapı tıklatma diye bişey var!" Dedim işte bu halde iken bile birilerine sataşabiliyodum. Emre Leyla'ya " noldu neden geldin?" Diye sordu Leyla direk aramıza oturdu (yüzsüz işte) " canım sıkıldı uyuyamadım" dedi Leyla. Ben ise " gözlerini kapatırsan geçer merak etme tatlım." Diye kendimce laf ediyodum Leyla umursamadı bile o an saçını tutup duvara fırlatmak istedim onu tam da Fırat'ın bana yaptığı gibi.....
Emre bana tuhaf tuhaf bakıyordu ya Leyla'ya verdiğim cevap yüzünden ya da bişey vardı ama söyleyemiyordu. Emre bana dönüp " her neyse ben şimdi yatıcam bu konuyu yarın konuşucaz haberin olsun." Dedi, ben de geçiştirmek için "hıhı" diyebildim Emre odadan çıktıktan sonra Leyla bana tip tip bakmaya başladı ve hiç beklemediğim bi şekilde " Emre'den uzak dur!" Dedi sinirlendiğim için kendimi tutamadım " Emre benim için çok değerli sen kimsin de bana bunları diyebiliyorsun geldiğin günden beri sende çözemediğim bi şey vardı şimdi anlamış oldum. Gözün Emre'de bunu biliyorum, ve sana şunu söylemeliyim ki Emre'yi senden daha iyi tanıyorum bu yüzden tatlı kız ayaklarına yatma! " dedim ve kendime geldim belki de çok abartmıştım ama daha dün aramıza katılmış bi kız bana Emre'den uzak dur deyince kendimi kaybetmiştim napabilirdim? Leyla bana hırslı bi şekilde bakıp " merak etme Emre yakında gerçekleri görecek ve sen ortada kalacaksın! Şimdiden alışsan iyi edersin canım!" Diyince hiç durmadım direk yapıştırdım cevabı
" gerçekler? Bak kızım neden bahsettiğini inan ki bilmiyorum ama bunun sonu senin o zavallı hayal gücündeki gibi olmicak! Emre her zaman benim yanımda oldu,bende onun. İstediğin şeyleri yapamicaksın ben izin vermicem!" Diyerek son noktayı koydum hırslı ve sinirli bi tavırla yılan gibi süzülerek odadan çıktı.
Sinirlerim bozulmuştu. Ve endişeleniyordum acaba Leyla ne yapmaya çalışıyordu ve bi şey yapsa bile Emre ona inanırmıydı?
(DEVAM EDECEK...)
ARKADAŞLAR UZUN ZAMANDIR BÖLÜM ATMAMIŞTIM BUNUN İÇİN ÖZÜR DİLERİM İYİ OKUMALAR💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SESSİZ ÇIĞLIKLARI
General FictionGECE HER ŞEYİ KARARTSA BİLE AYI KARARTAMAZ...
