Köylü Güzeli (♡ADRİNETTE♡) - TAMAMLANDI

İyi final-özel bölüm

❣Yazardan❣

"Dayan bir tanem"

Adrien eşinin başındaydı. Hastanedeydiler....

Marinette'nin çocuğu olucaktı

"Meleğim bak dayan lütfen. Biliyorum çok acıyor ama lütfen..."

Adrien'in aklına bir fikir geldi

"Bak meleğim... İyi anılarımızı düşün.. Hepsini düşün.. Nasıl karşılaştığımızı hatırla.. Hmm biz nasıl karşılaşmıştık?"

"Ağh! Şapşal şey!... Bizim aşkımız bir köyde başladı. Sen egonla gelmiştin. Bense kitaplarımla!"

"Daha sonra ne oldu?"

"Sen bana çarptın! Kitaplarımı yere düşürdüm! Egonla kendini tanıttın! Ama ben ısrarla ismimi söylemedim"

"Ben ne yaptım"

"Zorla söylettirmeye çalışıp beni öptün! İşte başıma tün oyunlar bu yüzden geldi!"

"Hey, ben ne yaptım"

"Ne mi yaptın? Hala soruyormusun?!... Benimle zorla evlendin!"

Marinette gülümsemeye başladı. Tüm her şey aklına geldikçe hep gülümsüyordu

"Efendim, nur topu gibi bir oğlunuz oldu"

"Bana değil annesine verin"

Adrien komut verince doktor Marinettenin kucağına verdi

"Benim işe gitmem gerek"

"Dur! Nereye?!"

Marinette sinirlenmişti. Kendisini böyle bırakıp nasıl giderdi! Nasıl!

Genç kızı yoğun bakımdan çıkarıp normal odaya aldılar. Oysa hala üzgündü. Yanında duran oğluna baktı

"Baban beni sevmiyor bitanem"

Uykumun gelmesiyle gözlerimi kapadım

1 gün sonra-Marinette Agreste

Adrien hala beni görmeye gelmemişti. Çıkış işlemlerimi de Felix yapmıştı..

Kucağında Hugo'la yatakta yatıyordu

"Marinette, hadi gidelim"

Hugo'yu Felixe verdim. Kendimse somurtarak onu izledim. Bir kaç dakika sonra eve varmıştık. Ben uyumuş Hugo'yu kendi minik yatağına koydum. Kaç ay önce bu yatağı Adrien almıştı...

Ama şimdi kendisi gitti

"Marinette!!!"

Kulağıma sanki bir ses geldi. Etrafa bakınca hiç kimse yoktu.

"Marinette!!!"

Pencereden baktım. Gözlerim dolmuştu

Etraf gül buketleriyle doluydu. Her buketin üzerinde de bir harf vardı

Seni seviyorum meleğim

"Bana hala küsmüsün!!!!"

"Eveeeet!"

"O zaman yukarıya bak"

Baktığımda havayi fişenklerle

Lütfen bu kibirli adamı affet

Yazıyordu...

"Ya şimdi!!!!"

"Hayııır!!!"

Oradan ayrıldı. Ben çabuk affedicek değilim.

Yatağa yatıp üzerime yorqanı çektim

Soğuk eller beni sardığında gözlerimi açtım

"Affet beni meleğim"

"Hayır"

Ayağa kalkınca ona baktım. Eline meyve kesmek işin olan bıçağı aldı. Bileğine tuttu

"Tamam ya Adrien. Affettim"

"Benim meleğim hep affeder"

"Bir daha beni kızdırırsan seni hayatım boyunca affetmem"

"Tamam tamam"