ေက်ာျပင္မွႏူးညံ့တဲ့ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ
Jen ႏိုးလာသည္
ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္အိပ္ေပ်ာ္သြား
သည္မသိမ်က္စိႀကိမ္းေနတာေၾကာင့္
မ်က္လံုးကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့သူမမရင္းႏွီးသည့္အခန္းတစ္ခု
ခရမ္းေဖ်ာ့ေရာင္မ်က္ႏွာက်က္ႏွင့္လိုက္ကာစ
ျဖဴျဖဴေတြကေလအေဝွ ့မွာလူးလြင့္ေနေသာ
ေနေရာင္ျခည္ကအခန္းထဲသို္႔ျဖာက်ေနသည္
Jen လွဲေနရာကထလိုက္ၿပီးအခန္းထဲေဝ့ဝဲျကည့္
လိုက္ေတာ့
ေျခရင္းဘက္မွာTV ႀကီးႀကီးတစ္ခုကိုအရင္
ေတြ႔လိုက္ရသည္
အခန္းကေတာ္ေတာ္ပင္က်ယ္သည္
အျပင္အဆင္ကအစအေကာင္းစားပရိေဘာဂ
အသံုးအေဆာင္ေတြကိုျမင္ရတာေၾကာင့္
Jen သူေရာက္ေနသည့္ေနရာကေတာ္ရံုလူရဲ႕
ေနရာမဟုတ္မွန္းသိလိုက္သည္
သူမကုတင္ေပၚကေနမထေသးပဲအခန္းထဲကို
ၾကည့္ေနတုန္းမီးလင္းဖိုေ႐ွ႕နားကဆိုဖာေပၚ
ကေနလႈပ္႐ွားသည့္အရိပ္အေယာင္ေတြ႔လိုက္
တာေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
လူတစ္ေယာက္ထလာသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္
ထိုလူကေတာ့Kim Jisoo ပင္
"Jisoo "
"အင္း....."
သူကမ်က္လံုးေတြဖြင့္ဟန္မတူေသးပဲအပ်င္း
ေၾကာဆန္႔ေနသည္
Jen အိပ္ယာေပၚကေနဆင္းလိုက္ကာသူ႔ဆီကို
သြားလိုက္သည္
"ငါဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲမေန႔ညက.."
"ေျသာ္..ႏိုးတာၾကာၿပီလား"
Jisoo ကဆိုဖာေက်ာမွီေပၚေမးတင္ကာမ်က္လံုး
မဖြင့္ေသးပဲေမးလာသည္
အခုထိအိပ္ေရးမဝေသးသည့္ပံုပင္
Jen သူ႔ကိုခါးေထာက္ၾကည့္ကာ
"ငါေမးေနတာေျဖဦး...ဒီကိုဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး
ေရာက္လာတာလဲ"
"ငါနင့္ကိုလူဆိုးလက္ထဲမေရာက္ခင္ကယ္လာ
တာ"
"ဘယ္လို...နင္က...ငါ့ကို...ကယ္လာတာ"
"အင္း.."
"ဒါဆိုညကဟိုလူေတြလက္ထဲကေနကယ္လာ
တာနင္ေပါ့..."
Jisoo ကဘာမွျပန္မေျဖပဲထလာၿပီးေရကရား
ထဲကေရကိုဖန္ခြက္ထဲထည့္ကာေသာက္ေနသည္
"မျဖစ္ႏိုင္တာ..."
Jen ေရေသာက္ေနတဲ့Jisoo ပံုကိုၾကည့္ကာ
ေရရြတ္လိုက္သည္
ညကကားျပင္ေပးတဲ့လူကအရပ္႐ွည္႐ွည္
ကိုယ္လံုးခပ္တုတ္တုတ္
သူမကိုအေနာက္ကေနေမ့ေဆးနဲ႔အုပ္သြားတဲ့
တစ္ေယာက္ႏွင့္ဆိုႏွစ္ေယာက္
ဒါေတာင္ေနာက္ထပ္ပါခ်င္ပါႏိုင္ေသးသည္
အဲ့လူေတြကလက္တဖက္က်ိဳးေနတဲ့Jisoo က
ဘယ္လိုတိုက္ခိုက္ၿပီးသူမကိုကယ္လာလဲဆို
တာသူမအရမ္းသိခ်င္ေနသည္
