အခန္း(၄)

183 18 8
                                    

ကန္ကပုစြန္ေတြအခြံခြာၿပီးပန္းကန္အလြတ္ထဲထည့္ေပးေနသည္။တင္ကကန္႔ကိုလက္ပိုက္ၿပီးထိုင္ၾကည့္ေနသည္။

ပုစြန္တုပ္ႀကီးေတြကအဆီတဝင္းဝင္းနဲ႔နီရဲၿပီးေမႊးၾကိဳင္ေနသည္။တစ္ေကာင္ခ်င္းစီကလက္သီး
ဆုပ္ေလာက္ရွိသည္။ကန္စိတ္ထဲကေနေရတြက္ၾကည့္ေနတာစုစုေပါင္းအေကာင္ႏွစ္ဆယ္။

ဒီလူႀကီးအေကာင္ႏွစ္ဆယ္လံုးမကုန္ေလာက္ပါဘူး။သူစားလို႔မကုန္ရင္ငါ့ကိုေကၽြးရင္ေကာင္းမွာပဲ။ကန္စိတ္ထဲကေတြးေနမိျပီးမွေခါင္းခါရမ္းလိုက္မိသည္။

*အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးသိကၡာရွိစမ္းပါကန္တလုရာ။ငါ့အေမလည္းငါ့ကိုထမင္းဝေအာင္ေကၽြးႏိုင္ပါတယ္။ပုစြန္တုပ္စားရမွဗိုက္ျပည့္မွာမဟုတ္ပါဘူး*

ကန္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႔အျပဳအမူကိုတင္ကအေသးစိတ္ၾကည့္ၿပီးေလ့လာအကဲခတ္ေနသည္။ကန္ပုစြန္အခြံခြာတာအေကာင္ႏွစ္ဆယ္လံုး
ၿပီးသြားေတာ့တင္က-

“အဲဒီပုစြန္ေတြဂူခ်ီကိုခြံ႕ေကၽြးလိုက္”

“ဘာဗ်”

“အဲဒါဂူခ်ီကိုေကၽြးမလို႔ခြာခိုင္းတာေလ”

“ဟမ္"

ကန္႔ရင္ထဲေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားရသည္။ကံဆိုးလိုက္တဲ့ငါ့ဘဝေလး။မစားရအေၫွာ္ခံပဲ။ပုစြန္တုပ္ခြာရတာေခြးေကၽြးဖို႔တဲ့လား။ကန္က
ပုစြန္တစ္ေကာင္ယူၿပီးဂူခ်ီကိုေကၽြးေတာ့ဂူခ်ီက
ကန္႔လက္ထဲကပုစြန္ကိုယူစားသည္။

ေခြးေတာင္မွအစာစားတာအိေျႏၵရွိလိုက္တာ။
အငမ္းမရမစားဘူး။ကန္႔လက္ထဲကေနကန္႔
ကိုမထိေအာင္ေျဖးေျဖးသာသာပဲယူစားသည္။ဆယ္ေကာင္ေလာက္စားၿပီးသြားေတာ့ဗိုက္ျပည့္သြားလို႔ထင္ပါရဲ႕ဆက္မစားေတာ့ဘူး။

“ဂူခ်ီကမစားေတာ့ဘူး"

“သူဗိုက္ျပည့္သြားလို႔ေနမွာေပါ့။ပိုေနတဲ့ပုစြန္ေတြမင္းစားလိုက္”

“ဘာဗ်"

“မင္းခြာထားတာပဲေလ။မင္းလက္ကသန္႔တယ္မဟုတ္လား”

ကန္ေဒါသထြက္လြန္းလို႔အသားေတြေတာင္တဆတ္ဆတ္တုန္သည္။ေခြးမကုန္တာလူကိုစားခိုင္းတယ္တဲ့လား။ယုတ္မာလိုက္တဲ့လူႀကီး။ဒါအႏုနည္းနဲ႔ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တာမဟုတ္ဘူးလား။

My Cinderella boy (U&Z)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora