Kahvaltı bitmişti . Hemen masayı ve mutfağı toplayıp çocukların yanına geçtim . Biraz okuldan konuştuk . Bütün çocuklar basketbolcu olduğundan dolayı her konunun sonu nasıl oluyor bilmiyorum ama basketbola bağlanıyordu . En sonunda dayanamadım ve ayağa kalkıp mutfağa su içmeye giderken bir anda * Ne oldu Zeynep ?* diye Deniz bana bir soru yöneltti .
* Ay ne olabilir (!) Nasıl oluyor bilmiyorum ama her konu nedense basketbola bağlanıyor . Normal bir konu konuşamıyoruz . Mesela yazarlardan konuşabiliriz ya da filmlerden . Yani bende sıkıldım , daraldım .*
* Tamam bebeğim sen istemiyorsan konuşmayız .*
*Zeynep'e kalabalık gelmişler galiba (!)*
* Dalga geçme Toprak .*
* Tamam Zeyno .*
çok geçmeden Yavuz ,Emir ve Toprak gitmek için ayaklandılar . Vedalaşma faslı bittikten sonra
kapıyı kapatıp Deniz'in yanına gittim ve ona mutfakta olanları anlatmaya başladım .
* Ya işte öyle . Bana soğuk davranıyor ama benimle olmak istiyor Ne yaptığını anlayamıyorum . Kızgın mı ? Değil mi ? Üzgün mü ? Ne yaptığını anlayamıyorum .*
* Evet . Kalbi kırılmış . Galiba bu cevabı beklemiyordu . Yani Yavuz seni seviyor olabilir ama bu kadar yalan söyleme hakkına da sahip değil .*
* Ben de bu yüzden hayır dedim . Onu seviyorum ama benim güvenimi kırdı. Neyse bırak ya . Konuştukça canım sıkılıyor *
* Tamam Zeyno sen nasıl istersen .*
Deniz bana saatin geç olduğunu ikna edip hazırlanmam için emir vermişti . Kalkıp çantamı toparlayıp gelirken üzerime giydiğim gri kapüşomluyu elime aldıktan sonra Deniz'e onu yarın almaya geleceğimi söyledim . Kapıyı çekip eve gitmek için asansöre bindim . Yaklaşık yirmi beş otuz saniye sonra aşağıya inmiştim . Asansörün kapısı açıldı , bir kaç adım attıktan sonra demir kapıyı açıp dışarıya çıktım . Hava biraz serindi . Gri kapüşonlumu giydim , kulaklığımı takip eve doğru yürümeye başladım . Bizim ev ile Deniz'in evi arası biraz uzaktı . Biraz yürüyüş yapmak belki aklımı dağıtırdı . Keşke ama aksine içime kurt düştü . Kulaklığımı çıkarıp kendi kendime konuşmaya başladım. İyice kafayı yemiştim .
* Kendine bir şey yapmış mıdır ? Yok ya niye yapsın . Ya yaptıysa ? Tamam en iyisi eve gidip bakmak olacak .*
Her zaman ki gibi koşar adımlarla eve doğru ilerlerken biri arkamdan seslendi . Seslenen kimdi ?
* Zeynep !* bu tanıdık bir sesti . Arkamı döndüğümde Ateş'in bana doğru yürüdüğünü far ettim .
* Efendim Ateş .*
* Bu saatte ne yapıyorsun ? Yoksa yine mi o sarı çocuktan kaçıyorsun ?*
* Hayır aksine onu bulmaya gidiyorum .*
* Neden ne oldu ?*
* Yok ya merak ettim de .*
* Hmm tamam o zaman . İstersen eve kadar birlikte yürüyelim . Sizin bir arka sokağınızda oturuyorum .*
* Ya öyle mi ?*
* Evet . Annen benim eve hoş geldiniz demek için geldi .*
* Sen benim annemi nereden tanıyorsun ?*
* Senin annen benim annemin kemoterapi hemşiresi idi.*
* Ya çok geçmiş olsun . Ee annen nasıl ?*
* Yani bilmiyorum . İyidir galiba .*
* Nasıl yani ?*
* Öbür taraftan beni izliyordur her halde diye düşünüyorum .* ah dilimi eşek arısı soksaydı da sormasaydım . Salak Zeynep . Hep merakından geliyor . Biraz sussan olmayacak bunlar . Salak kız .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SINIR YOK
Teen FictionZeynep' in aşık olduğu ama ona bir türlü açılamadığı, açılsada farklı zorluklara birlikte göğüs gerdikleri zor da olsa MAVİŞİNE kavuşma hikayesi