The Badboy and The Badgirl (ON HOLD)

Badgirl is flying

Ik stamp op mijn koffer om hem dicht te krijgen. Iets wat niet echt wil lukken. Ik kijk naar de andere tassen. Het is het enigste wat ik allemaal heb. Mijn bed zit al in een of andere container, die waarschijnlijk op een containerschip staat, over de woeste oceaan. Mijn pleegouders waren op het idee gekomen om naar california te verhuizen. Zomaar uit het niets. Later werd duidelijk dat mijn pleegvader een project mocht gaan leiden. Iets wat natuurlijk veel geld opbrengt. Want ja, hoe krijg je mensen anders zover om hun plekje te verlaten en naar een compleet ander land te krijgen?

Ik kijk naar mijn kamer, deze is helemaal leeg, op mijn slaapzak en sporttas na. Ik zucht, slinger de sportas over mijn schouder en pak de trolley op. Als ik bij de deur ben bedenk ik me. Ik heb mijn mobiel in mijn trolley gedaan en mijn slaapzak ben ik vergeten op de trolley te binden.

Dus ik rits eerst de trolley open en haal mijn IPhone 5s eruit die ik helemaal zelf had moeten betalen. Ik prop hem in mijn short, net zoals mijn oortjes die ook tegenkom. Snel rits ik de trolley dicht en prop mijn slaapzak er op een bijzondere manier op. Naja hij blijft zitten denk ik dan maar. Ik kijk mijn kamer nog even kort door. Deze is helemaal leeg, vanwege dat alles al naar california moest. Een maand geleden moet alles al weg. Alleen de belangrijkste dingen mochten blijven.

Dus mijn pleegmoeder moest de was doen bij de buurvrouw, tv keken we niet meer en nog meer van dit soort shit. Pure armoede was het hier geworden.

Gelukkig heb ik zomervakantie, iets minder is dat ik al ingeschreven sta bij de highschool. Maar ik kan weer nieuwe leraren gaan irriteren. Ik grijns en loop nu echt deur door. Ik dender de trap af, liep door naar de voordeur. Deze staat wagenwijd open, met allerlei troep van mijn pleegbroer ernaast. Ik zucht, en zeg iets harder dan normaal: "Hoe is het mogelijk dat een jongen meer troep heeft dan mij!". "Verdomme" roept hij terug, "Je hebt altijd wat te zeuren!". Ik grijns alweer, wat was hij toch goed op de kast te krijgen. Echt perfect als je je verveelde.

Snel loop ik door en gooi mijn tassen in de kofferbak. Al mocht dat nog niet, want anders zou het niet passen. Maar aangezien ik wel inzicht had, gooi ik mijn tassen er juist bij. Omdat ik weet dat mijn pleegvader ze laat liggen en gewoon gaat stapelen. Vervolgens past alles niet en moet hij overnieuw beginnen. Dat is het punt dat ik altijd even kom helpen, gewoon om aardig te zijn. Nu ik er zo overna dacht had ik overal  mijn redenen voor.

Een uur later, het is gegaan zoals ik had verwacht. Namelijk dat de tassen allemaal niet pasten. Ik doe mijn haar even goed. Ik ben trots op mijn haar, het is stijl en lichtbruin met naturlijke blonde plukken rijkend tot aan mijn onderrug. Dan loop ik naar de auto toe op mijn slippers, het is een koele zomernacht met een heldere sterrenhemel. De wind speelt met mijn haar. Ik geniet ervan. "Ha Rose, kun je even helpen?" vraagt mijn pleegvader. "Natuurlijk" glimlach ik en "Ik doe mijn haar even in een staart hoor" zeg ik en gooi mijn hoofd naar voren om een staart te maken. "Okey, ik begin alvast met uitladen" zegt hij. Ik rol met mijn ogen, dat was natuurlijk de bedoeling ook sukkel denk ik. Zoals ik al zei, ik heb overal een reden voor. Ik doe het snel zodat het niet opvalt. Dus help ik met uitladen van de 12 koffers.

"Anja en Rob hebben echt teveel koffers" zucht ik. Austin mijn pleegvader grijnst en knikt buiten adem. Ik stoot hem aan "Je moet eens naar de sportschool". Hij begint te lachen "Eigenlijk wel ja". Ik begin alweer met inladen, dit keer met de grootste koffers onder. Even later ligt het er perfect in en kan zelfs nog een koffer bij. "Rob is ook weer lui" zegt Austin. Ik knik even kort. Je zou soms denken dat ik zijn dochter ben en Rob de zoon van Anja. Austin en ik kunnen het goed vinden. Met Anja en Rob kan ik het totaal niet vinden. Rob roept al zodra ik iets uitvreet, om zijn moeder. Vervolgens eindigt het meestal in een ruzie tussen mij en Anja en zit Rob aan zijn geliefde banketstaven. Meestal pak ik dan gewoon de rest van de banketstaaf van de kast en eet hem voor zijn ogen op. Waardoor Anja nog kwader word en mij naar boven stuurt. Dan gehoorzaam ik maar. Anders heb ik weer een therapeut om mijn lijf heenhangen. Soms helpen ze wel maar verder niet, omdat ik niet wil veranderen.

Rob komt aanlopen. "Ha luilak" zeg ik dan. Hij kijkt me kwaad aan. "Pap, mam zei dat ze er zo aankomt" zegt hij dan. Austin knikt en drukt de achterklep naar onder. Gaan jullie alvast maar zitten in de auto. Ik trek de deur open en ga zitten. Snel schop ik mijn slippers uit en voel de frisse lucht rond mijn voeten. Ik check hoe laat het is op mijn telefoon. 02:46 zie ik staan. Onze vlucht gaat om 09:15. Maar we moeten nog een uurtje rijden, auto naar de rotterdamse haven voor vrachtvervoer en dan nog met de trein naar schiphol. Dat is dan het begin. Wat er daarna allemaal moet gebeuren weet ik niet. Als ik maar slapen kan. De autodeur word dichtgegooit door Austin. We vertrekken eindelijk. Maar dan wel met gezeur van Rob.

De 6 uren vliegen voorbij omdat ik overal in slaap val, in de auto, in de trein, zelfs bij de burger king. Maar eindelijk zit ik dan in het vliegtuig. Waar ik alweer in slaap val. 2 uren later schrik ik wakker, en kijk naast me rechts zit Austin. En links? Ik kijk voorzichtig omdat ik een paar benen in mijn ooghoeken zie. Jongensbenen aan de schoenen en broek te zien. Hij zat er nog niet toen ik in slaap viel. Mijn ogen glijden omhoog over zijn lichaam. Zijn shirt sluit nauw aan en hij heeft zo te zien een sixpack. Dan komt zijn gezicht aan bod, hij slaapt wat er best cute uitziet. Wat bezielt me denk ik bij mezelf, je vind iemand cute??! Zijn haar is zwart en warrig, hij heeft een goede kaaklijn en een volle onderlip. Eigenlijk genoeg redenen om mee naar huis te slepen. "Bevalt het uitzicht wat?" hoor een hese sexy stem zeggen. Ik kijk hem aan en schrik van zijn ogen. Het zijn ijsblauwe ogen ogen terwijl ik bruine had verwacht. Nu heb nog meer redenen om hem mee te slepen in mijn nieuwe huis. Iets wat ik niet zou doen, maar wel tot in staat zou zijn. "Ja, het bevalt" zeg ik dan maar. Hij grijnst eventjes en haalt een hand door zijn haar. Ik volg al zijn bewegingen. "Mag ik je nummer?". Hij laat zijn mond even open vallen en kijkt mij vol ongeloof aan. Terwijl ik mijn mobiel pak en me besef dat ik nu wel erg gewaagd bezig ben. Maarja, ik open een nieuw contact. "Naam" vraagt hij hees. Ik druk mijn mobiel in zijn ene hand en trek de zijne uit zijn andere hand. Snel typ ik mijn gegevens in en check of Austin nog slaapt. Ik geef hem zijn mobiel terug. Hij geeft even later mijn mobiel terug met een ondeugende glimlach. Ik zie dat hij zijn nummer al heeft opgeslagen aangezien ik de contactenlijst voor me heb. "Hoe heet je?" vraag ik maar aangezien ik geen zin heb om de lijst langs te gaan. "Kijk bij de S" zijn ogen twinkelen. Ik kijk bij de S en zie sexy Luke staan. Ik kijk hem aan en verander de naam.

"Duss Rose" hij spreek mijn naam tergend langzaam uit. Ik doe hetzelfde, "Duss Luke" en kijk hem aan. "Wat brengt jouw naar california?" vraagt hij dan. "Verhuizing met dat en dit" ik wijs ondertussen voor me en naast me. Austin beweegt even, maar slaapt verder. "En jij?" vraag ik dan. "Stage voor volgend schooljaar." "Wat studeer je?" "Maritieme techniek in Harlingen. " "En dat ligt in??" "Friesland" grijnst hij. Ik knik even, nietwetend waar dat mag liggen. "Het is een net opgericht project om je vaardigheden te kunnen toepassen" "Okey" lach ik, terwijl ik er nog steeds geen ene snars van snap. "Dus het heeft met boten te maken" zeg ik dan maar. "Veel meer dan dat, onderhoud,vrachtvervoer, ontwerp en ga zo maar door." Nu word het me duidelijk. "Dus jij kan wel een cruiseschipreisje voor me regelen" grijns ik dan. "Nouja, misschien" lacht hij dan. "Neem mij ook maar mee" hoor ik een stem. We schrikken even en kijken naar links. De stewardess staat er lachend. Ik slaak een zucht van opluchting. "Willen jullie wat drinken?" vraagt ze. Ik knik en gris wat kleingeld uit mijn short. "Icetea graag" "Komt voorelkaar" en ze loopt weg.

Even later zit ik met mijn icetea en is Luke gaan slapen. Ik kijk even rond en zie dat er best veel mensen in het vliegtuig zitten. Dan besluit ik ook maar te gaan slapen.

Herschreven op 25-07-15
Herschreven op 01-09-15