At the end of the line (wheels series #1)

Chapter 1

Wildest dream

"Yes papunta na ako Jan...of course!...what?! Hindi! Hindi ko dadalhin ang sasakyan ko."

Nagmadali na akong bumaba ng bahay at napapikit ng mariin ng makita kong naka-abang ang mga magulang ko sa Double door ng bahay namin habang Kausap si Riley.

"Vyroné? Still there?" Tanong ni Genova sa kabilang linya.

"Yes. Kinakausap kasi nila si Riley ngayon." Ani ko.

"Well you better get your ass here Vyroné! It's already Seven!"

"Yes yes. I'll be there." Pinatay ko na ang tawag at dahan dahan na lumapit sa pwesto nila ni Mom and Dad.

Ng makalapit ay agad akong niyakap ng magulang ko at hinalikan sa noo. "Good morning sweetie." Bati nila.

Tumingin ako Kay Riley na ngayon ay nakasandal sa pinto at Nakahulakipkip. "Uhmm...pupunta na po Kami sa school ni Riley at siya ngayon ang driver ko. So..yeah...Good morning!" Paalam ko sakanila ng higitin ko ang kamay ni Riley at hinila siya palabas ng bahay.

"Pinagalitan ka ba nila?!"

"No."

Napatigil ako sa harap ng sasakyan ni Riley at napalingon sakanya. I saw him looking at me also with his bored face.

"What's with the mood? Napansin ba nila yang sapak ko sa mukha mo?" I said with my voice full of concern.

"Of course not! Aalis Kami by the end of the month para sa racing sa Italy." Pabagsak nitong ani ng ipinatunog ang kanyang sasakyan at nilampasan ako.

Well that's new? Every year na magkakaroon ng racing sa ibang bansa ay sobrang excited nitong Tao na ito. Minsan nga nauuna pa itong umalis ng bansa pero ngayon. Wow!

Sumakay na ito sa loob ng sasakyan kaya sumunod narin ako. As I step inside of it ,The scent of leather and his manly perfume covered the whole car.

Inayos ko na Ang seat belt ko at bagsak balikat na sumandal sa upuan. "Oh bakit parang ayaw mong umalis ng bansa?" Tanong ko sakanya.

I'm just curious Lalo na at ang dami ng pagbabago nito ni Riley. It's a big change I must say.

He's busy fixing his seatbelt and also the air ventilation. "None of your business." Malamig nitong sambit ng humawak na siya sa manibela.

Nagkabit balikat nalamang ako at hinayaan siya. Nagsimula na siyang magdrive gamit ang mabilis na takbo. We won't be pacing this kind of speed if we got home earlier last night. Lampas alas dose na Kami umuwi ng dahil sa pagmamatigas ng ulo nitong kapatid ko na ito.

And also, nag sayang pa ako ng oras sa pakikipagusap sa lalakeng walang alam sa pag parking. After the conversation with that guy, hinanap ko nalang si Genova para mabawasan ang init ng ulo ko.

Last night is stressing me out. Sobrang bilis kong magalit kagabi like Simpleng tisod ko Lang ay kulang nalang isumpa ko na Ang heels ko.

Makalipas ang ilang minuto ay hindi ko namalayan na nasa school na Kami. The whole ride is quiet and seems new. Parang first time itong nangyari na nagsama Kami sa isang sasakyan ni Riley na Hindi man Lang nagaaway.

Anong nakain nitong lalake na ito?!

"Nandito ba sila ni Xyllian at William?" Lumingon ako kay Riley at nakita kong nakangiti ito habang busy sakanyang cellphone.

Nanliit Ang mga mata ko at agad na napa ngiti. Oh damn. I know that kind of smile.

"Hey?" Tawag ko sa atensyon niya.