Van topsporter naar ziekenhuispatiënt

Hoofdstuk 15

Weer een operatie, de tweede in korte tijd. Vandaag niet aan mijn hoofd, maar aan m'n rug. Het is al ochtend, maar ik heb het gevoel alsof het net middernacht is geweest. Mama is blijven slapen in het ziekenhuis, terwijl papa naar huis ging om daar te slapen. Om zeven uur komt er een verpleegkundige mij ophalen om naar de operatiekamer te gaan.

'Hee, Sterre! Ik kom je ophalen op naar de operatie te gaan!', zegt een verpleegkundige tegen mij. 'Oké!' Ik geef mama nog een knuffel en ga dan met de verpleegkundige mee. Ze rolt me naar een kamer vlakbij de OK. De chirurg komt binnenlopen en zegt: 'Hee, Sterre de Boer, toch?' 'Ja, dat ben ik.' 'Oké! Ik moest het zeker weten, voordat ik straks iemand anders opereer.' 'Oké.' 'Ik ga je zo meteen aan je rug opereren. Het stukje bot dat los zit, zal weer op zijn plek worden gezet met behulp van platen en schroeven.' 'Oké.' 'Je vitale functies zijn goed, dus je bent klaar voor de operatie.' 'Oké, laten we het dan maar gaan doen.' 'Ja!'

Ik word de operatiekamer binnengereden en op de operatietafel getild. Opeens vraag ik me af wat er gaat gebeuren, het lijkt even alsof ik alles vergeten ben. 'Gaat het, Sterre?' 'Ja hoor!' 'Oké!' De anesthesist spuit een stofje in mijn infuus en langzaam tel ik terug van tien naar nul: 'Tien, negen, achtt, zeven, zesss, vijfff.' Dan ben ik weg en gaat de chirurg beginnen.

'Hee, lieverd. Ben je al weer wakker?', zegt mama. Langzaam zie ik een fel licht in m'n ogen verschijnen. 'Hee?', antwoord ik verbaasd. 'Je hebt net je operatie gehad. Weet je nog?' 'Oh ja, nu weet ik het weer. Ik heb een operatie aan m'n hoofd gehad.' 'Niet aan je hoofd, maar aan je rug?' 'Oh ja, aan mijn rug.' 'Gelukkig, je weet het weer, het zal wel aan de narcose liggen.' 

De chirurg komt binnenlopen en begint met het vertellen: 'Hee Sterre, ik heb goed en minder goed nieuws. Ten eerste, je operatie is goed verlopen. We hebben het botje weer op z'n plaats kunnen zetten en vastgezet met platen en verschillende schroeven. Het is nu belangrijk dat je erg veel rust houdt, want anders zou je opnieuw aan dat botje geopereerd moeten worden en dat willen we natuurlijk niet. En dan nu het minder goede nieuws. ' 'Oké!', antwoord ik. Mama tikt de chirurg op z'n rug en wijst naar buiten. Samen lopen ze naar de gang toe.

'Sterre is wat verward. Komt dat door de narcose?' 'Dat zou heel erg goed kunnen mevrouw. Ik begrijp dat u, u zorgen maakt, maar het komt allemaal goed. Na een paar uur zou het beter moeten zijn', antwoordt de chirurg. 'Oké, dat zal fijn zijn!' 'Ja.' Ze komen samen weer binnenlopen en ik vraag wat er aan de hand is. Net voordat de chirurg wat wil zeggen, zegt mama snel: 'Niks, lieverd! Maak je geen zorgen! Alles komt goed!' De chirurg kijkt met grote ogen, maar zegt mij nog gedag en loopt weer verder.

'Mama, waarom deed je dat net?' 'Ik wilde je helpen, zodat je niet met nog meer opgescheept zit.' 'Als er iets is, wil ik het weten. Ik wil niet dat jullie vaag doen over mij. Het is mijn lichaam en ik heb er recht op om te weten wat er aan de hand is.' Mama kijkt naar beneden en zegt; 'Sorry, lieverd. Ik weet het nu ook allemaal even niet. Ik probeer om zo goed mogelijk voor je te zorgen, maar soms schiet het er even bij in.' 'Het is goed, mama.' 'Oké! Fijn!'