-Tamamlandı-
"Her gece adını bilmediğim bir yabancı ile konuşuyordum,
ama artık adını biliyorum" :)
•'
Birbirlerine inançları, hatta şansları olabileceğini bile düşünmeyen iki kişinin hikayesi. Onlar, umutsuz bir yolda birbirlerini buldular fakat "b...
"Bu konu burda kapansın. Birbirimizi rahatsız etmeyelim."
"Bu bana kalmış bir karar hanımefendi. İyi geceler."
"Sizede, beyefendi."
Telefonu kapattığım an sinirden ramenimi bile yiyemedim! Hey! Cidden ramen mi düşünüyorsun He ran...
Uykulu uykulu yemek yedikten sonra uyumak için odama gittim. Ve hemen uyudum...
Sabah kalktığımda elimi yüzümü yıkadım ve biraz balkonda oturmaya karar verdim. Bir anda kapımın çalınamsıyla gidip baktım ve yan dairedeki kızın annesiydi.
"Kızım, umarım rahatsız etmemişimdir ama karşı daireye yeni bir taşınmış. Komşu olduğumuz için haber vermek istedim"
"A tabii, sorun değil. Teşekkürler"
Dedim ve kapıyı kapattım. Ve her zaman olduğu gibi kendi kendime konuşmaya başladım.
"Gidip baksam mı? Veya boşver. Banane ki."
Tabikide merakıma yenik düştüm ve bakmaya gittim. Kapıyı açtığımda karşımda tanıdık bir yüz görmeyi beklemiyordum.
"Taehyung?"
"He ran?"
"Ah, şey ben yeni taşındım. Ve açıkçası, ilginç bir tesadüf oldu."
"Evet. Neyse, umarım hızlı bir şekilde alışırsın."
"Teşekkürler"
Kapıyı kapattım ve anlık şoku atlatmak için bir süre bekledim. Fakat, yeterli olacağını pek sanmıyorum.
Ve bu arada, çok yakışıklıydı. Pekte şaşırmamak l- her neyse. Üstümü değiştirip dışarı çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gözlük hariç) Bu aralar içimdeki his bir türlü gitmiyordu. Şöyle bir baktım da, beni sevmediğini bildiğim biriyle çıkıyorum. Ve bu konuda pek ısrar etmeyi de tercih etmiyorum çünkü, öğrenmem gereken bir şey olduğunu düşünüyorum.
Ve bence bu normal. Ama bu ne kadar doğru tartışılır. Neyse, kendimden bahsetmeye gelirsek, bir işim bile olmamasına rağmen nasıl bu kadar rahat yaşadığımı sorarsanız, (çok merak ediyordunuz zaten değil mi? Jehcjs)
Babam Amerika'da üniversite profesörüydü ve tek çocuk olduğum için yaptığı birikimin çoğu benim olmuştu, fakat kendisi 4 yıl önce kalp krizinden öldü.
Nasıl bu kadar rahat anlattığımı da bilmiyorum, çünkü doktorlarla konuşmaya çalıştığımda bana bilgilerini bile vermediler...
İç dünyamdan çıkarak ilk önce markete gittim, sonrasında da kütüphaneye gitmeye karar verdim.
Bilim kurgu kitaplarından birini seçerek okumak için bir masaya oturduğum an telefonum çalmıştı. Etraftakiler rahatsız olduğu için sessize aldım. Ama aldığım an keşke telefonu açsaydım dedim... Ki gelen mesaj günümü mahvetmişti...
Selaaaam! Şu an internet yok ve sıkıntıdan birkaç yb hazırlıyorum🤍🤍
-Oy ve yorum atmayı unutmayın görüşmek üzere sizi seviyorumm :)
