Chapter 6 - Into the Woods

622 30 1
                                    

Her POV

"Cheers!" sigaw ni Andra. Yes, magkasama kami ngayon. We are here near at the woods, may tambayan kasi dito.

I called Andra, to get drunk kahit hindi naman ako umiinom pero iinom ako ngayon. I just want to forget what my mom said yesterday. I want to forget everything.

"Cheers!" at agad kung ininom yung alak.

"Oh, chill, Hara! Huwag mo namang inumin ng isang go lang." suway sa akin ni Andra. At agad naman akong napangiwi sa lasa nito ang pait naman nito. Gosh.

"Just let me, Andra even if this is my first time to drink alcoholic drinks." sabi ko sa kanya.

"Seriously?!" at halatang hindi ito makapaniwala sa sinabi ko.

"Yeah, when I was in London, my grandmother won't let me drink."

"Seryoso ka?"

"Oo nga."

"So, bakit mo ako pinatawag ngayon ha? Eh, hindi ka naman pala umiinom? At bakit ka iinom ngayon ha? May problema ka ba ha?" sunod-sunod na tanong niya sa akin.

"Can you ask me one by one? Ang dami naman kasi."

"Oh, my bad. So what's the problem ha." at uminom ito ulit.

"My mom." at napangiti ako ng mapait.

"Why? Nag-away ba kayo ni Tita Zelvia?" she asked.

"Yeah, we did."

"Why? What happened?" she asked.

I took a deep breath before I answered her, "She slapped me."

She gasps, "Oh gosh, for real?! Are you okay?!" at tinignan niya pa ang magkabilang pisngi ko.

"Yeah, I'm fine... but she confiscates my cameras and all the things that are that I use in photography." wala akong nagawa kanina kasi ipinakuha niya lahat ng iyon kaninang umaga kina manang. Naawa nga rin sakin sina manang kasi alam nilang lahat kung gaano ka importante sa akin ang mga 'yon.

Wala namang magagawa si daddy kasi ayaw niya naman ng magalit pa si mommy at baka kung ano pa ang magawa nito sa akin.

"For real?! Why? Why would Tita do that?!" she asked in disbelief.

"Sa una pa lang kasi, Andra she is really against in my dreams, to be honest, she forced me to take business kahit hindi ko naman yun gusto that's why I am so jealous in Chester. He has the freedom that I don't have." and I smiled bitterly.

"Oh, Hara..."

"I don't know if mommy really loves me or not. Palagi kasi siyang ganito sa akin eh." I open up.

"Of course, she does. Maybe ganyan lang talaga si Tita."

"Hindi Andra eh, kahit minsan hindi ko naramramdaman na nanay ko siya. Even on my birthdays, recognitions, graduations wala siya. Palaging sina daddy at grandma lang ang nan dun para sa 'kin." at hindi ko napigilang umiyak ulit.

At nakita kung maluha-luha na rin si Andra. "Oh, Hara. I didn't know na ganito pala ang pinagdadaanan mo." at agad ako nitong niyakap.

Kaya niyakap ko rin siya. I needed this, I need comfort. "I'm really, sorry Hara." and we stayed in that position for a minute.

"Don't be sorry, Andra. It's not your fault." at kumawala na ako sa yakapan namin.

"I didn't know na ganito pala ang nararamdaman mo." and she pats my shoulder.

"Pakiramdam ko nga nanay ko lang sya sa papel eh. Kasi kahit ni isa hindi ko naramdaman na nanay ko siya." sabi ko kay Andra.

"Lahat naman ng ina siguro may pagkukulang, Hara. Kaya siguro yan din ang pagkukulang ni Tita sayo."

Vampire's Possession (ON-GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon