Hayatım Babaanneme Bağlı

Başlangıç

Ben 15 yaşında genç bir kızım. Öncelikle yaşadıklarım gerçekten kendi hayatımı anlatan yazılar olucak. Umarım size de yararlı olsun diye umuyorum. Büyük ihtimalle birazdan yazacağım satırları ağlayarak yazacağım. Kendi temiz saf duygularımla. Öncelikle kitabın ismini düşüneceksiniz aklınızda. 15 yaşında bir genç kızın hayatı nasıl babaannesina bağlı olabilir ki diyeceksiniz. Ya da öyle düşünenler olucak. Babaannesi her zaman yanında mı , birlikte zaman mı geçiriyorlar hep , arkadaş gibiler mi ? vs vs bürsürü soru var aklınızda bunu biliyorum. Sorularınızı tek tek yanıtlamaya başlayacağım birazdan.

Öncelikle bu düşündüklerinizden hiç biri değil. Benim babaannem vefat etti. O İstanbul da be Bursa da. Şimdi de aklınızda ' nasıl toprağın altındaki biri bir kızın hayatı olur?' diyeceksiniz. Ben şimdiden anlatmaya başlayayım sizin için.

Aranızda babaannesinden nefret eden insanlar olabilir. Benim etrafımdada var. Bunları okuduktan sonra umarım bu duygunuzdan vazgeçersiniz. Ama şunu unutmayın hiç kimse bir babaanneniz olamaz. Ben babaannem için hiç tereddüt etmeden canımı verebilirdim mesela.

Bu bölümde daha ne diyebilirim ki. Babaanneniz hayattayken ona kocaman sarılın , bayramlarda yanına gidin , doya doya sarılın. Seni çok seviyorum babaanneciğim diyin , sen benim herşeyimsin diyin , onunla zaman geçirin , onunla gezin , onunla arkadaş olun , herkes gitsin sen gitme diyin , gözlerinden bir damla yaş bile akıtmayın. Eğer akıtırsanız o bir damlacık göz yaşı sizin kos koca kalbinizi alevlendirebilir. Sonra ne yaparsanız yapın o alevi söndüremezsiniz.

Bazen diyorum ' Allahım madem babaannemi alacaktın yanına , neden önce beni almadın?' diye isyan ediyorum. Herkese karşı bu isyanım yanlış ama benim için çok doğru. Ben babaannemin yokluğunu size tanımlayamam. Ama yinede deneyebilirim. Koskoca bir bışağı alın , ve tam kalbinizin ortasına saplayın. Anca öyle anlarsınız. Gerçi anlayamazsınız. Benim acım daha beter. Benim bi kalbim yok. Benim kalbim babaannemin gömüldüğü mezarda babaannemle birlikte gömüldü. Herkes onu toprağın altına gömdü ben ise kalbime bile gömemedim.

Herneyse başlayalım artık bu kadar yeterli.