Köylü Güzeli (♡ADRİNETTE♡) - TAMAMLANDI

20 😒Kıskançlık🙄

Adrien Agreste

Sinir olmamın sebebiyse o çocuğun okulumuzda olmasıydı. Luka!!!!!!!!

Marinettede elimi bırakmıştı. Lütfen karıcım, bunu bana yapma.....

Kendimi o kadar üzgün hissediyordum ki......

Artık Marinetteye güvenimin azaldığını hissediyorum. Sanki.... Sanki.... Sanki artık elimden kayıp gidiyor

Neyseki hala o benim! Nedenmi? Çünkü karım beni hala seviyor. Yani Lukanın kasten buraya geldiğini anlamıştı. Gelip elimi tuttu. Okulun 2 ci günü! Ve en kötü günü! Ağh! Neden hep 2ci günüm böyle geçerki!

Bir kişinin üzerime atlamasıyla düşüncelerden uyandım.
Ona doğru bakıncaysa bana mutlu bi şekilde baktı. Onu ittim. Üzerimi temizledim. Kimsenin umrunda diildi. Çünkü artık alışkanlık olmuştu.

"Sana da selam Cloi!"

"Ah Adriciğiiiim!"

"Cloi artık kesmelisin bence böyle atlayışları"

Dedim ve Marinetteyi gözlerimlü aradım. Nerde bu kız!

"Gökyüzünü mü arıyosun😁"

"Evet Cloi!"

"Karın az önce biriyle konuşuyordu. Sinirli gibiydi."

Bence Lukayla konuştu!!!!!!!!!!

Ah Tanrııım! Mari elden gidiyor!

Sinirimden sert adımlarla sınıfa doğru gittim. Ne yaptığımı hala bilmiyordum! Sırama geçtim. Kafamı sıraya koyup dışarıyı izledim. Ne de güzeldi. Sonbahar olduğu için yapraklar yere tek tek düşüyordu. Ağaçlar yapraklarını bir birinden ayırıyordu. Tıpkı benim yaprağımın kendimden ayrıldığı gibi.

Birisinin kafamı kaşımasıyla rahatladım. O kişiyi az çok tahmin ediyorum. Benim karıcım olabilir. Ama göremiyordum.

Elini tuttum

"Bak ne güzel yapraklar ağaçtan düşüyor... Sanki yapraklarda anladı sana olan aşkımı. Neden beni bu kadar üzüyorsun bitanem. Ama ben sensiz yaşamaya dayanamam... Kalbim dayanamaz... Lütfen beni affet... Başkalarına inanıp seni üzüyorum... Ama kalbime söz dinletemiyorum! Her kim bizim aramıza girerse onu öldürürüm!"

"Bende aşkım"

Dur bir dakika! Bu Marinette diil!
Kafamı çevirdiğimde sınıfın yalancısı Lila saçlarımı okşuyordu.

Akılsız Adrien! Ya gerçekten insan başkasını kendi karısı sanarmı! Nasıl ya nasıl!!!!!!!

Kapıya bakınca bir şok olmuş Alya, bir ağzı açık Nino ve bir üzgün Marinette buldum. Of ya of yaa!

Kapıya koştum. Marinette koştuğumu görünce yavaş adımlarla ilerledi. Bense hala koşuyordum. Öğretmenin karşıma geçmesiyle tüm düşüncelerimden ayrıldım.

"Nereye Adrien?"

"Hocam, onunla konuşmam gerek."

"Dersten sonra konuşursun!"

"Ama hocam..."

"Dersten sonra dedim!"

"Eeee! Çekil önümden be! Başlatma dersini şimdi! Benim karım burda gidiyor sen ders diyorsun!"

Dediklerimle öğretmenin ağzı açık kaldı

"Agreste! Müdürün odasına! Çabuk!"

Müdürün odasına gittim. Onunla bir azcık konuşup Marinetteyi bulmaya gittim. Etrafa bakındım. Her kes bi yerde durmuştu.

Yanlarına koştum. Yerde yatan kişiye bakınca deliye döndüm.........

Ama bu......

Bu Marinette!

Yanına çömelip elini tuttum

"Karıcım, lütfen yaşa. Lütfen. Sensiz ben yapamam. Lütfen beni bırakma. Lütfen"

Kafamı onun kalbinin üzerine koyup ağladım.

"Sensiz ben nefes alamam.... Buralarda hiç duramam.... Sensiz yaşıyamam.... Senin kokunu, senin gülüşünü, senin her şeyini özlerim. Lütfen gitme!!!"

Etraftakiler bana baktılar. Her kes üzgündü sanırım

"Ambulans!!!!!!"

"Merak etmeyin ambulansı aradık. Yolda"

Ambulans gelince Marinetteyi hastaneye götürdük. Sedyeye yattı. Kafasın kanıyordu..

Doktor bana burda durmamı söyledi. Bende hastanenin bi köşesinde duvara yaslandım. Bacağımı kaldırıp kafamı ona koydum. Ağlıyordum...

Birisi omzuma dokundu.. Ona sarıldım

"Ama Cloi... Ben onsuz yaşıyamam🥺"

"Sakin.. Sakin Adrien... Her şey düzelicek..bu senin suçun diil"

"Hepsi benim suçum! Yanımda olduğu her gün ona zarar veriyorum!belkide... Belkide... Ondan ayrılmalıyım!"

Cloi kafamı gövsünden kadırdı. Gözlerine bakmamı sağladı.

"Eğer ondan ayrılırsan Mari yıkılır... Hem hastalığı, hem sen... Öyle yaparsan dayanamaz"

"Ama napıyım"

"Özür dile. Ben daha 1 gündür onunla arkadaşım. Ama sen onun kocasısın. Seni anlar"

"Ya... Öl.."

"Şşşt! Öyle deme! İyi düşün!"

"Peki"

Gözümün yaşını silip ona sarıldım. Cloi benim ablam gibi

Doktor ameliyathaneden çıktı