Siyah Yıldızlar ve Papatya

10.

İyi okumalar

Oy verip yorum yapmayı unutmayın<3

Aslında James'i çağırmamıştım. Neden böyle bir şey dediğimi ben bile bilmiyorum...

Yalancı durumuna düşmemek için rehbere girdim engeli kaldırdım ve James'i aradım.

''Alo.''

''Alo Daisy?''

''Şey...bu gün bize gelir misin? Film falan izleriz. Konuşur sohbet ederiz.'' ne kadar aptalım.Ne geçiyordu aklımdan o cümleleri kurarken. Çocuk şok olmuştu herhalde çünkü yaklaşık olarak on saniye kadar çıt çıkmamıştı.

''Tabi saat kaç gibi geleyim?'' Şaşkınlığı sesine yansımıştı adeta.

''Sen ne zaman müsaitsen.''

''Tamam geliyorum iki saate.'' Telefonu kapatıp yatağın üstüne attım ardından da kendimi yatağa bırakıp avize ile bakışmaya başladım. Gelen bildirim sesi ile irkildim.

James : Yoldayım :)

Laura : Bekliyorum.

Huzursuzca yerimden kıpırdandım. Aklıma Kerem'in yüz ifadesi geldiğinde yüzüme istemsizce bir zafer gülüşü yayıldı. Üstüme çeki düzen verip odamın kapısını araladım ve kafamı hafifçe dışarıya çıkarıp etrafı kolaçan ettim. Küçüklükten kalma bir alışkanlıktı. Ne zaman tek başıma bulunduğum bir ortamdan çıkış yapacak olsam istemsizce bunu yapardım. Odadan çıktım ve yavaşça ilerledim. Alt kata indim. Kerem'in odası bu katta olduğundan daha sessiz yürümeye başladım. Onu uyandırmak istemezdim.

Koridordan parmak uçlarımda geçerken omzuma dokunan el ile yerimde sıçradım. Arkamı döndüm ve Kerem'i görmem ile omzuna vurmam bir oldu.

''Ya sen psikopat mısın?'' 

Kerem pis pis sırıtıp ''Evet bir problem mi var?'' dedi. Sinirle gözlerimi devirdim ayaklarımı hızla yere vura vura mutfağa doğru ilerlemeye başladım. Bir bardak soğuk suyu kafama diktim ve masaya oturup Kerem'e ''Seval nerede?'' diye sordum. Omuzlarını bilmediğini ifade etmek istercesine silkti.

Kapıya tutundu ve bir elini alnına koyarak ''Ay ben bir fena oldum ateşim mi çıkıyor sanki? Papatya baksana bir ateşim mi çıkmış?'' dedi alayla. Kafamı ölümcül bir yavaşlıkta Kerem'e çevirdim ve gözlerimi ona çevirdim. Yavaşça ayağı kalkıp çekmecenin önüne geçtim. Elimle çekmecedeki siyah ekmek bıçağını kavradım ve sakince Kerem'e döndüm.

''Gel ,gel ölçeyim ateşin çıkmış mı?''

Ona doğru ilerlerken Kerem neye uğradığını şaşırmış olacak ki dondu kaldı.

''Kızım manyak mısın sen bırak o bıçağı!''

''Delirttin beni gel buraya!'' 

Kerem gülerek kaçmaya başlayınca peşinden gittim. Tabi ki yetişemedim ona o bir zürafa ben ise bir ornitorenktim.

Ekmek bıçağı ile kovalıyordum Kerem'i çok hızlı koşuyordu gıcık! 

Mutfaktan çıkıp ana girişe kaçtı.

Ardından kapının önünde Kerem'i sıkıştırdım ve üzerine gitmeye başladım. Kaçacak yeri yoktu. Sırtını kapıya yasladı ve korku ile bana baktı ellerini başının hizasında kaldırıp

''Tamam teslim oluyorum. Şimdi o elindeki kesici aleti sakince yere bırak!'' dedi.

Bu dediğine sesli ve psikopat bir şekilde gülüp ''Artık çok geç...'' dedim ve elimdeki bıçakla Kerem'e doğru ilerledim.