Köylü Güzeli (♡ADRİNETTE♡) - TAMAMLANDI

30 《

Adrien Agreste:

Ne kadar hafızasını kaybetsede o hala benim Marinettem. Hep başkalarının iyiliğini düşünen kız. Marioya her ne söylüyorsa /ne dediğini bilmiyorum/ hepsini kabul ediyor

Lunaparka gidince ilk önce dönme dolaba bindik. Mario ve Marinette, ben ve Nino, Alya ve Chloe
Mario yüksekten korktuğu için ağlıyordu. Marinette yine ne yaptıysa susturdu onu

Dönme dolaptan çıkıp bir masada yemek yedik. Mario Marinetteden ayrılmıyordu. Sanki ona benden çok değer veriyordu

"Mayi abya koyku tyenine bineyimmi?"

"Ama meleğim orası çok korkutucu"

"Lütfen Mayi abyaaa"

Bana baktı. Kafamı onaylarca salladığında Marioya gülümsedi

"Tamam ama bi şartım var."

Kulağına bir şeyler fısıldadı

"Offff! Peki! Kabuy ediyoyum!"

"O zaman anlaştık meleğim"

Ne söyledi acaba. Kesin Marioya istemediği bir şeyi yaptırıcak

Yine önceki gibi oturduk. Marinette ve Mario en sondaydı

Bir birinden korkutucu şeyler vardı. Benle birlikte her kes bağırıyordu. Ama Mario ve Marinetteye baktım. Konuşup gülüyorlardı. Ya bu kızın korku duyqusu gelişmedi kesin

Sonunda hava kararıyordu. Nerdeyse her şeye binmiştik. Alya bizde kalmıyordu artık. Yeni eve çıkmıştı. Bu yüzden sadece üçümüz vardık. Arabaya bindik. Ben sürüyordum. Bu yüzden onlara bakma fırsatım olmamıştı.
Sonunda eve vardık

Marinettenin kapısını açınca ikisini de uyurken buldum. Onu dürtmeye başladım

"Mari.. Mari.. Meleğim.. Hadi uyan"

Sonunda uyanmıştı. Bana anlamamışçasına bakıyordu

"Uyuya kalmışsın"

Kucaöındaki Marioya baktı. Daha sonra bana.
Marioyu yavaşça kucağına aldı. Arabadan indik.

"Abya.. Mayi abya.. Gitme lütfen"

Marinette yere baktı daha sonra Marioyu okşadı

"Korkma meleğim. Biz burdayız"

Mario Marinetteye sımsıkı sarıldı. Kapıdan içeri girdiğimizde Kagami gelip bağırdı

"Senin bu cahil köylüyle ne işin var!"

Mario ağlayınca Marinettede onu odasına götürdü

"İnsanda bir azcık annelik duyqusu olur! Bak ağlattın onu!"

"Hıhı tabi o besleme kızla gezince güzel dimi"

"Kagami sözlerine dikkat et!"

"Neyine dikkat edicem! Yalan söylemiyorum! O köylü kızı seni benden alıcak"

"Kagami! Çabuk gözümün önünden kaybol!"

"Eeeh! Ne haliniz varsa görün!"

Elimi kafama vurup arkamı döndüm. Marinette gözleriyaşlı bana bakıyordu.

"Marinette bekle"

Marinette Marionun odasına doöru gitti. Bende onun arkasından koştum. Odadan sesler geliyordu.

"Mayi abya ağyama"

"Ağlamıyorum ki meleğim"

"Peki buynay ne?"

"Bunlar.. Mutluluk gözyaşları. Bak canım, insanlar mutlu olunca ağlar hep. Bende sen burdasın diye mutluyum ve ağlıyorum"

"Benim uykum vayyy"

"Sana masal anlatıyımmı?"

"Eveeeet"

Kapının önünde oturup kafamı yasladım

"Bir varmış bir yokmuş. Bir prenses varmış. Bu prenses çok mutsuzmuş. Hiç kimse onu sevmiyormuş. Bir gün bir prens karşısına çıkmış. Ve ona demişki. Sen neden böylesin? Prenseste ona demiş ki beni seven hiç kimse yok. Bu yüzden çok mutsuzum.... Ah meleğim, nasıl da çabuk uyudun"

Marinette odadan çıkmak için geldiğinde bende duvarın arkasına saklandım
O da benim gibi kapının önünde oturdu
Eliyle kafasını tuttu

"Ağh! Yinemi."

En sonunda bir işe yaramadığını anlayıp saçlarını açtı. Daha sonra okşamaya başladı

"Offf! Neden ben ya!"

Saklanarak gelip saçlarını okşadım. Elim kafasına değdiği anda arkasına baktı. Beni görünce ayağa kalktı.

"Üzgünüm bay Adrien"

"Hey Marinette, neden samimi değilsi ?"

"Bben... Gitmem gerek.."

Koşarak oradan uzaklaştı

Lütfen oy vermeyi unutmayın 15 oy