Marinette:
⭐Fransanın küçük bir köyünde yaşayan bir kız.
🔞18 yaşı var.
🎓Lise son sınıfta okuyor.
💻Köyde yaşasa da, çoğu şeyleri biliyor.
🎭Paris'e hiç gitmedi.
🗼Hayali Eyfel kulesini yakından görebilmek
✍🏻Boyu 1.74
✍🏻Kilosu 56
🤝🏻Sevgili...
Yıllar çok çabuk geçiyor. Bir bakmışsın her şey kötüleşmiş, bir bakmışsın tüm iyi şeyler bir anda başına gelmiş... Hayat... Kimse hayatın ne planladığını bilemez.. Kimse bunu anlayamaz.. Kimse sevmenin değerini anlayamaz.. Bazen çıkmazda kalırsın, yol bulamazsın. Ama o zaman pencereyi açıp terasa çık.. Manzarayı izle.. Saçlarının içinden geçen rüzgarım ben... O rüzgar benim... Asla yıkılma.. Asla! BANA SÖZ VER! Beni asla unutmayacaksın! İstersen hayatını başkasıyla devam ettir... Ama beni unutma... Eğer hayat seni çıkmaza sokarsa beni hatırla.. Bunu sana kendim söylemek isterdim... Ama hayat bizi çıkmaza sokar. Ama eğer beni hatırlamak istersen Marişime bak.. Onun saçlarını okşa Ve bu arada.. Sağlığına dikkat et..
Görüşürüz kibirlim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adrien eşinin günlüğünün içindeki mektubu bir kez daha okudu. Geceydi... O günden sonra 13 yıl geçmişti.. Bu gün onun hayatından çıktığı gündü.. Bu gün onun en üzücü günüydü...
Ayağa kalkıp göz yaşlarını sildi ve terasa çıktı. Demirlere tutundu. Saçlarının arasından rüzgar geçtiğini hissetti. Yüzünde minik bir gülümseme oluştu
"Hoş geldin meleğim"
Daha sonra sanki o yanındaymış gibi sağına baktı
"Neden bu kadar geç kaldın?"
Yüzündeki gülümsemenin yerini hüzün aldı
"Ah, söylemeyi unuttum.. Bu gün Marişin senin en sevdiğin yemekleri yaptı. Gün geçtikçe büyüyor.. Ve başarıları da artıyor.. Biliyormusun, aynı senin gibi. Çok sert, ama bir o kadar da yumuşak. Aynen sana benziyor. Senin gibi gülüyor, senin gibi yetenekli"
Genç erkek ağlamasını durduramadı ve demirlere yaslanarak yere çöküp oturdu.
"Biliyorum... Ağlamamalıyım.. Ama dayanamıyorum.. Sensizlik çok ağır geliyor.. Kalbim paramparça.. Dayanamıyorum.."
Kapı açıldı. Adrien yüzündeki yaşları sildi. Marinettenin kendine bıraktığı mektubu da yanına sakladı
Bu gelen Marioydu... 15 yaşındaki kız babasının yanına gelip kafasını omzuna koydu
"Annemi hatırladın öyle değilmi?"
"Evet..."
"Bu gün rüyama girdi"
"Sana ne söyledi?"
"Seni hep mutlu etmemi"
"Zaten sen olmasaydın şimdi napardım bilmiyorum bitanem"
"Alya abla ve Jack daha yeni gitti. Nino abinin işleri varmış"
"Doğru. Her kesin kişisel hayatı var sonuçta"
"Bridgette abla ve Felix amcam da yemeğe çıktı. Küçük Luna da uyuyor"
Adrienin gözünden yaş damlası aktı
"Keşke.. Keşke onun yerine... Ben... Ölseydim"
Bir anda rüzgar arttı. Sanki her şey yıkılıcakmış gibi..
"Baksana annemde senin böyle konuşmanı istemiyor"
"Doğru"
"Baba... Bben... Sana bir şey söylemeliyim"
"Eğer kekeliyorsan demekki kızmamdan korkuyorsun"
Kız kafasını diğer tarafa çevirdi. Adriense onu kendine taraf çekti.
"Bana bak bitanem, benden korkmana gerek yok. Ben senin babanım. Her zaman seni desteklerim"
"Bbaba.. Ben... Şey.. Ben.. Aslında bizim sınıfta Tom isimli bir çocuk var ve ben..."
"Ondan hoşlanıyorsun"
"Sanırım evet"
"Bunun işinmi bu kadar gergindin?"
"Evet"
"Sen bana annenden emanetsin. Ve ben sana asla kızmam"
