SCHOOL EVENT -- Run for your Life

SCHOOL EVENT 7 :

3rd PERSON POV

sa foodlab naman ay naroon sina Shiela , Ma. Rochelle , Joan , Ma. Fernanda , Ma. Emillen , at Jane

mahahalata mo sakanila ang pagod sa kakatakbo, di nila alam na isa pala sakanila ay may pinaplano,

" guis , ilock ko na etong pintuan para di tayo mapasok " Joan

nagsitango na lang ang kasamahan niya,

*too,tok,tok*

" may kumakatok " mahinang sabi ni Joan

dahan-dahan niyang tiningnan ang nasa labas gamit ang bintana, O______O ganito naging itsura niya,

si Reburiano ang kumakatok, nagulat si Joan dahil puno ng dugo si Reburiano at nakita niyang may dala etong kutsilyo,

siya ay kinabahan, dahan-dahan niyang sinara ang bintana, lumapit siya sa mga kaibigan niya, at ito'y nanginginig sa takot,

" anong nakita mo " tanong ni Sheila

" s-i Re-bu-r-i-ano i-sa sa m-ga KI-L-ER " pautal na sagot ni Joan

" anoooooooooo " mahina at gulat na sabi nina Jane , Ma. Fernanda , Ma. Rochelle , at Ma. Emillen

iniiwasan nilang makalikha ni ano mang ingay, di pa rin tumitigil ang pagkatok, mas lalong nakaramdam sila ng takot dahil pinipilit mabuksan ng nasa labas ang pinto, nagsipagsiksik sila sa isang tabi,

' kaya ko bang pumatay?? ahhh, kakayanin ko to dahil gusto ko pang mabuhay , bahala na ' sa isip ng isa sa kanila

napabuntong hininga ang lahat dahil tumigil na sa kakakatok at pagpilit buksan ang pinto ng taong nasa labas, kahit papano ay nakaramdam sila ng kasiyahan,

" dito lang tayo hanggang magbukang liwayway , ligtas naman ata tayo dito " sabi ni Jane

" kailangan lang nating makasurvive hanggang bukas " sabi naman ni Ma. Rochelle

" oh, sige pahinga lang ako ,kapagod eh " sabi ni Sheila at pumunta ito sa tabi ng ref, upang sumandal

si Ma. Fernanda naman ay tumayo

" oh ? san ka pupunta " nagtatakang tanong ni Ma. Emillen

" tulungan mo kong ilagay sa may pinto ang lamesang yun " sabi ni Ma. Fernanda sabay turo sa isang lamesa

pumunta sila dito at hinila papunta sa may pinto,

" yan tama na siguro to, hindi na mabubukasan ang pinto " sabi ni Ma. Fernanda

nagsipunta sila sa sulok-sulok hiwalay-walay sila at tigiisa sila

mga ilang minuto ay nagsitahimik ang lahat at wala kang maririnig,

' pagnatulog na sila, gagawin ko na ang dapat kong gawin ' isip ng isa sa kanila

maya-maya ay isa-isa na silang nakatulog, siguro sa pagod kaya madali silang nakatulog

' tulog na sila , lord patawad kailangan ko lang talaga itong gawin , gusto ko pang mabuhay ' kinuha niya ang isang kutsilyo

at lumapit ito sa isa na malapit sa kanya

' ikaw una kong papatayin , patawad Ma. Emillen '