Wanna be yours

Κεφαλαιο 6ο

Δημητρα'ς pov:

Καθώς ανοίγω τα μάτια μου, αντικρίζω την Αλεξία μπροστά μου, προσπαθώντας να κουμπωσει το σουτιεν της. Δεν με παρατηρει. Εγώ συνεχιζω και κοιτάω το φανταστικό σώμα της και χαμογελαω. Μέχρι που με βλέπει.

"Καλημέρα. Σε ξύπνησα ε;". Λέει με βιασύνη. Μα γιατί φεύγει από τωρα; Λες να μετάνιωσε τα χθεσινα;

"Γιατί φευγεις;". Λέω αγνοώντας την ερώτηση της.

"Άσε. Ο Αντώνης, εκείνο το παιδί που σου έλεγα, με περιμένει σπιτι. Μου έκανε εκπληξη". Λέει δυσανασχετωντας.

"Αυτός που ήθελες να χωρισεις;"

"Ναι. Ξέρω είμαι ηλίθια που δεν το έκανα. Τον απάτησα κι ολας".

Αουτς. Το είπε σαν να το μετάνιωσε.

Εκείνη προφανώς είδε το δυσαρεστημένο μου ύφος και κατευθείαν ήρθε κοντά μου.

"Μαλακια μου. Δεν ήθελα να ακουστεί έτσι. Χθες ήταν υπέροχα, δεν μετανιώνω στιγμή από όσα έγιναν. Απλά έπρεπε πρώτα να ξεμπερδεψω μαζί του και μετά να προχωρήσω, αυτό εννοούσα". Λέει χαϊδεύοντας με στην πλάτη.

"Σιγουρα;"

"Ναι ρε χαζή. Αφού σου είχα πει πόσο τον απεχθάνομαι πια. Μην έχεις καθόλου αμφιβολίες για χθες. Ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής μου".

Με καθησύχασε πάρα πολύ. Για μια στιγμή πίστεψα πως όντως μετάνιωσε τα όσα έγιναν. Χαίρομαι όμως που δεν ισχύει αυτό.

"Και τώρα τι θα κάνεις;"

"Αναγκαστικά θα πάω από εκεί. Μην αγχωνεσαι θα τον χωρίσω κατευθείαν. Δεν πρόκειται να κάνω τίποτα μαζί του".

"Ίσως δεν είναι καλή ιδέα να τον χωρίσεις ακομα".

"Τι εννοείς;"

"Εννοώ να τον χωρίσεις αφου φύγει. Δεν ξέρω, έτσι όπως μου τον περιγράφεις φοβάμαι μη σου κάνει τίποτα". Δεν θέλω να πάθει κάτι.

"Τίποτα δεν θα μου κάνει ρε. Είπαμε είναι μαλακας αλλά δεν θα με χτυπουσε".

"Είσαι σιγουρη;"

Την βλέπω προβληματισμένη και δεν μου απαντάει.

"Κοίτα, αν νιώθεις κι εσύ άνετα, χώρισε τον αφου φύγει, για να είμαστε 1000 τα 100 σίγουρες ότι δεν θα σε πειραξει".

"Και τι, εσύ νιώθεις άνετα με αυτο;".

"Μην σε νοιαζω εγώ. Το θέμα είναι εσύ να συμφωνείς, χεσε με εμένα".