Yerde bir sürü kanlı cam kırıkları vardı. Korkudan hareket edemiyordum.
Gözlerim yavaşça öğretmenler masasının üstünde düşmüş saate kaydı.
Burada kimse yoktu. Ama çığlık sesi duyduğuma yemin ederim. Sonra kapının önünden geçen yardımcıya seslendim.
"Şey bakar mısınız?... Rüzgar yüzünden saat düştü de o arada okula kedi girdi ben kendime yeni geldim birileri onu veterinere götürdü. Burayı temizleyebilir misiniz?"
Adam anlayışla başını salladı. Ve girip orayı temizlemeye başladı. Ben de sessizce dışarı çıktım. Duru ve çete kapının önünde bekliyordu.
Duru hızla yanıma geldi.
"Kanka iyi misin? Yüzünün rengi bembeyaz olmuş bir şey mi oldu?"
Diye sordu. Çete de bana endişeyle bakıyordu. Sonra okuldan bir çocuk çıktı simsiyah giyinmiş. Korkutucu görünüyordu. Takmayıp Duru'ya döndüm
"İyiyim kanka bir şey yok"
Dedim. Ve yürümeye başladık. Bir süre sonra çete ile yolumuz ayrıldı. Bir süre sonra takip ediliyormuş hissine kapıldım. Ve arkama döndüm. Kimseyi göremieyince omuz silkip yürümeye devam ettim yetimhaneye yaklaşınca üşüdüğmü hissettim ve ellerimi cebime koydum tabi bacaklarım için yapacak bir şey yok şort gitymeseydim.
Hırkanın cebinde yine bir not buldum... Duru'yu durdurup sesli okudum.
Ah güzellik...
Gerçekten kedicik mi?
Bence abilerin cevabı iyi biliyor
Ah ama sen abin olduğunu bilmiyordun...
Ne diyordu bu? Ne abisi benim kimsem yok ki. Duru'ya baktığımda kaşlarını çatmış bir şey düşünüyordu.
"Ne oldu?"
Diye sordum. O da derin bir nefes alıp.
"Kanka bana kızma ama senin abilerin olabilir mi? Ve ne kedisinden bahsediyor?"
Diye sordu. Ben de olanları anlattım.
"Bravo yani niye bir şey söylemedin?"
Bilmiyorum. Bilmiyordum.
Hayatım nasıl bir boka sardı bilmiyorum. Gerçekten abim var mıydı? Neredeydi? Kimleydi? Ne yapıyordu? Beni arıyor muydu? Ya da beni istemiyor muydu?
Şuan kendimi çok kötü hissediyordum. Umarım... umarım son seçenek değildir. Ne zaman ağlamaya başladığmı bilmiyorum. Ama Duru göz yaşlarımı silince fark ettim.
Biz cidden sevgisiz büyümüştük. Ne zaman biri bana sevgisini gösterse inanırdım ona. Ama eskidendi artık inanmıyorum. Çünkü beni önce sevip sonra bırakan arkadaşları napayım.
Ben , Duru, cenk, Selen, Toprak, Ege...
Çok yakın arkadaştık. 1 sene öncesine kadar. Onlar hep yanımda oldular. Ama bir gün hiç bir şey demeden gittiler...
O günden sonra güven ne demek bilmedim ben. Benim sadece bir arkadaşım,kardeşim vardı... Duru
O benim her zaman yanımdaydı. O da beni bırakırsa kendimi toparlayamazdım. İyi ki yanımda.
...
Berk Karan
Çete ile önce bizim eve geçip bir şeyler yedik. Sonra içeri geçip sohbet etmeye başladık. Ama konu yine o kıza gelmişti.
"Ya Asel çok iyi bir kız değil mi?"
Diye sordu Melek. Evet çok iyi bir kızdı. Sonra konuşmaya Çağrı dahil oldu.
"Evet ama sanki okuldan çıkarken kötü gibiydi."
Dedi. Evet yüzü bembeyazdı. Ama bir şey olmadığını söyledi. Uzunca bir sessizlik oldu. Bu sessizliği bozan benim telefonum oldu.
Mert abim arıyor...
Hemen açıp
-Alo
- efendim abi
- Berk neredesin?
- evdeyim abi çeteyle oturuyoruz
- şimdi sana bir şey söyleyeceğim ama sakin ol.
- Abi noldu? Birine bir şey mi oldu?
Çete bana merakla bakıyordu...
- hayır hayır... Sadece bizim kız k- kardeşimiz y-yaşıyormuş..
Dedi. İlk defa keke- NE! Kardeşim yaşıyormuş. Ama nasıl.
-NE!
Diye bağırdım çete artık meraktan çatlayacak duruma gelmişti..
Ne yani benim meleğim yaşıyor mu?
Bitti.
Bölüm nasıldı?
Oy atıp yorum yaparsanız sevinirim şimdiden teşekkürler
Öpüldünüz 💜
511 Kelime
