Bulut'a Serenad | Kısa Hikaye

sakın korkma demiştim, seni sevdiğimi bilirdin 0.3

NP: i don't wanna be okay without you

onlarsız iyi olmak istemediklerinize ithaf ediyorum 3_3

***********************

Yanına geldim bir keresinde. Pembe hasta yakını koltuğuna oturdum. Hastanın yakını mıyım gerçekten diye çok düşündüm sonra. Yakının olabilir miyim bir gün Bulut?

"Hadi tanışalım artık. Bana Rüzgâr diyebilirsin." Birkaç saniye bekledim senin için.

"Sessizliğini bir kabulleniş olarak alıyorum Bulut kelebeğim." Gözlerimi kırpıştırdım. Sonra heyecanla ekledim.

"Sana Bulut diyebilir miyim Bulut? Daha önce hiç buluta benzeyen insan görmemiştim. Cuk oturdu cuk." Sana açıklama yapmak bile güzeldi. Sahi dudaklarını aralayıp cevap versen kalbime inerdi o gün.

"Çok zayıfsın. Yemek yemeyi sevmez misin?" Serumuna takıldı gözlerim.

"Sıvı ağırlıklı beslenmeyi tercih ediyorsun galiba, anladım."

Ellerimi karnımda birleştirip geriye yaslandım. Gözlerimi kapatsam da görebiliyordum seni çünkü Bulut.

"Sen ölünce Galata'ya çıkalım. İster misin?" Gülümsemeden edemedim.

"Âşıklar çıkıyormuş o kuleye Bulut. Ben senin aşığınım. Bu da sayılır mı?"

O gün oracıkta uyuya kalmıştım Bulut. Kalp atışların, duyduğum en güzel ninniydi. Ve ben asıl o ninni bittiğinde mutlu olacaktım.

*************************