SINIR YOK

ATEŞ ALAS

* ZEYNEP BENİMLE ÇIKAR MISIN ?*

dona kaldım . Okulda konuştuklarımızdan sonra bunu uzun bir süre beklemiyordum . İçimdeki lanet olası ses bana * Bu kadar olayın üstüne bu sorunun cevabı belliydi . Evet onu seviyorum ama bu yaptıklarını unutamazdım . Güvenimi kırmıştı . Bana doğruları söyleseydi eğer bunların hiç biri yaşanmayabilirdi . Ben bu sorunun cevabına *EVET* diyebilirdim . Bu yaptıklarından sonra evet değil en mantıklısı * HAYIR !* demek olacaktı.

* HAYIR !* dedikten sonra  eve doğru koşmaya başladım .

YAVUZ'UN ANLATIMIYLA

Deniz'in odasından çıktıktan sonra yavaş adımlarla hastanenin bahçesine inerken *Zeynep'e ne artık sormam gereken soruyu sormalıyım .*diye kendi kendime düşündüm  Uzun zamandır Zeynep'e sormak istediğim bir şey vardı. Uzun zaman derken sekiz senelik bir zaman diliminden bahsediyorum . Orta okuldan beri Zeynep'e aşığım. Onu seviyorum  .   Onun her şeyine aşıktım . Gülüşüne, mimiklerine , saçlarına, gözlerine, konuşmasına , merhametli , anlayışlı olmasına . O kadar dikkatli davranıyordu ki etrafındaki kişilere , her sözcüğünü özenle seçiyordu . Karşısında ki kişi onu yanlış anlamasın diye . Bir de sakarlıkları onu daha  tatlı yapıyordu benim gözümde . Sevdiğini sonuna kadar koruyor ve değer veriyordu . Onun için belli başlı kişiler çok önemliydi . Yinede karşısındakini kırmamaya , üzmemeye , incitmemeye çok dikkat ediyordu. Bu davranışları beni ona daha çok bağlıyordu . Onun yanında daha huzurlu hissediyorum.  Daha sakin olabiliyordum .Hastalığımdan dolayı üzmekten korkuyordum . Evet Zeynep bana iyi geliyordu . Bana iyi geliyor diye omu kötü olmasını istemem . Ama Zeynep'i üzmeden de yapabilirdim . Zaten çok pişmanım. Ona *Ben başka birisine aşığım dediğim için , ona bu acıyı yaşattığım için. O bunu hak etmiyordu ama ben onu koruduğumu zannederken aksine daha fazla kırdığımın farkına vardım .   Bu soruyu en kısa zamanda sormam lazımdı . Daha fazla Zeynep'den uzak durmak istemiyordum . Zaten ikimiz de birbirimizi seviyorduk . İlk başlarda ben  reddettim Zeynep'den hoşlandığımı. Sonunda daha fazla kendime yalan söyleyemedim . 

Elimi cebime atıp telefonumu çıkardım ve bizim çocuklarla olan gruba mesaj yazmaya başladım.

YAVUZ -Beyler . Ben Zeynep'e çıkma teklifi edeceğim .

EMİR - Şimdi mi kanka ?

YAVUZ - Evet . Olmaz mı ? 

TOPRAK - Olur  neden olmasın . Sen nasıl istersen .

EMİR - Tabii ki de abi istediğin zaman sor da ben sadece şaşırdım .

EMİR - Yani .

YAVUZ - Tamam o zaman bugün soracağım .

EMİR - Aynen abi .

TOPRAK - Yürü koçum benim . Yengeye selam söyle .

EMİR - Saçmalama Toprak .

TOPRAK - Ne saçmalaması abi yenge değil mi ?

EMİR - Seninle tartışmaya girmeyeceğim Toprak .

TOPRAK - Bence de abi . Ben olsam bende benimle tartışmaya girmezdim .

Telefonu kapatıp cebime koydum . Zeynep'e baktım o kadar güzeldi ki ona bakmaya doyamıyordum . Ona bu kadar yalan söylemeye hiç hakkım yoktu . İçimden şu an sormam gerektiği hissediyordum. Şu uygun an, uygun yer falan saçma buluyordum . Zaten yeterince ikimiz de beklemiştik . İçinden o an ne geçiyor da söyle . Benim fikri bu . Bazen istediğin gibi olmuyor  tabii . Bir anda Zeynep durdu .