The Badboy and The Badgirl (ON HOLD)

It's so dangerous!

Ik word kreunend wakker en ram op mijn snoozeknop. Waarom moest ik dat nou weer 's nachts doen? Waarom niet in de middag ofzo? Oja ik wou dat niemand ons zag racen. Of beter gezegd mij... Ik rek me uit en draai me om. Maar als ik net lig gaat mijn wekker alweer. Met een zucht druk ik hem nu uit. Ik rol mijn bed uit. What the hell? Heb ik serieus mijn schoenen nog aan? En mijn jack! Ik schud mijn hoofd, hoe is het mogelijk dat ik überhaupt in slaap ben gevallen. "Nouja even positief, ik ben in elk geval klaar om te gaan" mompel ik tegen mezelf. Alsnog open ik de kast om iets anders aan te trekken. Iets wat nogal tegenvalt aangezien ik nogal weinig kleding heb. Helaas mag ik geen kleedgeld. Iets wat superhandig zou zijn. Dan heb ik in elk geval lekker zelf de keuze. Ik heb nu 3 lange gekleurde broeken! Die echt uit de mode zijn. Nouja wel shorts en vesten genoeg. Maar de T-shirts vallen af. Nouja en 1 galajurk en veel sportkleding. Ik mag niet klagen, maar soms... Dan heb je even een alles-zit-me-tegen-dag. Ik trek mijn oranje short uit de kast, waarbij de hele stapel natuurlijk omvalt. Ik zucht en pak mijn witte grof-gebreide trui met een wit topje. Die shorts ruim ik vanmiddag nog weleens op. Kuch kuch, volgende week dus.

Ik drink mijn smoothie op. Aarbeien en bananen met yohurt en sinaasappelsap. Die best lekker is, maar vandaag naar niks proeft. Gehypnotiseerd lees ik het pak yoghurt. Een vast ritueel want ik lees het elke ochtend. Vervolgens ging ik dan ook nog het pak venz hagelslag lezen. Maarja de hagelslag uit nederland is op. Ik voel een hand op mijn schouder. "Hey slaapkop" zegt Austin. "Heuyy" brom ik. Hij gaat tegenover me zitten. "Heb je wel een goede nacht gedraait?" hij kijkt me onderzoekend aan. Aargh vreselijk, pleegouders die zich overal mee bemoeien. Ik knik wat. "Je hebt geen slaapproblemen??" vraagt hij nu een octaaf hoger. "Nee, die heb ik niet" zeg ik nu aangebrand. "Ik heb alleen deze nacht slecht geslapen" met de nadruk op alleen, ik sta op en pak de boterhamzakjes. Ik ram de kastdeur dicht. Bahh, ik me nog nooit zo beroerd gezien. Ik leun even met mijn hoofd tegen de kast aan en zucht diep. "Ik ga tanden poetsen" mompel ik en ren de trap op. Ik moet me nu echt inhouden, ik heb de neiging om alles kort en klein te slaan. Waarom? Ik heb geen idee.

Ik duw mijn fiets in het fietsenrek. Pfff, ik heb hier echt zo geen zin in. Echt in niks. Met een zucht loop ik door. Even later duw ik mijn schouder tegen de deur van school. Deze gaat met veel moeite open. Waarom kunnen ze hier geen elektrische winkeldeuren aanschaffen? Dat had ik ook in Nederland. Veel makkelijker. Ik loop door naar mijn te grote kluis(je). Ik mik mijn jas erin en ram het deurtje dicht. Ik ben echt beroerd nu, gewoon niet normaal!! Ik voel me topfit en beroerd. Vreemde combinatie. Er is echt iets mis met me. Ik zou niet weten wat. Iets wat ik al voor de zoveelste keer constateer vandaag. "Heey winares" hoor ik een vrolijke stem achter me. Ik draai me om en zie Micheal staan. Ik glimlach zwakjes naar hem. "Ik zou vandaag niet bij Thomas in de buurt komen, die kan wel worst van je maken" waarschuwt jij me. "Dan moet hij eerst maar een slagersopleiding volgen" antwoord ik sarcastisch. "Ik ben serieus" zegt Micheal nu. "Bedankt voor de info" mompel ik. Hij knikt even, "Hij heeft het ergens anders ook moeilijk mee" fluistert hij me toe. "Ik ben geen therapeut, tot later" met die woorden draai ik me om en loop naar de les. Waarom zou Thomas het moeilijk mee hebben? Hij kan alles voorelkaar krijgen!!
Nouja, bijna alles.. Racen kon hij dan redelijk. "Oww sorry" zeg ik. Typische actie voor mij... Ik knal weer eens tegen iemand op. Ik zal opkijken maar als de persoon me begint uit te schelden weet ik al genoeg. "Godver, kijk eens uit je doppen weif!!" roept Thomas uit. Oejh die is echt niet te genieten. Ik had me iets meer moeten aantrekken van wat Micheal zei. Too late , denk ik dan. "Ach kijk zelf uit joh" brom ik dan. Hij wil protesteren maar ik ben hem voor. "Ik hield netjes rechts aan, staat in de schoolregels" ik kijk hem uitdagend aan. Hij zucht diep. "Best jij je zin, waar hebben we les?". Ik val bijna achterover van verbazing. Hoe kan een jongen zo omslaan van negatief naar positief. Dit moet een reden hebben!! "Als je even wacht dan kijk ik even op mijn rooster" zeg ik zachtjes. Snel pak ik mijn mobiel. "204, schei(t)kunde" zeg ik dan, nog steeds op mijn hoede kijk ik hem aan. "Aah, die kan ik wel even skippen" zegt hij opgewekt. Ik kijk hem aan met open mond. Niet dat ik ervan schrik ofzo, maar door de gemakszucht en relaxedheid waarmee hij dit zegt. "Ga je mee?" vraagt hij. Ik denk aan Micheal's waarschuwing. Dus ik schud mijn hoofd. "Is dit vanwege Micheal?" vraagt hij argwanend en boort zijn ogen door die van mij. Zijn ijsblauwe ogen staan niet bepaald vriendelijk. Ik slik en schud mijn hoofd. Het duurt een paar seconden voordat hij reageert. "Oempff, auu" roep ik uit als ik hardhandig tegen de kluisjes word geduwd. Meteen ligt er een hand op mijn mond. Ik schiet in de paniek en doe een poging om rustig te worden. Zijn hoofd komt dichterbij. "Luister, als ik iets vraag wil ik ja horen" sist hij. "Dus ga je mee?" hij haalt zijn hand weg. Ik kijk hem doordringend aan. "Nee" fluister ik. De woede vlamt op in zijn ogen. Ik wil achteruit deinsen, maar knal tegen de kluisjes aan. Ik ben niet snel bang, maar hier wil ik liever niet langer zijn. "Jij gaat gewoon mee" en hij grijpt me bij mijn arm. Ik loop noodgedwongen mee. Waar gaat hij met mij heen?