Hoofdstuk 2.2
‘’Mag ik uw achternaam weten?’’ Vroeg de jonge ober aan mijn vader. Ik zie hem even naar mij gluren als hij wacht op een antwoord. Ik keek hem verward aan, waarom zou hij interesse in mij, een vrouw van 23 jaar, hebben. Hij is zeker 5 jaar jonger!
‘’Bennet’’ zei mijn vader, en wij werden naar een tafel gebracht. Ik kijk om mij heen om te zien of de man er nog is, maar zie alleen een paar mensen aan tafels iets verder van ons ziten.
‘’Hier zijn de menu’s. Wilt U al iets te drinken?’’ vroeg de ober terwijl hij de menukaarten uitdeelt.
‘’Cola graag’’ zeg ik en richt mijn interesse op het menu.
‘’Oke, 1 cola en 2 rode wijn. Ik kom zo terug met uw drinken.’’ zegt de ober en loopt richting de keuken.
Ik staarde uit het raam en dacht aan de man. Hoe kon hij zo snel bewegen? Ik heb nog nooit iemand dat zien doen. En waarom ging hij weg toen ik naar hem keek?
De ober kwam terug met ons drinken en zette het op de tafel. ‘’Hier is uw drinken. Weet u al wat u wilt bestellen?’’ vroeg hij.
‘’Ja, doe mij maar de daghap.’’ Antwoordde mijn vader en wij bestelden hetzelfde.
Als de ober weer wegloopt om de bestelling naar de kok te brengen vroeg mijn moeder: ‘’En, vind je het nog steeds geen leuk restaurant?’’
Ik denk even over die vraag na. De binnenkant ziet er redelelijk normaal uit voor een restaurant, maar er hangt een sfeer in de lucht waardoor ik niet rustig in mijn stoel kan zitten.
‘’Nee, het valt mee. Ik denk dat mensen de verhalen over dit restaurant een beetje overdreven hebben.’’ Besloot ik te zeggen.
Er viel een stilte en meteen leek het alsof er helemaal geen geluid in het restaurant was behalve het geluid uit de keuken en de zachte muziek uit de boxen.
‘’Kan ik naar de WC?’’ vroeg ik plotseling.
‘’Ja, is goed. Het duurt toch nog even voordat ons eten komt.’’ Reageerde mijn moeder.
Ik sta van mijn stoel op en loop in een hal op zoek naar een deur met een vrouw erop geplakt. Na een tijdje gelopen te hebben zie ik de deur, maar hoor wat geluiden van achter de deur als ik naar de deurklink grijp. Ik beweeg de deurklink naar beneden, duw de deur langzaam open en kijk naar binnen.
Ik laat een gil uit, maar doe al snel mijn mond dicht. Ik probeer zonder nog meer geluid te maken de deur weer te sluiten, maar het was al te laat. Mijn aanwezigheid is al opgemerkt…
