«چشماتـو ببند. چیزی که می‌بینی، بهشتِ منه.»
+ ولی تاریکی تنها چیزیه که می‌بینم.
- آفرین. خودشه!
◈یـه شوهوآی هجده ساله، پس از اخراج شدن از دبیرستانش، به واسطه‌ی نامه‌ای عجیب، سر از آکادمی‌ای در اعماق جنگلی دور افتاده و تاریک درمی آورد: آکادمی سایه‌ها...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
”دنیایی که آنها می‌شناخـتند، به عنوان زندانی مخـفی برای تمام افسانه‌ها تلقی میشد. زندانی که از ترکیب خیر و شر به وجود آمده بود و درهای میله‌ای و آهنینش درواقع مرزهایی به شمار می‌رفتند که تعادل بین فضای داخلی و فضای بیرونی را حفظ و از ادغام این دو جلوگیری می‌کردند.
زمانی خیلی قبل‌تر از به وجـود آمدن این مرزها، موجودات هر دو دنیا در کنار هم زندگی می‌کردند و با کمک یکدیگر جهانی با شکوه ساخته بودند. افراد دنیای افسانه‌ها مشکلی با عادی بودن افراد دنیای من نداشتند و افراد دنیای من هم نه تنها قدرت ها و توانایی‌های موجـودات افسانه‌ای را خـطرناک به حساب نمی‌آوردند، بلکه آنها را از این بابت مورد ستایش و احترام قرار می‌دادند. چرا که باور داشتند این توانایی‌ها موهبت‌هایی خدادادی هستند و باید از آنها محافظت شود.
تا اینکه درگیری های بین این دو گروه آغاز شد.
برخی موجـودات افسانه‌ای با سوء استفاده از قدرت‌هایشان و بی‌رحمی محض، به مردم عادی صدمه زدند و موجب خشم خدایان شدند.
دورگه‌های انسان از قبیله‌های اصیل افسانه‌ای و دورگه‌های اسطوره‌ای از طوایف محلی انسان‌های عادی طرد شدند و سرزمین‌های اصلی با جنگ دست و پنجه نرم می‌کردند.
با ادامه‌ی این درگیری‌ها، مردم هر دو گروه ترجیح دادند جداگانه زندگی کنند. در نتیجه قانون و پیمانی بین دو دنیا وضع شد که می‌گفت هیچ موجودی از دنیای افسانه‌ها حق ورود به دنیای عادی را ندارد و همینطـور برعکس. درهای زندان بسته شدند و این دو دنیا «ظاهرا» برای همیشه از هم فاصله گرفتند.
دنیای من تبدیل به نیمه‌ی خارجی این سیاهچـال شد. در هر دنیا دو نـفر از قدرتمند‌ترین‌های آنان انتخاب شدند و سوگند یاد کردند تا پای مرگ از این مرزها محافظت کنند و بعد از مرگ خـودشان، فرزندانشان این وظیفه‌ی سنگین و حیاتی را عهده‌دار شوند.
این قانون رفته رفته جایش را در خاطرات استوار کرد و دیگر کسی نگران این نبود که اگر مرز بین این دنیاها در هم بشکند چه خـطری تهدید کننده‌ی مردمانشان خواهد بود.
