Ashtona i Caluma do życia trzyma jedna maszyna, dzięki niej żyją razem.
Poddaliby się gdyby nie miłość oraz myśl że jeden z nich zginie.
Albo.
Ashton jest chory na śmiertelna bezsenność a maszyna która pozwala przenieść ból lub chorobę na druga...
-Calum! Jesteś w pracy! Lubię cię ale musisz pracować! Poza tym klienci się patrzą, tu są też dzieci.- powiedziała moja szefowa Sierra wychodząc ze swojego ,,gabinetu" - No nie patrz się tak już za ladę.- rozkazała.
Lubiłem ją chodź była bardzo stanowcza, ale przy tym miła.
-No dobrze- powiedziałem z westchnięciem i wstałem. Rozejrzałem się po sklepie w którym pracowałem, był to mały sklep muzyczny. Były w nim zaledwie 3 osoby starsze państwo z zapewne wnuczkiem.
-Przepraszam?- usłyszałem
-Tak? - spojrzałem na chłopczyka
-Który dziś jest? - zapytał, trochę się zdziwiłem jednak odpowiedziałem.
-Poczekaj chwile sprawdzę- wyjąłem telefon był 11 marca dokładnie 12 dni Ashton nie śpi. Zastygłem, zawsze mi przypominał o wizycie w szpitalu jednak nie tym razem. - 11 marca- powiedziałem szybko po czym założyłem kurtkę i na wyjściu krzyknąłem tylko ,,Sierra wychodzę!"
Jak najszybciej wsiadłem do pierwszej lepszej taksówki zastanawiając się.
