BİR AŞIĞIN GÜNLÜĞÜ

2-

Günlük,

Bugün yalnızlığı tam amlamıyla hissettim biliyor musun?Çünkü halamla bugün kavga ettik.Hayatımda olan tek kişiyle.Samimiyeti olmasa da bana en azından birazcık şefkat gösteren,ailem öldükten sonra toparlanabilmem için sıkı bir el uzatan halamla..Konumuz bileklerimi görmesiydi.Haklıydı da aslında.Okulda,lavabodayken bir kızdan duymuştum.Acısını kollarına ve bileklerine faça atarak bastırdığını çok rahatlattığını söylüyordu.Onun acısını bastırıyorsa benim de içimdeki aşk ateşini Mert'in küçük su damlalarıyla söndürmeye çalışmasını,ailemin yokluğunu bastırabilirdi günlük.Bileklerime nasıl faça atacağımı bilmesem de bu fikir aklıma yatmıştı aslında.Sınıfa,son derse girip sırama yerleşmiştim.Hocanın gelmesiyle başlayan dersi dinlemeyip içimdeki korkuya engel olmaya çalışıyordum.Korkacağımı bile bile yapacak,içimdeki karmaşık duyguları bastıracaktım.Zilin çalmasıyla yerimden fırlayıp kapıya giderken Mert'in Aslı'nın sınıfına değilde,yanımdan geçip gittiğini görmüştüm.Tabii yanımdan geçerken onun kendi has olan kokusunu ciğerlerime doldurmuştum.İçimdeki ateşi küçük su damlalarıyla söndüren Mert'e karşılık büyük bir odun parçası atmıştım ateşe.Ama uzun sürmemişti.Çünkü Aslı'nın sınıftan çıkıp Mert'e sarılmasıyla büyük ateşten küçük, titrek bir mum ışığını andıracak şekilde olan bir ateş kalmıştı.Aslı bir kova su dökmüştü sanki ateşe...Bu sefer ateşi daha çok yakıp,yanan gözlerimle eve doğru koşmuştum.Günlük işte eve gelip odama çekildiğimde marketten aldığım jileti bileğime dayamıştım ama damarıma dayayamazdım çünkü korkardım.Çok fazla bastırdığımı tüm korku ve kaygılarıma rağmen jileti aşağı çektiğimde anlamıştım.Çok çok derin bir iz olmakla kalmamış kan, bacaklarıma damlıyordu.Dudaklarımı ağlamamak için birbirine bastırmış,dişliyordum.Kanı bulduğum bir tişörtü bileğime bastırarak durdurmuştum.Halamın da fark etmemesi içinde elimde yıkamıştım.Halamın mesaisi bitip eve geldiğinde benden bir kahve istediğini söylemişti.Kahveyi yapıp ona uzattığımda pijamam ve tişörtümün üstündeki kanla birlikte bileğimdeki pıhtılaşmaya başlayan kanı da görmüştü.Koluma faça attığımı o zaman fark ettiğinde kavga etmiştik

Ve şimdi konuşmuyorduk.Ona sorunumu anlatamadığımdan ve sustuğumdan üstüme çok gelmiş,kalbimi kırmıştı.Ve işte bu satırları ağlayarak yazıyorum.Neden mi ağlıyorum günlük?Canım acıdığından ya da Mert'in ateşimi bilmeden de olsa söndürmeye çalışıp,duygularımı ezmesinden değil...Sadece halamla kavga edip yalnızlığı gerçekten tadıp,dayanamadığım için...