KARANLIKTAN AYDINLIĞA

•Beş

"Her zaman umut vardır yeter ki siz onu yeşertin."

AZİZ

Saatlerdir bahçede tek başıma oturuyordum.Ne birine haber vermiştim ne telefonumu almıştım.Gerçi benim kimsem yoktu ki...

Bugün olanları düşünüyordum.Azra'yla kaçırılmam ve Azra'nın bana söylediklerini...Bu kız son günlerde çok etrafımda olmaya başlamıştı.Hatta sadece o değil Furkan da öyle.

Ben buna alışık değilim.Benim hiç arkadaşım olmadı.Hayatımda hep ailem oldu.Onlar da bana yetti zaten ama tura çıktığımdan beri insanlarla hep iç içe oldum.Ben bu değilim...

Düşüncelere dalmış içimde öyle bir konuşuyordum ki boynumdaki ellerin ve omzumdaki başın varlığını anca anlayabildim.

"Aziiizz."

Ben ne olduğunu anlayamadan şaşkın şaşkın dururken ellerini boynumdan çekti ve sarılmayı bıraktı.Sonra gözlerime baktı.Öyle bir ağlamaya başladı ki...

Sonra dayanamayıp ben de ağlamaya başladım.

"Yaa.Niye ağlıyorsun?"

"Sen ağlıyorsun diye."

Sonra güldü.Beklediğim ve istediğim şey tam da buydu zaten.Bir kadının gülmesi dünyadaki tüm şeylere bedel olabilir çünkü kadınlar bir çiçek gibidir.Evet bazen onlar da erkekleri üzebilir ama gülü seven dikenine katlanır...

Şuan ben varsam bu annemin sayesinde.Beni doğurmak istemese,dokuz ay sabırla bekleyip tüm acıları çekmese pes etse ben şuan bu konuşmaları geçirmezdim içimden.

Ve karşımdaki kadını da ne pahasına olursa olsun koruyup mutlu edecektim.Çünkü hayatıma girmişti bile,ben onu nasıl geri iteyim?

Eğer kaderinizde iyi ya da kötü bir şey varsa bundan asla kaçamazsınız.Azra ve Furkan'ın hayatımda bir yeri olacaktı bunu çok iyi hissediyorum...Ama...Nasıl bir yerde olacaklardı?

"Aziz.Ben..Ben çok özür dilerim."

"Tamam sakinleş biraz."

"Hayır.Hemen anlatmalıyım."

"Azra.Korkutuyorsun beni.İyi misin?"

"Değilim Aziz.Hiç iyi değilim ve bu söylediklerimden sonra senin de iyi olacağını düşünmüyorum."

"NE?"

Kötü bir şey...Çok kötü bir şey oldu...

"Anlattığın her şey gerçek olabilir.Anlatmadığın daha doğrusu anlatmana izin vermediğim şeyler de gerçek olabilir ama bura yeri değil.Gidelim.Lütfen gidelim."

"Tamam.Benim odama geçeriz Furkan'a da haber veririm o da gelir.Uyar mı?"

"Burada durmak istemiyorum."

"Ciddi değilim de.Nereye gidebiliriz Azra?"

"Lütfen gidelim.Bilmiyorum nereye gideceğimizi ama buradan gitmezsek başımıza çok kötü şeyler gelecek."

"Furkan'ı çağırıyorum ama sakinleş."

Hemen Furkan'a sosyal medyadan mesaj attım ve yaklaşık 20 dakika sonra o da bahçeye indi.Sanırım ilk defa iyi ki sosyal medya kullanıyorum dedim çünkü numaralarımızı almamıştık.Azra,Furkan'ın Instagram hesabını söyledi ve Azra'nın hesabından mesaj attım.

Her saniye başı biri yazıyordu Azra'ya.Herkese nasıl yetişiyor hiç anlayamıyordum doğrusu.Ben hayatıma bir kişiyi alsam tüm düzenim bozuluyordu.Bu kız nasıl oluyordu da herkese zaman ayırabiliyordu.