Chapter 05: Labyrinth
I closed my eyes as I continue praying for God to have mercy on us--me. Hindi ko tanggap na matatapos lang ang buhay ko ng ganito lang I tried my best to get off fron his hard grip pero mas lalo akong nawalan ng pag asa ng makitang malapit na sa amin--malapit na malapit na kung susukatin ay mukhang ilang segundo lang at mababangga na kami, nanlambot ang mga tuhod ko at hindi ko na napigilan ang mga bigat ng takot at kaba ko at tuluyan na akong umiyak na sinabayan pa ng animo'y huling tili ko na sa buhay ko.
Pero tila tuluyan akong nanigas sa kinatatayuan ko ng makarinig ng malakas na pag preno ng kotse sa harapan namin na nagawa pang dumikit sa balat ng hita ko ang harapan nito. Ng buksan ko ang mga mata ko ay halos hindi ako makapaniwalang buhay at nagawa pang tumigil ng kotseng ito--that's when I realized na nakalimutan kong huminga.
I gasped and breath for air, pakiramdam ko nakipaghabulan ako sa mga kabayo dahil sa paghingal ko.
"Hey!" And again, bigla biglaan nanaman akong hinila ng marahas dahilan para muntikan na akong matalisod, at sa ginagawa niya hindi ko alam kung paano ang gagawin kong pagpupumiglas, It's either saktan ko siya o kaya hilahin ang sarili ko palayo pero parang wala lang talab.
Bumukas ang pinto ng driver's seat at may lalaking akmang sisinghalan kami pero agad ring pinatahimik at pinawalan ng malay ni Bryan ng walang ano ano'y sinuntok niya 'to ng malakas sa bandang ulo nito na may hawak na baril. I screamed but Bryan just made me cut my tounge by just glaring at me.
Sapilitan niya akong pinasok sa loob at tinulak paupo sa passenger's seat, with that sinara niya ang pinto at agad ring pinaandar ang kotse na tila mas mabilis pa sa pagmamaneho ng lalaki kanina pero ng may marinig akong malakas ng mga pagputok ng...baril? ay doon ko na napagtanto na hinahabol kami ng mga bala na sa tingin ko ay humahabol sa likod namin.
And by instincts yumuko ako pero mas kinatakot ko ang pagtawa ni Bryan na akala mo'y hindi dapat pangambahan ang nangyayari sa amin habang nakatingin pa rin ng deretso sa harap. At ng mapansin kong tumigil ang pagpapaputok ng makalayo na kami dahil sa bilis ng pagmamaneho--which I don't really know now if where am I suppose to get nervous--sa pagtawa niya na parang nababaliw o sa pagmamaneho niya na kulang nalang ay tangayin na ang kaluluwa ko.
"Stop the car! please!" Pagmamakaawa ko halos humagulgol sa awa niya pero sa pag usal ko ay unti unting tumigil siya sa pagtawa niya at unti unti ay may kumurba ring nakakatakot na ngisi sa labi niya. I gulped.
"Hindi mo talaga nakukuha ano?" His voice become deeper
"What do you mean?" Halos maging bulong ang mga katangang 'yon sa takot na kung ano ang gawin niya sa'kin.
"You're so special Andrea and that's the only reason why you're still breathing now." I'm not even sure if I'm going to consider it as an insult or a compliment based on his blank facial expression with his threatening voice.
"Special? me? at paano naman ako naging special?!" I don't know where did I get the guts to raised my voice na syang kinaputla ko, that sooner or later ay pagsisisihan ko 'yon.
"Paano nga ba?" Sounds like a statement not a question. Magrereact pa sana ako ng bigla siyang lumiko with a loud sound of the cars wheels. Nadala naman ako at nauntog, sinalo ko ang nahihilo kong ulo pero bago pa uli ako makaramdam ng hilo marahas na niya akong hinila pabalas ng buksan niya ang pinto. Ng makalabas ay walang ingat niya akong kinaladkad and just then, I realized na nasa mataong lugar na kami... Ibang iba sa area ng city na pinanggalingan namin. As if he took a short cut to exit the city--I don't actually know it's name.
And when I come back to my senses, knowing that there's people I can beg for help. I grab his arm and bite it hard, Bryan groaned and cussed mas kinagat ko naman siya ng madiin pero tila wala siyang balak luwagan o pakawalan ako.
Ng iangat ko ang mga mata ko still biting, tila gusto kong ibaon ang katawan ko sa lupa kesa makita ngayon ang mukha niya. It's like His eyes are piercing through my soul--He grabs my collar and harshly pulled me closer, I whined for help but it seems no one cares to help.
"Listen--" He wasn't able to finish his words when I suddenly scream louder ng makakita ako ng isang red laser trying to focus on his forehead.
He seems to get what I meant at mabilisan niya kaming dinapa kasabay non ay may balang tumama sa sahig.
"Ahh!" What's happening?! Bakit pakiramdam ko nasabingit na ng kamatayan ang buhay ko?!
Pwersahan akong tinayo ni Bryan at pwersahan ring hinila patakbo kasama niya, and at any moment I feel na gigive up na ang mga tuhod ko sa panglalambot nito. Pero ng lumingon ako tila nilabas ko na sa lahat ng lakas ko sa pagkatbo ng makitang may mga lalaking naka itim na suit ang humahabol sa amin.
"Who are they?!" I asked
"Bullshit Hitmen!" With that lumiko kami sa isang kanto. We stopped pero ng maglabas si Bryan ng baril at walang pangundangan na lumabas sa kanto at nagpakawala ng mga bala mula sa baril niya pero ng mawalan ito ng bala ay tinapon niya to at sinalubong ang ilan sa mga sinasabi niyang hitmen.
I watch him at lumabas sa kantong pinagtataguan ko. At sa bilis ng pangyayari ay doon ko lang nakitang ang kaninang puno ng tao na kalsada ay ngayong puno ng taong mga nagsisitakbuhan para makaalis sa senaryong nangyayari.
I wanted to run away but I couldn't move my feet. Sinalubong ng sipa si Bryan pero he manage to grab and break it's ancle by twisting it kasabay naman non ang pagsiko niya sa gilid ng leeg nito na tila bumaaon pa ito sa lakas ng impact. Sumugod naman ng suntok ang isa sa kanila, tinamaan naman nito ang panga ni Bryan at sinundan ito ng ilang sipa na nagpaatras kay Bryan pero ilang sipa lang sa kaniya ay nasalo niya ang hita nito--hinila niya to at sinalubong ang dibdib nito ng malakas na siko at siko rin sa mukha ng lalaking yon. Ng makitang susugod pa ang isa nilang kasama ay tinulak ni Bryan ang katawan ng lalaki sa lalaking yon.
Ng tinulak nito ang katawan ng kasama niya ay sinubukan niyang sipain si Bryan sa mukha pero nakaiwas si Bryan pati na rin sa sunod sunod na sipa na pinapalawalan ng kalaban niya pero bumaba ng kaonti si Bryan at inistretch nito ang isang hita sa sahig pasipa sa paa ng lalaki nagpaupo dito pero agad rin itong nakatayo gamit ang pagtalon ng dalawang paa sa sahig. Naglabas naman ito ng balisong at sinugod si Bryan, paatras ng paatras si Bryan at tuluyan na akong hindi makahinga nga mabuti dahil sa takot na baka mamatay siya. Sino ba ang mga hitman na ito at bakit hanggang ngayon nakakahinga pa ako? Is Bryan protecting me? But why?
When Bryan got his chance,hinawakan niya sa braso ang lalaki at pinalipad to pabaliktad at tila gumapang ang mga paa nito sa braso ng lalaki at sinipa nito ng malakas ng ulo ng lalaki na siyang nagpalabas ng dugo sa bibig nito at ng makita kong hindi na ito gumagalaw ay doon ko na napagtanto na patay na ito.
Ng makabangon si Bryan ay mabilis niya ulit akong nilapitan at hinila paalis ng makarinig ng mga pulis.
"You--you killed them!"
"You'll be next if you don't stop whinnying" Now, that sounds more like a promise than a threat, but I don't care. Simula't sapul parang may nakatutok na baril na sa ulo ko simula ng lumitaw sila.
"Why are they chasing us?!" Hitmen? or whatever they are, I don't remember na may atraso ako sa kanila kaya bakit ako madadamay sa gulong 'to?!
"They're chasing you, not us." He said that made my throat dried.
"M-Me?!" I was about to ask some questions ng mapatigil kami sa pagtakbo ng may humarang saamin na dalawang lalaking naka itim na suits rin. I find it weird--deja vu, I wonder if I saw these guys before...
Ng magkasalubong ang mga mata namin hindi na ako nagpapako sa kinatatayuan ko at hinila ko na mismo si Bryan palayo kung hindi ko kayang pakawalan ang sarili ko sa kaniya. I heard Bryan hissed a cuss because of my suddent act.
Pero hindi ako tanga para tumigil lalo na't mukhang may mga balak ang mga lalaking 'yon. And right now, para kaming lumalangoy sa swimming pool na tao ang mga bumabangga sayo. Paabante silang naglalakad with such a rush habang kami ni Bryan ay parang tatangayin na ng mga tao. Ng lumingon ako at hinanap ang mga lalaking humahabol sa amin ay walang alinlangan akong nakipagsiksikan sa mga tao para lang makadaan habang nasa likod ko naman na nakasunod si Bryan. I wonder if there's a chance para matakasan ko rin siya but I guess not. Based on what I've seen earlier, mukhang kailangan ko siya para makatakas sa mga lalaki kanina kung totoo ang sinasabi niyang--"They're chasing you, not us."
