DELİ SERSERİM

~BÖLÜM 1

*Kurgu değiştirilmiştir.*

Odamdaki son eşyalarımı da valizime koyduktan sonra artık yeni evimize gitmek için hazırdım. Yeni evimize taşınacağım için oldukça heyecanlı ve mutluydum.

Bu evi zaten oldum olası sevmemiştim. Annemler, kardeşim Doğukan için taşınmışlardı buraya. Amaçları ona iyi bir eğitim vermekti ve en iyi okulu bu çevrede bulmuşlardı. Maalesef abim ve beni de peşlerinden sürüklemişlerdi. Aslına bakarsanız ben İzmir'deki evimizden çok memnundum. Ama babamın aldığı karar sayesinde İzmir'e bir daha dönmeyecektik.

"Deriin! " abimin seslenmesiyle dalmış olduğum pencereden gözlerimi uzaklaştırarak aşağıya indim.

"Hazırsan çıkıyoruz. Valizleri sonra Vedat abi alacak. " deyince abim, kafamı salladım ve kaldırdığı kolunun altına girdim.

  Annem ve babam bizi arabanın içinde bekliyorlardı. Abime dönerek:

"Doğukan nerede? " diye sordum ve saniyesinde sırtımdaki ağırlık sayesinde yere kapakladım. Doğukan bir tarafa, ben bir tarafa düşmüştük. Abimde ayakta bize katıla katıla gülüyordu.

"Pislikler. " diye tıslayarak arabaya bindim ve babama klasik yakarışlarımı söylemeye başladım. Annem bana arkamda olduğunu gösteren şeyler söylerken babam, "Benim oğullarıma laf yok! " diyerek her zaman ki tartışmamıza gülerek nokta koymuştu.

Abim ve Doğukan da arabaya binince derin bir nefes alarak arkama yaslandım.

Ben Derin Demirkıran.. 18 yaşında..  genelde kendi halinde, hiçbir şeyi umursamaz bir kız olduğumu söylerler. Erkeklerle pek işim olmaz, hoş zaten istesemde kıskanç bir abi ve kardeşle o iş biraz zor.. abim Deniz "Sevgilim olabilir. " diyeceğim kadar yakışıklı birisi ve oldukça popüler.. erkek kardeşim Doğukan maviş gözleriyle oldukça yakışıklı ve tatlı bir kardeş.. annem, babam aynı okulda tanışıp evlenen birbirlerine ilk günden beri aşık ögretmenler..

Her şeyin güzel olmasını dileyerek gözlerimi sımsıkı kapattım.

* * *

Gözlerimi açtığımda karşımda saçma sapan hareketler yapan Doğukan'ı görünce gözlerimi tekrar kapatıp hiç açmak istemedim.

Gözlerimi açıp etrafıma baktığımda bir odanın içinde kanepede uyuduğumu gördüm.

"Filmlerdeki gibi 'Neredeyim ben?' diye triplere girmemen için söylüyorum. Annemin arkadaşı Yeliz teyzelerdeyiz,  ikimiz. Diğerleri yeni evimizi yerleştirmeye gittiler ve beni de senin başına diktiler. " dedi ve göz kırptı.

"Peki. Uyandığıma göre artık gidebiliriz. " dedim ve yattığım yerden doğruldum.

Kapıyı açıp içeriye geçtim. Yeliz teyze her zaman ki dergilerinden bir tanesini okuyordu.

"Merhaba! " diyerek dikkati üzerime çekmeye çalıştım ve başardım.

"A tatlım günaydın. Nasılsın? "

"Teşekkür ederim. İyiyim siz nasılsınız? " dedim ve bu sırada da Doğukan'ın ısrarcı bakışlarını görmezden gelmeye çalışıyordum. E tabi sıkılmıştı artık.

"Yeliz teyzecim biz artık kalkalım. Malum evi yetiştireceğiz. " diye bir bahane attım ortaya.

"Tabi ki de. " dedi ve benim gibi ayağa kalktı. Kapıya geldiğimizde sıkıca sarıldı bana, bende teşekkürlerimi sunarak dışarıya çıktım. Doğukan derin bir  "oh" çekerken bende onun bu haline gülüyordum.