Rouge Foncé

8-Petunia'dan intikam

Hogwarts'tan bugün ayrılıyoruz. Biraz mutsuzum aslında çünkü cinayet işledikten sonraki bütün günlerim sakin geçmişti ve ben aptal bir gryffindor olmadığım için ekşın istemiyorum.

Yaz başladığı an işlerim hızlanacak çünkü.

Trene bindiğimde boş bir kompartman bulup oturdum. Siyah güneş gözlüklerimi takıp gözlerimi yumdum.

🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊

Kompartımanın kapısı açıldığında burnuma dolan Harry kokusuna gülümsedim. Onun kokusu hiç birşeye benzemiyordu. Ah benim miniğim. Beni almak için gelmiş. Onunla beraber o aptal muggleların yanında kalacağımı düşünüyorsa yanılıyor. Ama kısa! Bir ziyaretten zarar gelmez...

Privet Drive'a geldiğimizde gördüğüm sokakla yüzüm buruştu. Niye bütün evler aynı böyle? Burası çok midemi bulandırıyor.

Harry'e iyice yaklaşıp destek olmak amaçlı elimi omzuna koydum. Bana yandan bir gülüş bırakıp zili çaldı. Kapı Petunia tarafından açıldığında yüzünü buruşturdu. Benim kim olduğumu elbette anlamıştı. Kız kardeşine bu kadar benzememin başka açıklaması olamazdı zaten.

Harry'e "içeri geç Harry" diye fısıldadım. Petunia'yla minik! bir hesabımız vardı. Minik pankekimin tehtidlerimi duyması pek iyi olmazdı çünkü.

Harry'i odasına uğurlayıp salona geçtim. Koca D televizyonda aptal çizgifilmlerinden birini izlerken ayaklarımı sanki kendi evimmiş gibi uzattım. Zihnimde elektrikleri kesmek için bir büyü mırıldandığımda, Dudley'in sesi ile keyfim yerine geldi.

Harry'nin gittiğinden emin olduktan sonra Hızlı ve Öfkeli'de yarışabilecek yetenekteki Petunia seri adımlarla yanıma geldi.

- Ne yaptığını sanıyorsun sen!. Burada ne işin var. Şu lanet dünyada en son görmek istediğim kişilerden olan kardeşinden birtane dahaya katlanamam. Hemen defol evimden!.

Petunia'daki ani cesarete sadist bir şekilde gülümsedim.

-Ahh Petunia, sevgili kardeşinin emanetini böyle mi karşılarsın. Neyseki benim sana bunca sene ihtiyacım yoktu. Ama görüyorum ki sana ufak bir hizmetçi gibi gelen kardeşim sayesinde azıcık kıçın kalkmış.

Son cümleyi neredeyse tıslayarak söylemiştim. Ona bir ders vermek istiyorum ve bunun bir konuşmayla olacağını da sanmam. İçimden hangi büyünün daha iyi olabileceğini tartarken Dudley ağlamaya ve tepinmeye başladı. Hagrit'e hayatımda teşekkür edeceğim tek konu bu olabilir. Aklıma bir fikir getirdi.

İşaret parmağımı Dudley'e doğru tuttum ve bir büyü mırıldanmaya başladım.

Koca D' den pembe bir panda olduğunda gülümsedim. Bu hayatımdaki en güzel görüntülerden biri olabilirdi.

- Sana bir ceza vermenin zamanı geldi, değil mi Petunia?

Elimi ona doğru çırpıp gülümsedim.

-Dilkilit!, Crucio!, Crucio!

Atmaya çalıştığı çığlıklar cani yanımı gülümsetirken, ondan tiksinen yanıma kıçını devirtiyordu. Biraz ses istediğimden dilkilit büyüsünü geri aldım. İşte şimdi çığlıklar geldi.

- Bir daha yapacak mısın, ha Petunia?

-Hayır!!, lütfen hayır.

At ağzıyla konuşmaya çalışıyordu. Ona korku dolu gözlerle bakan Dudley'e baktığımda altı ıslaktı. Bu görüntüye daha fazla dayanmamak adına biçim değiştirmemi geri aldım ve göz zevkimi minicik daha düzelttim.

-Harry'e bundan sonra iyi davranacaksın Petunia, duydun mu? En ufak bir şikayet ölüm fermanını açıklar. Ama merak etme gidiyorum. Bütün yaz o at ağzını görmeye dayanamam.

Bu iğrenç evden ve sokaktan Harry'yle vedalaşıp kaçtım.

Harry'den sene başında aldığım anahtarla efsanevi büyüklükteki Potter kasasına gidip fazlasıyla galeon aldım.

Uzun bir süreliğine pansiyon tutmam gerekiyor!

🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍🐍

Bu bölümü kısa tutmanın nedeni 3. Kitapla artık alakamın kalmaması.

Bir sonraki bölüm büyük ihtimalle yaz tatili olur ama sakın sıkıcı beklemeyin. Kitabı yazmaya karar verdiğinden beri o sahneyi bekliyorum.

Bölüm istediğinizde yazında haberim olsun. Boşluğa atıyormuş gibi olmasın

Satır arası yorum yapar mısınız lütfen?!

Slytherinle kalın🐍💖
Güçlü kalın💪💪