Pazar gününe harika bir başlangıç yaptığım söylenemezdi. Babam iş seyahatine gitti, Ekrem amca akrabalarını ziyaret etmek için bu günlük izinliydi. Evin yemek ve temizlik işlerinden sorumlu olan Neriman teyze ise rahatsızlandığı için bu gün gelememişti.
Açıkçası evde yalnızdım ve bu beni huzursuz ediyordu. Aklıma Kerem geldi. Acaba bu gün evde miydi?
Düşüncelerimi bölen telefonun zil sesiydi. Arayan ise Neriman teyzeydi.
''Alo kızım.''
''Buyur Neriman teyze?''
''Malum bu gün ben gelemedim, o yüzden benim büyük kız gelecek yemeği temizliği hallediversin hemen.''
''Çok iyi olur Neriman teyze sağ ol. Geçmiş olsun bu arada.''
''Sağ ol pamuk kızım benim kendinize iyi bakın.'' dedi ve telefonu kapattı.
Telefonu yatağımın üstüne bıraktım ve banyoya gidip işlerimi hallettim. Dolabın karşısına geçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyindikten sonra saçlarımı sıkıca bağladım ve aşağı kata indim. Saat henüz erkendi. Yavaş adımlarla Kerem'in odasına doğru yürümeye başladım. Kapının önüne geldiğimde kapıyı yavaşça iki kere tıklattım ve ''Gelebilir miyim?'' dedim. Hemen ardından kapı açıldı ve karşımda gözleri kıpkırmızı, beti benzi atmış ve dağınık saçlı bir Kerem gördüm.
''Ne oldu sana?''
''Sanırım biraz üşüttüm.'' dedi. Tabi ki ona hastaneye gidelim demeyecektim çünkü desem bile bunu inatla kabul etmeyecekti. Kerem'in küçüklükten beri hastane korkusu vardı. Sebebi ise...(Neyse onu da başka bölümde artık)
Üzgün üzgün Kerem'e bakarken bir anda zil çaldı. Kerem'e bakıp ''Sen dinlen gelirim arada ben senin yanına.'' dedim ve koşarak kapıyı açmaya gittim.
Elimi kapı koluna uzattım ve kapıyı hızlıca açtım. Karşımdaki kişiyi tanımıyordum.
''Pardon. Kimsiniz?''
''Ben Neriman'ın kızı Seval.'' dedi. Kızı baştan aşağıya süzdüm. Cidden çok güzel bir kızdı. Ortalama 1.70 boylarında kıvırcık saçlı ve yeşil gözlü bir kızdı. Kızı kapıda beklettiğimi fark edince elimle içeri geçmesi için yolu gösterdim. Kız hafifçe gülümsedi ve direk mutfağa geçti.
''Kerem nerede acaba?''
''Odasında.'' dedim gayet net bir ses tonu ile. Sana ne Kerem'den?
Mutfakta masaya oturmuş kızı izliyordum. O sırada kız hafifçe boğazını temizledi ve
''Seni ilk kez canlı canlı görüyorum. Resimdekilerden daha güzelmişsin.'' dedi ve sanki dediğine pişman olmuşçasına gözlerini sıkıca kapattı. Ben ise fazla uzatmadan ''Teşekkür ederim sende çok güzelsin.'' dedim bunu kesinlikle onu geçiştirmek için söylemiyordum. Cidden çok güzeldi.
