Η Χριστιάνα και ο παλιός της έρωτας

-32 κεφάλαιο-

Νιώθω ένα δροσερό αεράκι να με χτυπάει στο πρόσωπο και ανοίγω τα μάτια μου.

Οι απότομη φωτεινότητα με ενοχλεί έτσι σκεπάζομαι με μια κουβέρτα που είχα.

Συνηδητοποιώ ότι είμαι ακόμα στην ταράτσα αλλά είμαι μόνη μου.

Μάλλον βαρέθηκε και έφυγε ή είχε κάποια αποστολή.Ή ....

*Όχι βρε ηλίθια δεν ειναι αυτό  αποκλείεται!

Σωστά!Δεν εκμεταλεύτηκε την ειλικρίνεια μου! Πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου!

Μετά από πολύ προσπάθεια σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς την έξοδο του σπιτιού.

Φτάνω και ακούω ήχους από την κουζίνα.

Κρύβομαι και ψάχνω να βρω κατι να αμυνθώ.

Βρίσκω ένα πρόχειρο κηροπήγιο και πηγαίνω προς την κουζίνα.

Φτάνω και πηδάω ξαφνικά μέσα.

Εγώ:"Πίσω κλέφτη!"

Προς έκπληξη μου βλέπω έναν Χάρη χωρίς μπλούζα και βερμούδα .

Χάρης:"Οπ ξύπνησε η ωραία κοιμωμένη μου? Έλα έκανα πρωινό να φάμε . Α και άσε κάτω το κηροπήγιο δεν είμαι κλέφτης "λέει χαμογελώντας ενώ μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο

ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΣΕ!

⏪⏪⏪

Με είπε ΜΟΥ??

Μου έκανε πρωινό?!

Και μου έδωσε και φιλάκι?!

Οχουυυυ μωρε!!!!

Καλούλης είναι μέχρι στιγμής...

Εγώ:"Εμ ευχαριστώ.."

Κάθομαι στο τραπέζι και αυτός συνεχίζει να μαγειρεύει.

Τον χαζεύω που μαγειρεύει και μουρμουρίζει κάποιον ρυθμό.

Το απολαμβάνει αυτο που κάνει και φαίνεται από τον τρόπο που κουνιέται καθως μαγειρεύει.

Ξαφνικά γυρνάει απότομα και με βλέπει που τον κοιτάω.

Σταματάει απότομα και με κοιτάει βαθιά στα μάτια.

Κοιτάω άλλου λόγω της ανασφάλειας που νιώθω και πάω μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου αμήχανα.

Τον ακούω να έρχεται.Αφήνει το πιάτο και σκίβει να είναι περίπου στο ίδιο ύψος με εμένα.

Χάρης:"Ξέρεις ότι όταν κάνεις αυτό με τα μαλλιά σου είσαι πολύ όμορφη και γλυκιά;Σαν μικρό παιδάκι που έκανε σκανταλιά φαίνεσαι.Πραγματικά δεν μπορώ να βρω πάνω σου ατέλεια.Όλα μου φαίνονται υπέροχα.Και αυτά τα μάτια σου... Χάνομαι μέσα σε αυτήν την υπέροχη απόχρωση του πράσινου.Με κοιτάς και χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου"αποκρύνεται καθώς μου πιάνει το πρόσωπο μου γλυκά