Billionaire's Innocent Seductress

Prologue

Unedited.
__

"RUN, Roch. Save your life," Roch's mother stuttered weakly, pain was in Rachel's voice. Walang tigil ang pagbagsak ng kanyang luha habang nakatitig sa duguan nitong mukha. His father—Miguel on the driver's seat was unconscious with broken pieces of  windshield pierced on his face.

"I will not leave you, Mama," hindi ininda ni Roch ang hapdi sa kanyang binti at balikat. May tama ng bubog ang kanyang balikat, ganoon din ang kanyang pisngi. His leg was cramped, and it was painful.

Because of fear, he was able to get out from the car. Sa kabila ng pag-asa maililigtas niya ang kanyang mga magulang ay naamoy naman niya ang singaw ng gas.

Nabangga ang sinasakyan nilang kotse sa isang malaking puno. Masaya silang nag-uusap kanina ngunit may biglang tumawid na ten wheeler truck sa intersection. He hadn't seen what had happened because of panic. Ang tangi niya lang nakita ay noong lumiko ang Papa niya para umiwas ay tumama agad ito sa puno sa gilid ng kalsada.

Naipit ang katawan ng kanyang mga magulang, hindi alam kung paano ang mga ito maililigtas.

"Save your life from him, Roch. Run fast. He wants your father dead. He's evil," halos hindi na niya maintindihan ang sinabi ng ina, nakinig lamang siya rito.

"Sino Mama?" he cried wiggling her. Inabot niya ang kanyang Papa pero malamig na ang braso nito. He trembled more, tears falling heavily as he thought that his father was dead already.

Mas lalo lamang siyang nanghihina nang unti-unting pumikit ang Mama niya. Niyugyog niya ito pero natigil nang makarinig ng ugong ng mga sasakyan. They stopped just beside the road. Sa kanyang pagsilip ay nakita niya ang mga armadong lalaki na lumabas sa sasakyan.

"Tingnan niyo kung buhay pa ba?" dinig ni Roch galing sa isang lalaki. He knew that man. Nakita niya ito kanina sa meeting de avance para sa mga tumatakbong gobernador.

They were Lucian Imperial's men. Ang kalaban ng Papa niya sa eleksyon ngayon. When he heard footsteps approaching, he run to the nearest tree and hid himself behind. Umungol siya sa sakit na nadarama dahil sa mga sugat. Naipit ang paa niya kaya dama niya ang papamanhid niyon.

"Utos ni Boss na dapat tapusin na ang mga ito. Sunugin na ang sasakyan." Roch peaked on their direction. Iyong ibang tauhan ay hinalughog ang kanilang sasakyan.

Galit, lungkot at sakit ang nanalaytay ngayon sa puso ni Roch. Dahil sa uhaw sa posisyon ng pagiging goberndor, pumapatay na si Lucian ng tao. At age of fifteen, Roch knew very well the dirty game called politics. All would be in risk including lives not just money. Sino bang hindi mauuhaw? Kapag nasa gobyerno, nagagawa ng mga politiko ang lahat.

"No," he mumbled, gritting his teeth as he saw a man lit something beneath the car. Umusbong agad ang apoy dahil doon. Lumalabo ang paningin dahil sa luha sa mga mata. "No, Mama, Papa."

Roch's heart was tormented as the fire swallowed their car. The pain attacked his senses. Iyong mga magulang niya na walang ibang ginawa kundi ang mahalin siya.

He wouldn't be able to smile and hug them because of Lucian Imperial. Inusumpa niya sa impyerno ang buhay ng demonyong iyon!

"Mama, Papa," his body felt so lifeless. Sumandal ulit siya sa puno, niyayakap ang sarili. He was useless, he hadn't done anything to save them! He felt so worthless and afflicted.

"Halughugin niyo ang buong paligid! Find their son!" Umalerto ang isipan ni Roch. Papatayin din siya ng mga ito. Paano kung magpapahuli siya? Wala na ring silbi ang buhay niya dahil wala na ang kanyang mga magulang?

But some part in his heart, he wanted justice for them! That fire wasn't accidental, it was intentional. Kahit iyong pagkakabangga ng sasakyan nila, alam niyang sinasadya iyon. How did these men know that they were here?

Dahan dahang tumayo si Roch. He run as fast as he could, using his one leg. Bawat apak niya ang tumutunog ang mga patay na dahon at mga sanga kaya dama na niya ang mga ito, hinahabol siya.

"Tumigil ka, bata!" They fired their guns, but they missed. Hindi niya ininda ang sakit, tumakbo siya hanggang makarinig na sunod sunod na putok ng baril.

It was like some men were firing bullets against each other. Tulong kaya iyon? Could they make him live? No, Roch! Run as fast as you can.

"Tumigil ka sabi eh!" Lumingon siya para tingnan kung sino iyon ngunit may tumamang bala sa kanyang kabilang braso. He jerked because of the pain and fell down on the ground.

Tumawa ang lalaki hanggang sa makalapit ito sa kanya. "Dapat kang mamatay," he angrily mumbled, kicking his body. Tumama ang leather shoes nito sa mga sugat niya.

"Tama na po!" He couldn't take the pain. Nawawalan siya ng hangin habang patuloy ang pagsipa ng lalaki sa kanya. Tadyak at sipa. All he could do was to shout for help.

He groaned loudly as the man stomped his shoes on his stomach. Lumabas ang dugo sa kanyang bibig. His body was tired and aching.

Nakita niya pa ang pagbunot ulit nito ng baril. The gun was pointed at him. Pinikit na niya lamang ang mga mata, hinihintay ang pagtama ng bala sa kanya. A loud banged echoed the whole place that made Roch stop breathing. Dadamhin niya sana ang sakit niyon pero wala siya naramdaman.

Isang katawana ng bumagsak sa lupa kaya agaran ang pagdilat ng kanyang mga mata. A tall man stood in front him, wearing a long leather coat with gloves on his hands while holding a gun.

"Get up, kid. Death is for weak people."