Wanna be yours

Κεφαλαιο 3ο

Αλεξια'ς pov:

"Ξύπνα αγάπη μου, ξυπνα". Ακούω τη μαμα μου να μου λέει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.

"Μμμμμ" μουρμουραω εγώ. "Αφού είναι Σάββατο σήμερα. Το ξέχασες;".

"Δεν το ξέχασα αλλά έχει πάει 2 το μεσημέρι και πρέπει να φαμε". Μου λέει χιουμοριστικά.

"Ποτέ πήγε 2;". Τι στο διάολο τόσο πολύ κοιμηθηκα;

"Χαχα μάλλον θα κοιμήθηκες αργά το βραδυ".

Η αλήθεια είναι αυτή. Γύρω στις 4 αν δεν κάνω λάθος με πήρε ο ύπνος. Και αυτό γιατί σκεφτόμουν συνεχώς την Δήμητρα. Σκεφτόμουν πόσο όμορφη είναι και πόσο θέλω να τη γνωρίσω. Δεν ξέρω γιατί απέκτησα τέτοια εμμονή μαζί της. Πάλι καλά να λες που δεν με θεώρησε για καμια ψυχοπαθή επειδή την κοιτούσα από το παράθυρο. Ντράπηκα πολύ τη στιγμή που το ανέφερε στο σχολείο. Αλλά εντάξει, φάνηκε να μην την πείραξε.

Καθώς η μάμα με χάιδευε στην κοιλιά παρατήρησα μια ουλή στο μπράτσο της.

"Τι είναι αυτο;" Τη ρωτάω δείχνοντας με το δάχτυλο μου την πληγή.

"Αα εε τίποτα τίποτα. Απλώς χτύπησα σε μια γωνιά." Λέει με οχι και τόσο πειστικό τρόπο.

"Σιγουρα;"

"Ναι καλέ τι άλλο να είναι. Άντε έλα κατέβα σιγά σιγά πρέπει να φάμε." Λέει και φεύγει κλείνοντας την πόρτα του δωματίου μου.

Περίεργο. Φαινόταν πολύ σοβαρή ουλή για την χτύπησε σε γωνιά. Δεν πειράζει άστο, σκεφτηκα. Για να το λέει έτσι θα είναι.

Κοίταξα από το παράθυρο, και είδα την Δήμητρα να με κοιτάει ήδη, και μόλις είδε πως την κοιτούσα, γύρισε κατευθείαν  το κεφάλι της. Χα, σκέφτηκα. Σειρά σου να νιώσεις άβολα.

Έπειτα, αφού πλυθηκα, κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Εκεί είδα για άλλη μια φορά τους γονεις μου να μαλώνουν και τον μπαμπά μου να στέκεται πολύ κοντά στη μαμά μου. Σταματά Αλεξία, σκέφτηκα. Δεν συμβαίνει αυτό που έχεις στο μυαλό σου, ξέχνα το επιτέλους. Μόλις με είδαν, κατευθείαν σταμάτησαν και μου έκαναν νεύμα να καθήσω στο τραπέζι για να φάμε. Νεκρή ησυχία επικρατούσε. Κανείς δεν είπε τίποτα, ούτε μια κουβεντα. Προσπάθησα εγώ 2, 3 φορές να τους κάνω να μιλήσουν αλλά αυτοί ανενδοτοι. Έτσι κι εγώ σταμάτησα.

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε βαρετά. Δεν είχα τίποτα να κάνω. Βασικά σκεφτόμουν την Δήμητρα. Τι σκατα με επιασε με αυτήν; Δεν την ξέρω καν, κι όμως θέλω τόσο πολύ να τη γνωρίσω. Ξαφνικά ακούω την πορτα του δωματίου μου να ανοιγει.