အခန္း(၉)

171 13 0
                                    

ကန္ေဆးရံုကိုေရာက္ေတာ့ဆရာဝန္ကကန္႔ကို
ေခၚေတြ႕သည္။ကန္႔အေဖရဲ႕ေရာဂါအေၾကာင္းကိုရွင္းျပသည္။

“ဦးေႏွာက္ထဲမွာအႀကိတ္ျဖစ္ေနတာခြဲထုတ္ႏိုင္ရင္အေကာင္းဆံုးပဲ”

ကန္စိတ္မသက္မသာျဖစ္သြားရသည္။ကန္႔အ
ေဖကသာမန္ရဲဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္။အေဖ့လစာနဲ႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ေနထိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့အျပင္သူ႔ေက်ာင္းစရိတ္ကလည္း
ရွိေသးသည္။အေဖ့ကိုခြဲစိတ္ဖို႔ေငြကေလာေလာဆယ္လက္ထဲမရွိ။

“ဟိုေလဆရာႀကီး…အေဖကအခုခ်က္ခ်င္းခြဲစိတ္မွျဖစ္မွာလား”

“အခုခ်က္ခ်င္းႀကီးအေရးေပၚေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ဒီၾကားထဲမွာေဆးကိုပံုမွန္ေသာက္ေပးေန
ရမွာ။ခြဲမထုတ္ဘဲနဲ႔ေတာ့မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး"

“ဟုတ္ကဲ့။ကၽြန္ေတာ္အတတ္ႏိုင္ဆံုးျမန္ျမန္ခြဲစိတ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ဒီၾကားထဲမွာဘယ္
လိုေရာဂါလကၡဏာေတြေပၚႏိုင္လဲခင္ဗ်”

“မၾကာခဏေခါင္းကိုက္တာေတြ၊ေခါင္းမူးတာ
ေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္။သတိလစ္တဲ့အထိျဖစ္သြား
ႏိုင္တာမို႔အသြားအလာဆင္ျခင္ခိုင္းပါ"

“ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”

*

*

*

ကန္႔အေဖကေဆးရံုကဆင္းလာၿပီးေဆးခြင့္ယူထားသည္။ကန္ကေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာအခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မ်ားမ်ားရွာၿပီးလုပ္ရေတာ့မွာမို႔လီမြန္နဲ႔လူခ်င္းမလဲႏိုင္ေတာ့ေပ။ကိုယ့္အပူ
ကသူမ်ားအပူျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔အေဖ့ေရာဂါအ
ေၾကာင္းကိုလည္းမေျပာဘဲေနလိုက္သည္။

သူေက်ာင္းၿပီးဖို႔ကႏွစ္ဝက္ေလာက္လိုေနေသးတာမို႔အတည္တက်အလုပ္ကလည္းမရႏိုင္။သူတက္တဲ့ေက်ာင္းကလည္းပညာေရးေကာလိပ္။

သူကေလးတစ္ေယာက္ကိုစာသင္ေပးေနတာ
ေတာ့ရွိသည္။ပိတ္ရက္ေတြမွာမနက္ပိုင္းစာသင္
ျပီးေန႔ခင္းပိုင္းအားေနတာကိုတျခားအလုပ္တစ္ခုရွာလုပ္ရမည္။

ကန္စာသင္ၿပီးျပန္လာေတာ့ဘတ္စ္ကား
မွတ္တိုင္မွာကားေစာင့္ေနတုန္းအကိုဖန္ခ်ိဳင္းနဲ႔ေတြ႕သည္။

My Cinderella boy (U&Z)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang