The Badboy and The Badgirl (ON HOLD)

After school

"Rob!!" schreeuw ik door het huis. Ik hoor niks, "Robbbbb!!!" gil ik dan nog eens. Alweer niks, die is dus niet thuis. Gelukkig maar. Ik dender naar boven en ga naar mijn stiefvaders kantoor. Ik sla de deur open en loop direct naar de kast. Hij is donkerbruin en zowat 2 meter hoog en 1,50 breed. Te groot dus, snel trek ik de laden open. Ik doorzoek ik razend tempo de kast, naar 1 ding. "Aaarggh waar was het nou?!"

"Zo ben jij nu al uit?" hoor ik achter me. Ik verstijf van schrik en draai me om. Ik knik en lach even kort naar Austin. Hij kijkt me onderzoekend aan. "Wat was je aan het doen?" vraag hij en knikt dan naar de kast waarvan de lades openstaan. "Eeuh, ik zocht mijn usb-stick" zeg ik dan maar terwijl ik een hand door mijn haar haal. De echte reden hoeft hij niet te weten. Hij trek zijn wenkbrauwen omhoog en zijn ogen doorboren me. "Ik meende dat er niemand thuis was" zeg ik dan om ervoor te zorgen dat hij zich ergens anders op focust. "Tsja, ik heet geen Rob he" zegt hij dan. Ik glimlach flauwtjes en zeg dan: "Ik ga naar de beach". "Met wie?". "Met Liza". "Ok, veel plezier!" "Zal wel lukken" en ik loop snel weg. Eenmaal op mijn kamer plof ik op mijn bed neer. Pff het had weinig gescheelt. Ik had geluk gehad dat ik niet dichtklapte. Een usb-stick... hoe had ik het in godsnaam bedacht! Maar nu een ander probleem ik moest echt Liza opbellen en dan met haar naar het strand gaan. Ja dat krijg je ervan als je alles bij elkaar liegt. Maar eerst.. Een stuk citroencake. Ik loop naar mijn kast met een opslag aan eten. Niet normaal maar ik heb altijd honger. (Deze schrijfster ook=p ) Ik pak mijn zakmes die ernaast ligt en snijd een plak af. Ik geniet van iedere hap. Even later bedenk ik me dat ik de calorien er ook weer moet afbranden. Ik kreun even, ik heb me weer laten verleiden. Straks maar ff 25 pushups doen. Ik word er al weer moe van. Ik pak mijn Iphone en zoek Liza haar nummer op. Ik zucht even en bel haar dan. "With Liza".  "Hey Liza, do you have time to go to the beach? ".  "Well perfect timing, I go with you! ".  "Okay,  see you!" zeg ik.  "Byee"  zegt ze en hangt op. Ik zucht en ben blij.  Toch nog iemand die geïnteresseerd is in een Nederlands meisje.  Überhaupt geïnteresseerd nog wel. 

Flashback
Ik was smoorverliefd dacht ik bij mezelf.  Ik wist hoe het voelde als niemand je hielp.  Ik was vastbesloten om Margriet te helpen.  Ik moest.  Dus we waren aan het grappen over die jongen,  Jeroen.  Het moment dat ik die brief onder haar goedkeuring had geschreven,  was het domme moment geweest.  Zijn moeder had de brief gelezen en dacht dat haar zoon werd vermoord.  Aangezien er voor de grap in stond: als je niet bij haar aanbelt dan word het je dood.  Tsja dat nam zij dus serieus. Margriet haar ouders werden gebeld.  Sindsdien was het hommeles.  Haar ouders waren woest op mij.  Margriet liet me gewoon vallen en vervolgens sloot ik me aan bij de badboys en girls.  Het moment dat niemand het meer een moer interesseerde wie ik was en wat ik deed. Het was de mooiste en rottigste periode tot nu toe in mijn leven.

Ik hoop eigenlijk dat ik nu wel een goede vriendin krijg.  Maar ik had me al in de bad-groep toegevoegd.  Of laten we zeggen: daar begint het op te lijken. Daar hoorde ik thuis.  Ik zucht en trek de deur van de kledingkast open. Even later heb ik mijn zomersportoutfit aan.  Een short,  sportbh en topje. Dan pak ik mijn mascara en begin daarna met zonbeschermende middelen aan te brengen. Bah, waarom heb ik nou niet een lijf datbruin word.  Nouja ik werd in elk geval niet rood. 

Ik kijk over het strand en loop richting de beachvolleyballers. "Hey, there you are!!" en ik word aangevlogen door Liza. Ik verstijf even, maar knuffel haar dan terug. "Hey" zeg ik dan terug. Michael en Thomas staan er ongemakkelijk bij.  Er zijn nog wat mensen, maar die ken ik nog niet.

"Well, let's play a game" zegt Michael dan. We verdelen de groep in 2 teams en gooien de vesten en dierbare spullen op een hoop.  Ik twijfel even of ik mijn iPhone moet wegleggen of niet. "I shouldn't keep your phone in your short" hoor ik iemand bazig zeggen.  Ik kijk op, het duurt even voordat ik kan zien wie het is doordat de zon in mijn gezicht schijnt. Maar het is Thomas.  "Why not?" vraag ik. Hij kijkt me kort aan en loopt dan weg. "Arrogant joch" brom ik. Hoe kan het dat iemand die zo knap en arrogant is zoveel aandacht krijgen? Ik ben nu koppig van plan hem dat niet te geven. Maar toch leg ik mijn telefoon weg. In het vervolg neem ik een strandtas mee. "Rosa, are you coming?" roept Liza. Ik knik en ga bij mijn team staan. Ja hoor, ik ben de voorste speler en tegenover wie? Natuurlijk,  het kon weer niet beter. Ik stond tegenover hem. Rob, mijn broer. Ik haal mijn wenkbrauwen op, "wat doe jij hier?" snauw ik. "Beachvolleybal spelen" zegt hij. Ik snap er geen snars meer van. De luide stem van Michael haalt me terug. "Let's de game begin" brult hij enthousiast en slaat op. Dat Michael en Thomas vrienden zijn is mij ook een raadsel. Dan spring ik op om de bal te blokken en terug te smashen. The game is beginning...