Hoi. Ik moest het even uitpuzzelen hoe ik alles ging opschrijven, maar ik heb het eerste deel van hoofdstuk 2 af.
Omdat ik de hoofdstukken niet te klein wil hebben, heb ik besloten om elk hoofdstuk in delen te schrijven.
Veel plezier. Vote/Comment alsjeblieft!
xNicole
-----------------
Hoofdstuk 2.1
Ik merkte, als ik uit de auto stap, gelijk op dat het exterieur van ‘Meat and Blood’ erg donker was. De muren bestaan uit donkere stenen, de gordijnen, die deels voor de ramen hangen, zijn donker rood en de voordeur is van zwart hardhout gemaakt.
Tijdens mijn verkenning van het restaurant had ik niemand achter het raam zien zitten, maar als ik me omdraai om te kijken of mijn ouders al zijn aangekomen, kwam een man, helemaal in het zwart gekleed, in mijn zicht. Het leek alsof ik op mijn plaats bevroren was, ik kon alleen de man aanstaren.
Alsof hij merkte dat iemand naar hem keek, draaide hij zich om en zijn ogen hielden die van mij vast. Mijn gedachten hielden ermee op. Ik keek met een open mond naar de man, want wat ik voor mij zag kon niet waar zijn.
Net zo snel als hij gekomen was, vertrok hij weer. Als ik het niet zelf gezien had, had ik het niet kunnen geloven. Zelfs nu twijfel ik aan de kwaliteit van mijn ogen, omdat ik net iemand over een afstand van zeker tien meter zag bewegen. Dit is normaal, ieder een kan dat. Maar niemand kan dat in minder dan 1 seconde doen!
Toch zag ik het net gebeuren…
Ik kneep mijn arm om er zeker van te zijn dat ik niet aan het dromen was.
‘’Au, Son of a bitch’’ riep ik uit. Ik denk dat ik harder geknepen had dan ik zou moeten…
‘’Lieverd, let op je taal alsjeblieft. Ik wil niet dat je schelden als een gewoonte ziet.’’
Ik draaide me om en zie mijn ouders achter me staan. Ik was zo hard bezig te verklaren wat er gebeurd was dat ik ze niet aan had horen komen.
‘’Hoelang stonden jullie daar al?’’
‘’We kwamen net aan. Wat is er Emily? Waarom kijk je zo geschrokken?’’ vroeg mijn vader met een bezorgde stem.
‘Moet ik het ze vertellen?’ Vroeg ik mij af. ‘Wat zullen ze doen? Zullen ze denken dat ik gek geworden ben of zullen ze me geloven?’
Ik besloot het risico niet te nemen en te doen alsof alles normaal was.
‘’Uhm, er is niets aan de hand papa, ik vind het gebouw gewoon angstaanjagend.’’ Loog ik
Hij leek het niet te geloven, maar zei er verder niks over.
Na nog even naar mij gekeken te hebben, liep hij het restaurant binnen. Met ons op zijn hielen.
---------
Dit was nogal kort, maar ik ben vandaag jarig, dus kan ik niet veel doen.
Ik probeer in het begin van volgende week weer een deel van hoofdstuk 2 te posten!
xNicole
Vote/Comment, dankje!
