Yüzyılın Cünübleri/ Bangtan/Gay

15

Nabıyonuz la cünübler

hobiciler sana olsun bu bölümm

1_epiphany1_ bide sana olsun

rancens_ bide bana

Akşamın serin rüzgarı kısa boylu gencin beyaz tenine vuruyor ve kalbinin titremesine sebep oluyor, belkide başka birşeydi kalbini titreten...
Belkide yıllar sonra tekrar bu yerde durmak titretiyordu kalbini rüzgardan çok

Yıkılmış kilisenin arka tarafındaki taş bankta oturmuş hayatını değiltiren adamla tekrar burada karşılaşacak olmanın verdiği heycanla bacaklarını titretiyordu.

Kiliseden geriye kalan birkaç moloz yığını, büyük bir demir çan ve herşeyin başladığı taştan bank vardı...
Zaman bu büyük ve görkemli ibadethane yi yıpratırken insanlarda onu yıkmanın kararını almıştı...

Kim bilir kaç günah, kaç ceset, kaç göz yaşı, kaç umut dolu dua ve kaç aşk sığdırmıştı içine şimdi molozlarla dolu olan bu yapı.

Hoseok ve Yoongi nin aşkı dahil kaç aşk vardı burda?

-dört yıl önce-

Esmer teni sırıl sıklam olmuş genç ağlıyordu hıçkırarak, yağmurun onu ıslatmasını umursamadan sadece ağlıyordu taş bankın üzerinde, elleri titriyor omuzları artık kaldırmıyordu yükü.

Yanında hissettiği hareketlilikle bakışlarını karşısında ona peçete uzatan gence şaşkınca bakıyordu.

"Al, sil göz yaşlarını"

"Ne işe yarasın bu peçete? Sadece göz yaşlarımın değdiği yerler mi ıslak sanki?"

"Doğru... heryerin ıslak fakat en çok göz yaşlarının değdiği yerler yanıyor"

Hoseok kendisine uzatılan peçeteye bir bakış atıp önüne dönmüştü, kendine göre uğraşacak vakti yoktu bu beyaz tenli küçükle.

Hoseok yüzünde hissttiği şeyle şokla gözlerini açıp karşısında peçeteyle yüzünü silen çocuğa baktı.

"Okulda şen şakrak ortalıkta volta atıyorsun... sana ağlamak yakışmıyor"

"Seni tanıyormuyum?"

Beyaz tenli gülümseyip ona bakmıştı

"Aynı okuldayız... beni tanımaman normal, beni okuldaki kimse tanımıyor. Biraz pasifim de..."

Hoseok sadece kafasını sallayıp önüne dönmüştü tekrar, kendi acısını yaşamak istiyordu şu anda, annesini yeni kaybetmişti ve acısını kimse anlayamazdı onun.

"Hoseok, canın çok yanıyormu?"

Esmer olan yan gözlerle ona bakıp derin bir nefes vermişti, ağzından bir hıçkırık kaçarken ağlamaktan vucudu titriyordu.

Bir kolun onu sardığını hissedince afallayıp ona dönmüştü.

"Bir daha ağlamamanı sağlamak istiyorum... seni seviyorum"

-şimdi-

Hoseok bank ta oturan genci görünce kalbindeki hızlanmayı görmezden gelip ona doğru yaklaşmıştı.

"Selam"

Yoongi duyduğu tanıdık sesle hemen arkasını dönüp ona parlak gözlerle bakmıştı, bir kelebeğin kozasından çıkışını anımsatıyordu gözlerindeki umut.

"Geldin..."

"Sözümü tutarım"

Hoseok Yoongi nin yanına oturup karşısını izlemeye başlamıştı, yıllar sonra ilk defa yanlız kaldığı adama ne diyeceğini bilemiyordu

"Nasılsın?"

Yoongi aradaki ölüm sessizliğini bozan kişi olmuştu.

"Dört yıl sonra tekrar 24 aralık günü aynı saatte burdayım... nasıl olmalıyım?"

"Bilmem... belki o gün anne ni kaybettiğin için acılı, yada benimle tanıştığın için pişman."

"Seninle tanıştığım için hiçbir zaman pişman olmadım"

Yoongi duyduğu şeyle kafasını heyecanla kaldırıp ona bakmıştı,

"Özür dilerim... Hoseok ben bir aptalım, sevişmeyi bir bok sanıyordum... eğer aramızda bedensel birşey olursa beni daha çok seversin sanıyordum, ama yanıldım..."

Yoongi sözlerini göz yaşlarıyla yüceltirken ağzından bir hıçkırık kopmuştu,

  "... ben çok ısrar ettim... özür dilerim-"

"Bir daha ağlamamanı sağlamak istiyorum... seni hala  seviyorum"

Yoongi yüzünde hissettiği peçeteyle ve Hoseok un sözleriyle kalbinin durduğunu hissediyordu,

şimdi tam anlamıyla kozasından çıkan bir kelebek olmuştu... Hoseok tan önce boş bir tırtıl... Hoseok tan sonra ise kelebek olabilecek bir tırtıl... Hoseok yokken kozasında ölü bir kelebek, o gelince kozadını parçalayan güçlü bir kelebekti Yoongi.

O Hoseok la hayat bulmuş... Hoseok la ilk adımlarını atmıştı insanlara, 24 aralığın o yağmurlu gecesinde Hoseok una açılmıştı bu kutsal Kilisede taş bankın üstünde, Hoseok u ilk defa burda demişti ona "ayrılalım" diye tekrar yine burda demişti ona "seni seviyorum" diye.

Hoseok kollarını hasretiyle kül olduğu Yoongi sine sararken Yoongide ona sırnaşmıştı, artık tam anlamıyla bir şahıs gibi hissediyordu kendini...

Gecenin sesine Yoongi nin keyifli kahkahası karışırken Hoseok onun belini sıkmıştı.

"Gülme yeter..."

"Nasıl gülmeyeyim?"

Alın size adam gibi bi bölüm

Ben neyim yaaa adamım tab2 slk

Neyse hadi bb