Hayatım Babaanneme Bağlı

Ağlarken Yazdığım

Aslında bu gün başka bölüm eklemeyi düşünmüyordum. Ama biraz önce oturdum yazdıklarımı okudum ve yineağlamaya başladım. İçimdekileri atmak için yine buraya geldim. Yine kendimi burda buldum. Yazayım da rahatlayayım dedim. Belki sizin için saçma gelicek ama ben yine babaannemi özledim işte. Ben babaannemi babamdan annemden daha çok seviyorum belkide. İnsanın hayatındaki en değer verdiği kişiyi kaybetmesi ne demektir bilir misiniz? Ben binlerce kez öldüm be. Öldüm diğer gün tekrar dirildim. Dirildiğim gün tekrar öldüm. Ve en çok acıtan babaannemin bir daha gelmiyeceğini bilmek oluyor benim için. Sabaha kadar yazsam içimdekiler yine bitmez. Babaannemin özlemini yerini azıcık bile kapatabilicek birisi yok. Anneannem ve dedelerim var ama aslında yoklar. Belkide bu yüzden babaannemi çok özlüyorum. Arkamda kapı gibi babaannem olsa böyle olmazdı belki diyorum. 

Herkesin yarası sevgisi kadar demişler ya. O zaman benim yaram çok büyük be. Her gün yaralarıma tuz basıyorlar sanki. Her birisi babaannem dediğinde o benim yüreğime yumruk gibi oturuyor. Napacağımı bilmiyorum. Tuz basıyorlar resmen. Yaranıza tuz basın ne kadar acırsa canınız onun bin katı acıyor benim canım. O an nefret ediyorum herkesten. Kendimden daha çok. Bana doya doya sarılıp canım torunum diyen biri yok. 

Babaannemi özledim ben be. Yazmak bile iyi gelmiyor artık. Yaşayan ölü gibiyim. Babaannem rüyalarıma girsin diye her gün dua ediyorum ama girmiyor. Belkide daha çok üzülceğimi düşündüğü için gelmiyor. Babamla anneme hele ki babama hiç bişey belli edemiyorum. Neden gözlerin şiş dediklerinde hiç bir cevap veremiyorum.Babaannemin fotoğrafını odamın en baş köşesine koydum. Her gün onunla konuşuyorum. Her gün babaannem iyi olsun diye dua ediyorum.

Hiç unutmam bi keresinde rüyama girmişti. Sanırım en mutlu olduğum gün. Öyle bi sarılmıştıki sanki gerçek yaşamış gibi oldum be. Ama sonra birden beyazlar içinde kayboldu. Yalvarırım biraz daha dur diye yalvardım resmen. Ama o gitti ve gitti her zaman da gidicek. Yine de mutlu oluyorum girdiginde istedigi kadar gitse bile. Daha ne kadar yazarak anlatabilirim ki onun yokluğunu. Daha ne kadar yazabilirim ki bu gece. Dua edin de bari bu gün rüyama girsin be babaannem. En azından bi sabah mutlu kalkayım. Ben sessiz bi şekilde hıçkırıklara boğulmaktan yoruldum artık. 

Elimden ağlamaktan başka bişey gelmiyor. Hayat çok garip. Hep sevdiklerimi alıyor bizden. En acısı bu. Herneyse bu bölümde bu kadar. Ağlaya ağlaya yazdığım satırları son bulduruyorum.

Tekrar söylüyorum Allah düşmanımın başına bile bu acıyı vermesin.