Kurt
"Ayaaaaan. Inom inom pa kasi kagabi." bungad ni Lance habang abala kami ni Kris sa pag iimpake. "Pag tayo na late dito, ay ewan ko nalang."
Tinaasan lang ng kilay ni Kris si Lance. "Ba't di mo nalang kaya kami tulungan dito para mabilis."
"Whatevs." sagot ni Lance. "Papanuorin ko lang kayong magdusa jan."
"Ooohhhh. Brutal masyado." dagdag ko
Kinuha ni Lance ang telepono niya at umupo malapit sa amin. "Anyway, confirmed na ba yung booking natin for accomodation?"
I nodded. "Yup. Okay na daw sabi ni Lolo. Dun daw tayo tutuloy sa dating secretary ni dad. May ari daw ng B&B eh. Binigyan din si lolo ng malaking discount kaya go agad yung gramps ko."
"Now I know saan mo namana yang pagkakuripot mo." panuksong sabi ni Lance
It was already 6 am and alas otso yung flight namin. Late kami nagising kasi di tumunog yung alarm ni Kris na sinet niya for us the night before. It was understandable since we drank a couple of bottles last night.
Malapit lang yung airport from Kris' condo. Yung inaalala namin is the traffic condition in the area. Rush hour pa naman. I believe it would take a miracle para maabutan namin yung flight on time. We decided to eat our breakfast nalang pagdating namin sa Batanes since it would be time consuming to prepare one.
Umalis kami bandang 6:30 ng umaga. We were cutting it real close to be honest. Usually, dapat nasa airport kana 2 hours before your flight because of the security checks na gagawin. Pero no, ni level up namin yung pagka risk taker namin.
Fortunately though, walang traffic sa daan. Nakarating kami agad sa airport within 15 minutes. And parang it was God's will dapat matuloy kami sa flight namin kasi pagkarating namin sa airport, walang tao sa security checkpoint. So we hurriedly dashed inside the airport para makapagcheck-in agad.
Para kaming sinaniban ng spirito ni The Flash sa ginawa naming pagmamadali. Yun bang kagaya sa movie na Home Alone na muntikan na silang maiwan ng kanilang flight. We were doing the exact same shit as they did.
"Getting drunk last night was a bad idea." sabi ni Kris habang tumatakbo
"Eh sino bang nag suggest ng bright idea na yun?" dagdag ni Lance
"Yeah, yeah. Kasalanan ko na." sabi kong hingal na hingal. "Bilisan niyo na lang papuntang check-in counter."
Again, parang pinapaalis talaga kami ni God ngayon kasi by the time we arrive at the check-in counter, walang ka tau-tao. Parang di papayag si papa God na di kami makaalos ngayon.
K
inuha ni Kris yung mga tickets namin at binigay sa babaeng nasa counter. Tinimbang yung mga bagahe namin and in no time, officially checked in na kami. Tiningnan ko yung relo ko at meron pa kaming isang oras na natitira. So we decided to catch our breath at umupo.
"Whooo." sabi ni Lance. "That was fun."
Binigyan ni Kris si Lance ng pamatay na tingin. "Tadyakan kita diyan eh. You know I'm not so good with running."
"Magpapayat kana kasi." panunuksong tugon ni Lance
"Sisipain sana kita kaso pagod ako, so pasalamat ka." bawi ni Kris
BINABASA MO ANG
Isang Buwan
Teen FictionSi Kit ay isang taong namumuhay lang nang simple pero may malaking pangarap. Si Kurt naman ay namomroblema kung paano simplehan ang napakakumplikado niyang buhay. Sila'y pinagtagpo ng tadhana para baguhin kung ano ang nakatakda. Witness the first b...