Ex Series #1 : Shattered Heart (COMPLETED)

Chapter 18

Give me a sign?

Eto na ba 'yon Lord?

Tahimik akong nagtago mula sa isang puno habang naririnig ko ang mahihinang hikbi ng taong minsan ay hindi sumagi sa isipan kong iiyak.

" Bakit? Bakit ba palagi na lang akong iniiwan ng lahat? " Para akong naestwa sa tinataguan ko ng marinig ko ang mga tanong na 'yon na binanggit niya sa kawalan. Akala ko nung una ginagamit lang ni Tiffany si Marcus para ipamukha saakin na wala akong laban sa kaniya. Na hindi kami tugma ni Marcus. Pero mali pala ako, dahil totoo ang nararamdaman niya kay Marcus.

Tama nga siguro si Winston at lalong tama si Farrah. Napahawak ako sa dibdib ko ng makaramdam ako ng kirot mula roon, kasunod no'n ay ang pagtulo ng luha sa mga mata ko. Ilang beses kong hinampas ang dibdib ko, umaasang mapupunan ng sakit na nararamdaman ng pisikal kong katawan ang nararamdaman ng puso ko pero bigo ako. Napapikit ako ng mariin habang pinapakalma ang sarili ko.

Nasasaktan ako sa katotohanang kailangan kong tanggapin na hindi talaga kami pwede. Na baka nga hindi talaga kami ang para sa isa't isa.

Nasasaktan ako sa katotohanang nakakasakit ako ng tao sa kagustuhan kong makuhang ang pagmamahal na hindi naman talaga dapat saakin.

" I'm sorry. " Mahina kong wika sa kawalan.

" Don't be. " Mabilis kong naimulat ang mata ko at hindi ko maiwasang mapaatras ng makita ko ang mga pares ng mata na katulad ng mata ko ay mugto rin mula sa pagkakaiyak.

" Tiffany... " Mahina kong pagtawag dito.

" Don't be sorry, nakakairita lang. Pinaparamdam mo lang na talo talaga ako sa laban na umpisa pa lang naman hindi dapat para saakin. " Inis nitong sambit. Nanatili lang akong tahimik habang simple naman nitong pinagkrus ang braso niya sa tapat ng dibdib niya at tinaasan ako ng kilay.

" Gusto mong umupo do'n? Baka lang naman. " Pagyaya nito saakin at naglakad papunta sa dati niyang pwesto. Tahimik akong sumunod dito. Nanatili ang katahimikan sa paligid namin, pinunasan ko na rin ang luha sa mata ko at tiningnan lang si Tiffany na ngayon ay malayo ang tingin.

" Don't look at me like I'm the most kawawang person na nakilala mo. " Wika nito at nilingon kaya nag-iwas naman ako ng tingin.

" I think God really brought us together today so we can clear things between us. " Aniya.

Nanlaki naman ang mata ko. " Naniniwala ka pala kay God? " Gulat kong tanong dito, kaya nakatanggap naman ako mg taray mula sa kaniya.

" Did you really think that I don't believe in God? Gosh, you're so annoying. " Wika nito at hinawi ang buhok niya at muli bumalik sa pagkakakrus ang braso.

" Back to the real point here. I just want to say that I hate you. I hate you for ruining us. " Sambit nito.

" The feeling is mutual. " Wika ko. " But I'm sorry. I'm sincerely sorry for everything, Tiffany. Nadala lang ako ng feelings ko kay Marcus na hindi ko naalalang may nararamdaman ka rin pala. Na tao ka rin pala, kahit paano. "

" What do you mean kahit papaano? Ikaw namumuro ka na saakin. " Sagot nito, napangiti naman ako. Iba kasi ang tono ng boses niya ngayon, mas mahinahon at kalmado. Walang halos inis or galit kahit pabalang ang sinasabi niya.

" I said don't be sorry for the things that you didn't mean to do. Nagkamali rin naman ako sa'yo. I was so mean to you not knowing na tao ka rin pala,' kahit papaano.' " I can't help but laugh when she emphasize the word I said earlier. " So kwits na tayo. "

Muling natahimik ang paligid namin. Walang gustong magsalita, even though silence prevailed us, I didn't feel any awkwardness around. Inangat ko na lang ang tingin ko sa madilim na langit. Wala ng masyadong estudyante dahil kanina pa nag-uwian.

" You love Marcus right? " Napalingon ako kay Tiffany dahil sa tanong niya na 'yon. Ngiti lang ang tanging sinagot ko rito.

" I hate you. " Sambit nito kaya natawa na lang ako.

" Same. " Maikli kong tugon.

" And he loves you too. " Wika nito kaya napatitig ako sa malungkot nitong mga mata.

" Ikaw ang nililigawan niya Tiffany at hindi ako. Kaya kung ano man ang nangyari, kalimutan mo na lang. This time, I'm willing to stop loving him because that is the right thing to do. " Wika ko rito, tumawa naman siya dahilan para matigilan ako.

" But that is not the thing you want to do, Klarissa. " Tugon nito sa sinabi ko.

" You have chance to fight for him now, and he has the chance to do the same, so you don't have to continue what you plan. " Dagdag nito dahilan para makunot ko ang noo ko.

" I'm leaving. " Natigilan ako sa sinabi nito.

" Alam ba ni Marcus? " Tanong ko rito.

" Of course, he was aware since that is what I decided to do to keep myself from falling apart again. After all, I had no other option because I had already lost to you. He told me everything the same night you two left after he grabbed you away from Winston. I wasn't shocked because I knew it before it happened. I've known how much Marcus likes you since we were in elementary school, but he's just too slow to admit it. " Nakangiting sambit nito.

" Ano bang sinasabi mo? "

" I already knew him before you met him and he really changed a lot when he met you. He was my first friend but when he met you all, I was left alone.  "

" Nauna ako sayo, ang daya e. Dahil sa nangyari natakot na akong magtiwala ulit sa tao, pero dumating si Winston pero katulad ni Marcus, iniwan niya rin ako. " Pilit na ngiting sambit nito.

" I realize, I get hurt because I just let people get into my life. Kaya naman ngayon mas pinipili kong buuin ang sarili ko na kahit sino pa man ang sumubok na pumasok sa buhay ko ay hindi na ako matatakot na iwan nila ako dahil kaya ko na. Kaya ko na maging masaya mag-isa. " Wika nito, nanatili lang akong tahimik. Bumuntong-hininga ito at pinunasan ang tumulong luha mula sa mata niya bago muling nagpatuloy sa pagsasalita.

" Sinisi ko si Marcus kung bakit ako nagkaganito. But when I finally had a chance to talk to him, when he told me everything and when I heard him finally apologize to me. I realized it was not his fault I have become like this, it is my fault for choosing to live the life like this. "

" For choosing to be the bad person in everyone's story. " Ramdam ko ang sakit sa mga salita na sinasambit nito. " But that's not what I want, I just want to protect myself from being hurt, that I didn't realize that I was hurting the people around me. " Dagdag nito at tumitigtig sa langit. Tahimik ko lang itong pinagmasdan.

I realize that you will never understand someone's act,until you know their point of view.

Akala ko no'n sobrang samang tao ni Tiffany but she has a story and we didn't read her enough.