Voordat je begint te lezen moet je weten dat Emily (bijna) niets meer weet van de nacht in het restaurant.
En nu vraag je je af: Bijna?
Het antwoord op deze vraag kom je te weten als je dit deel leest! x)
Stom hè?
xNicole
-------------------------
Hoofdstuk 3.1
‘’En waarom denk je dat jij geschikt bent voor deze baan?’’ vroeg Beth, een vrouw van rond de 40 jaar en de eigenaar van het weeshuis waar ik op dit moment solliciteerde.
Sinds ik 3 weken geleden bij mijn tante Lydia en Matt ben ingetrokken heb ik het erg druk gehad. Eerst moest ik de oude meubels in mijn slaapkamer vervangen, omdat ze op elk moment uiteen konden vallen. En daarna moest ik nog een baan zien te vinden…
Ik wil graag met kinderen werken, maar overal waar ik kom hebben ze genoeg personeel of kunnen ze me niet veroorloven. Ik wordt er gek van om telkens afgewezen te worden. Hiervoor heb ik toch niet gestudeerd!
Toen ik het idee om met kinderen te werken bijna opgegeven had, reed ik langs een weeshuis waar een A4’tje op de deur geplakt was.
Gezocht: Parttime medewerker
Dit had ik eerder moeten zien, dacht ik sarcastisch. Ik heb de afgelopen dagen niets anders gedaan dan een baan zoeken, en op de weg terug naar huis kom ik dit tegen!
Ik heb nu al ruim een uur vragen moeten beantwoorden en begin de indruk te krijgen dat dit nooit zal eindigen.
‘’Ik wil erg graag met kinderen werken en heb daarom de opleiding SPW gestudeerd. Verder heb vroeger op mijn buurmeisjes gepast, dus heb ik al wat ervaring op dit gebied.’’ Ik had geen zin om net zoals bij de andere sollicitatiegesprekken een uitgebreid verhaal over mijn geschiedenis te vertellen. Het leverde toen niets op, waarom zou dat nu anders zijn?
‘’Hm.. Oké, je bent aangenomen. Ik verwacht dat je elke maandag t/m donderdag aanwezig bent van 9 tot 5 uur.’’ Zei Beth uiteindelijk.
Ha! Deze andere aanpak heeft dus toch geholpen. Of is het de radeloze houding waarmee ik sinds vanmiddag rondloop? Vroeg ik me in mijn hoofd af.
‘’Vul hier even je gegevens in, dan kunnen we de rest morgen afhandelen.’’
10 minuten later zit ik met een grijns in mijn auto, dit keer echt op weg naar huis.
***
Als ik het huis van mijn tante binnenloop om acht uur, regent het weer. Ik doe de deur dicht en wordt begroet door mijn neefje Matt.
‘’Emmie, waarom ben je zo blij?’’ vroeg hij met een serieus gezicht.
Ik haalde snel de grijs, die ik blijkbaar nog te zien was, van mijn gezicht af.
‘’Ik ben blij om jou weer te zien, Mattie! Waarom anders?’’ Mijn neefje kan je gemakkelijk voor de gek houden en heeft altijd leuke reacties, vooral als je hem complimenten geeft.
‘’Echt!’’ riep Matt uit. Zijn gezicht lichtte helemaal op en zijn ogen begonnen met een laagje water bedekt te worden.
Ik begon hard te lachen en mijn neefje, die niet eens wist waarom, begon mee te doen.
Ik zag Lydia, met haar lange zwarte haar in een vlecht, naar ons toelopen met een geamuseerd gezicht.
‘’Ah Emily, plaag mijn zoon niet zo. Als hij ouder wordt zal hij telkens teleurgesteld raken.’’ Zei ze met een jammerende stem. Het is zo grappig om een volwassene zo te horen praten!
‘’Ach, jij vindt het ook leuk. Ik zie het in je ogen.’’ Reageerde ik.
Lydia haalde haar neus op, alsof ze beledigd was. ‘’Echt niet. Je weet niet waar je het over hebt.’’ Zei ze. ‘’Het eten staat op tafel dus schiet op, ga je handen wassen,’’ gebruikte ze om van mijn ‘beschuldiging’ af te komen.
***
’s Avonds liep ik laat naar boven, hopend dat de nachtmerries deze keer niet terugkomen. Sinds een paar weken geleden krijg ik elke nacht nachtmerries, met als centraal punt: fel rode ogen…
Maar natuurlijk komen mijn wensen niet uit.
Deze nacht droomde ik dat ik op een afgelegen vlakte stond. Ik kan alleen maar naar voren lopen. Niet naar rechts of naar links, alleen naar voren. Na een tijdje kom ik bij een hut aan. Het heeft een rieten dak en de ramen zijn van plastic gemaakt. Mijn hand gaat, tegen mijn wil in, naar de deurklink en duwt de deur open.
De binnenkant van de hut is stoffig, alsof er al jaren niemand meer is geweest. Er staat een theepot met wat resten thee erin op tafel en overal liggen boeken. In de kast, op de tafel, verspreid over de vloer.
Ik loop door de kamer en kom voor de een trap te staan. Ik kijk boven en zie dat het licht uit de woonkamer niet de overloop, die begint aan het eind van de trap, belicht. Ik loop naar boven en open de eerste deur die ik tegenkom. Het is een slaapkamer en op het bed zit het lichaam van een man. Zijn rug leunt tegen de achterwand van het bed, zodat zijn rode ogen direct in naar de deuropening kijken…
-------------------------
Spannend!
Nu begrijp je waarschijnlijk wel wat 'bijna' betekent. Toch?
Ik heb al wat ideeën over het vervolg van het verhaal, maar ik wil graag weten wat jullie willen dat er gebeurt. (klopt deze zin?? ) :P
Dus geeft commentaar als je wat weet!!
xNicole
Ik durf het haast niet te vragen, maar: Comment/Vote??? x)
