Karanlığın içinde bir anda yine kendimi o odada buldum Hikmet karşımda durmuş o iğrenç gülümsemesi ile bana bakıyordu yatağa geldi ve eliyle yüzümü ardından çıplak vücudumu okşamaya başladı ben ise ellerim yatağa bağlı bir şekilde ağlayarak çırpınıyor dum
"Dur lütfen dur ,yapma lütfen yapma, lütfen yapma"
"Deniz uyan"
Biranda Rüzgar ın sesi ile yapma diyerek uyandım
Rüzgar da ellerini hızla üzerimden çekti ve gözlerimin içine bakarak
"Deniz sakin ol kabus gördün sanırım ben sadece uyandırmaya çalışıyordum"
Bana baktığında biranda bilincim yerine geldi bal rengi gözleri sanki beni hipnoz etmişti nefesim düzene giriyordu
Yüzünü korku ,endişe ve panik kaplamıştı
"Rüzgar"
Dedim ve etrafıma baktım yine bir hastane odasında koluma serum bağlı bir şekilde yatıyordum
"Neden hastanedeyim"
"Otobüs durağında bayılmışsın"
"Ne"
Bir anda düşündüm en son hatırladığım şey otobüs durağıydı
"Peki sen neden burdasın"
"Sen bayılınca duraktakinler panik yapmışlar ve ambulans çağırmışlar hastanede de birini çağırmaya ihtiyaç duyunca rehberinde bir tek benim numaram varmış bu yüzden beni aradılar"
"Sen gidebilirsin olmaz böyle"
"Neden"
"Bana her birşey olduğunda benimle ilgilenmek zorunda değilsin"
"Zaten zorunda olduğum için yapmıyorum"
Ne dermişçesine bir bakış attım o da panikleyerek
"Yani birilerine yardım etmeyi seviyorum"
"Bu artık yardımdan çıktı bakıcılığa falan döndü"
Güldü
"Ne yapayım habire başını derde sokuyorsun"
"Bayılmayı nasıl ben yapmış olabilirim"
"Sabahtan beri hiçbir şey yemeyerek olabilir mi"
Evet hiçbir şey yememiştim
"Sabah midem bulanıyor du ne yapayım"
"Bayıldın işte bir şey yapmana gerek kalmadı"
"Neyse sen git hadi ben serumum bitince kendim giderim evime"
O sırada telefonu çaldı ve dışarı çıktı
Bende serumuma baktım ama bitmesine daha vardı
Bir süre sonra kızgın bir şekilde odaya girdi
"Ne oldu"
"Bu seni ilgilendirmez" deyip güldü intihar gününü tekrarlıyor du
"Pelin aradı"
"Hassiktir"
Dedim bir anda
Şaşkın bir şekilde bana baktı
"Pardon biranda öyle ağzımdan kaçtı"
Güldü
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON NEFESİM
Teen Fictionİşte sonunda oradaydım köprünün kenarında ,karanlık deniz aşağıdan seyrediyordu beni, ben ise son bir kaç kez daha dünyanın kirli oksijenini ciğerlerime dolduruyordum hayatımı düşünüyordum düşündükçe gözümden yaşlar süzülüyordu neden normal biri ola...
