Η Χριστιάνα και ο παλιός της έρωτας

-4 κεφάλαιο-

Η ώρα περνούσε πολύ ευχάριστα....Μιας και δεν ήξερα πως περνάει .... Είχα μεθύσει λίγο.... Είχα γίνει ζάντα για την ακρίβεια....

Αφού έφυγε η Κωνσταντίνα με τον γαμιά της εγώ συνέχισα να πίνω... Πολλά κιόλας! Χόρευα στην πίστα χωρίς να ελέγχω τίποτα ...

Η διασκέδαση μου σταμάτησε όταν ήρθε ένας άκυρος και ξεκίνησε να χορεύει μαζί μου δεν τον είδα καλά απλά χόρευα κάποια στιγμή ομως αυτός δεν χόρευε μόνο ξεκίνησε να χουφτώνει ότι έβρισκε και να μου μιλάει πολυ πρόστυχα στο αυτί.

*Λες και θα άκουγαν οι άλλοι με τόσο δυνατή μουσική ,ζώο

Σωστηηή!

Κάποια στιγμή όμως εκεί που με ακουμπούσε σταμάτησε απότομα και έφυγε με έναν τρόμο στα ματια του.... Πολύ περίεργο γύρισα τριγύρω για να δω τι τον έκανε να φύγει έτσι αλλά δεν παρατήρησα πολλά με τόση ζαλάδα.

*Αφού αγάπη μου γλυκιά ήπιες ότι είχε το μπαρ! ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΖΑΛΙΖΕΣΑΙ!?

Τέλος πάντων δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να χορεύω.

Κάποια στιγμή αποφάσισα να πιω ενα ακόμα σφηνάκι.... Αυτό με κατέστρεψε ..... Ανέβηκα πανω στο τραπέζι και χόρευα σαν ...

*Τσούλα ή στρίπερ ή πόρνη αυτές τις λέξεις ψάχνεις διάλεξε και πάρε

Σουςς! Καταλάβατε νομίζω πόσο πρόστυχα και προκλητικά χόρευα.Από κάτω από όσο έβλεπα ήταν μαζεμένα όλα τα λιγούρια και χάζευαν και έκαναν φαντασιώσεις...Το τι φαντασιώσεις αφήστε το καλύτερα...

Κάποια στιγμή ένας με κατέβασε κάτω και ξεκίνησε να με τραβάει βίαια προς το δωματιάκι πίσω από το μπαρ που εκεί... Γίνονταν τα παιδάκια...Δεν μπόρεσα να δω πρόσωπο αλλά με πονούσε αρκετά έτσι όπως με κρατούσε.

Αντιστεκόμουν όσο περισσότερο μπορούσα και φώναζα με όση δύναμη είχα αλλά τόσο χάλια που ήμουν δεν έκανα δουλειά... Κάποια στιγμή κάποιος του φώναξε και γύρισε και κοίταξε προς τα εκεί που ερχόταν η φωνή με άφησε κάτω ,ΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΩΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ και ξεκίνησαν αυτός και  ο άλλος να χτυπιούνται .Τελικά κατέληξε ο βιαστής στο πάτωμα και ο άλλος να έρχεται να δει πως είμαι...

Εγώ ήμουν που ήμουν χάλια, έτσι όπως με πέταξε στο πάτωμα ο μαλάκας χτύπησα το κεφάλι μου για αυτό ζαλιζόμουν ακόμα περισσότερο. Πριν λυποθημίσω... Τον ξανά είδα....Με έσωσε για ακόμα μια φορά.... Ήταν ο Χάρης.... Πραγματικά ήρωας αυτός ο άνθρωπος...

Το άλλο πρωί ξύπνησα σπίτι μου ,ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ και ΜΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ!(τα χθεσινά τουλάχιστον).Το κεφάλι μου ακόμα ήταν υπό την επιρροή των ποτών.