Jisoo ကသူ႔အက်ႌကိုလွန္ကာဗိုက္ကိုငံု႔ၾကည့္သည္
အမွတ္ေနရာကိုလက္ျဖင့္ကိုင္ကာ
"ေတာ္ေသးလို႔အိပ္မက္ျဖစ္ေနလို႔ေပါ့"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲJisoo"
"အိပ္မက္ဆိုးမက္တာJen
တကယ္အိပ္မက္ျဖစ္ေနလို႔ေတာ္ေသးတယ္"
Jen ကိုခပ္တင္းတင္းေပြ႔ဖက္ရင္းသူကဆိုသည္
ထို႔ေနာက္Jen နဖူးႏွင့္ဆံပင္ေတြကိုနမ္း႐ိႈက္ကာ
လက္ေမာင္းေလးကိုပြက္ေပးေနသည္
ေနပါဦးအခုသူကကိုယ့္ကိုျပန္စိတ္ပူေနတာလား
ေဆးရံုကုတင္ေပၚေရာက္ေနတာကသူေလ
Jen မွမဟုတ္ပဲ
ႏွာေခါင္းကပိုက္ကိုျဖဳတ္ကာလက္ကအပ္ေတြကို
လဲဆြဲျဖဳတ္ၿပီး
"ျပန္ရေအာင္...ဟိုေခြးမသားနဲ႔စာရင္း႐ွင္းစရာ
႐ွိေသးတယ္"
သူ႔လုပ္ရပ္ကိုေခတၱမ်ွေၾကာင္ၾကည့္ေနၿပီးမွ
သတိဝင္လာသည့္Jen
Jisoo လက္ကိုျပန္ဆြဲကာ
"အခုကအဲ့လိုလုပ္ေနရမယ့္အခ်ိန္လားျပန္ထိုင္
သူ႔ကိစၥကိုun...သက္ေတာ္ေစာင့္ကင္႐ွင္းလိမ့္
မယ္နင္ကျမန္ျမန္ေနေကာင္းလာေအာင္လုပ္"
"ေတာက္....အဲ့ေကာင္..."
"စိတ္ကိုေလ်ွာ့ပါ...ေနာ္
လိမၼာတယ္jiji ေလးက"
သူ႔ကိုေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးေျပာေနတဲ့Jen ကိုတအံ့တျသ
ႏွင့္ၾကည့္ေနသည့္Jisoo
"Jen နင္ေခါင္းကိုတခုခုမ်ားထိထားေသးလား"
"Wae..."
မ်က္စိေ႐ွ႕ကJen မ်က္ႏွာအမူအရာ
ႏွင့္အတူၾကားလိုက္ရ
တဲ့အသံေၾကာင့္Jisoo ေက်ာက္႐ုပ္အလား
ၿငိမ္သက္သြားသည္
"Jen..."
သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အမူအရာေလးေတြလုပ္ျပ
ေနတဲ့Jen ေၾကာင့္Jisoo သူမပါးေလးေတြကို
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္လိုက္သည္
သာမန္အခ်ိန္မ်ိဳးမွာျမင္ရခဲတဲ့ထိုပံုရိပ္
ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာဆိုအျမဲလူႀကီးဆန္ဆန္ပံုသာေနတတ္
သည့္ထိုမိန္းကေလး
အရင္အခ်ိန္
ကိုယ္မျမင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့တျခားတစ္ဘက္ကသူမရဲ႕ပံုရိပ္
အစစ္အမွန္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမည္ဆိုတာသိေပမယ့္
ယူၿပီးသည့္အခ်ိန္မွစ၍သူ႔ရဲ႕ကေလးဆန္တဲ့အမူအရာ
ေလးေတြကိုသတိထားမိလာသည္
ဒါေပမယ့္ဒီေန႔လိုအမူအရာမ်ိဳးေတာ့မျမင္ဖူးခဲ့ေပ
