☯💖მემკვიდრეები💖☯

თავი პირველი:აკადემია

ოცნებები ყველას აქვს, ყველას სურს რაღაც
ზოგის ოცნება თავისუფლებაა, ზოგის ძალაუფლება და ა.შ
სამყაროში ბევრი რამ ხდება.
უმიზეზოთ თუ მიზეზებით.
სამყარო სავსეა უცნაურობებით, თავგადასავლებით , ხიფათებით.
ასევე ბოროტებით და წყვდიადით.
არიან ისინი ვინც წყვდიადს ემორჩილებიან
და არიან ისინი ვინც სიკეთის მხარესაა...

☆☆☆☆☆☆☆

კარი ხმაურიანად იღება , და ფეხის ბაკუნი ისმის.
საბანს ვიძრობ და თავს მაღლა ვწევ.
ჩემს წინ მაღალი სილუეტი დგას.
_უკაცრავაად?_ ვკითხე გაკვირვებულმა ახალგაზრდა ქალბატონს. ეტყობოდა ელიტას წარმომადგენელი იყო.
_ჰმმ...საინტერესოა , საინტერესო_ რაზე საუბრობს? რა არის საინტერერესო?
_გოგონავ, ადექი, მოწესრიგდი და ქვემოთ ჩამოდი_ ქალს ოდნავ მკაცრი და ამასთანავე რბილი ხმა ჰქონდა , ხელში რაღაც ყუთი შემომაჩეჩა.
საერთოდ რა ხდებაა?
ფეხის ბაკუნით გარეთ გავიდა და კარი მოიჯახუნა. ღმერთო რა ჯანდაბა ხდება?.
საწოლიდან წამოვდექი, და კარადისკენ წავედი , მაშინ როდესაც ყუთი გამახსენდა, მისკენ წავედი და გავხსენი ,
შიგნით კაბა იდო,

თმა სწრაფად გადავივარცხნე და უბრალოდ გავიშალე , ღრმად ჩავისინთქე და გაურკვევლობაში მყოფმა ქვემოთ ჩასვლა დავიწყე.
თითოეული ნაბიჯის გადადგმისას მუხლები მიკანკალებდა, ნერვიულობისაგან კი ლოყები სულ ამიხურდა.
მეორე სართულიდან ქვემოთ ჩავედი.
ბებიაჩემი და ის ქალბატონი რომელიც ჩემს ოთახში ვნახე ერთად იჯდნენ პატარა დივანზე.
საუბრობდნენ და ჩაის მიირთმევდნენ.
როცა დამინახეს საუბარი შეწყვიტეს, გვერდითა ოთახიდან კი ჩემი უნცროსი ძმა გამოვიდა, ახალგაღვიძებული იყო როგორც ჩანს, მაგრამ მასაც ჩემნაირად რატომ აცვია? თითქოსდა ერთი და იგივე ფორმა გვაცვია, მაგრამ მე კაბა მას კიდევ შარვალი....
მანაც გაკვკრვებულად შემომხედა.
მეც მხრების მოძრაობით ვაჩვენე არაფერი ვიცი მეთქი და ორივემ ერთად ბებიასთან და იმ ქალაბატონთან მივედით.
ბებიამ ჩაახველა.
_ესენი ჩემი შვილიშვილები არიან. ეს ტეოა_ ჩემს ძმაზე ანიშნა_ ჩვენი ოჯახის მემკვიდრე, ეს კი ალისაა,
ტეომ გაიღიმა მე კი უბრალოდ თავი დავუკარი.
ბებიამ ისევ იმედგაცრუებული სახით შემომხედა, ღმერთო რა სჭირს ამ ქალს?
ბავშვობიდან მეუბნებოდა იმას რომ ერთი დიდი იმედგაცრუება ვარ , რომ მე არაფერი შემიძლია, რომ მე უბრალოდ უსარგებლო ადამიანი ვარ.მაგრამ რატომ?
ის ყოველთვის ტეოს თვლიდა განსაკუთრებულად, მაგრამ ეს ხელს არ მიშლიდა ჩემი ძმის სიყვარულში.
ფიქრებიდან ქალის ჩახველებამ გამომარკვია.
_ გოგონა რამდენი წლის არის?
_თექვსმეტის გახდა ახლახანს_უპასუხა ბებიამ
_ბიჭი?
_თერთმეტის
_მაშასადა მე ორივენი ჩაირიცხებიან ჩვენს აკადემიაში_საათს დახედა რომელიც მაჯაზე ეკიდა_ ნახევარი საათი გაქვთ რომ ჩემოდნები ჩაალაგოთ _ჩემოდნებიი? სადმე მივდივართ???.
_ბავშვებო წადით ჩემოდნები ჩაალაგეთ_ბებიაც და ეს ქალბატონიც ადგნენ და სადღაც წავიდნენ.
_რა ხდება ალისა?
_ არც მე ვიცი ტეო.
_ბავშვებო ჩემოდნები ჩაალაგეთ_ სამზარეულოდან გრიფილი გამოვიდა.
_მაგრამ სად მივდივაართ_იკითხა ტეომ
_მალე გაიგებთ .
მოკლედ გრიფილიდან ვერაფერს გაიგებს ადამიანი, ასე რომ მე და ტრო ჩვენ_ჩვენ ოთახებში წავედით რომ ჩემოდნები ჩაგველაგებინა.
კარადა გამოვაღე რომ ტანსაცმელი გამომეღო.
ჯანდაბა რატომ არის ყველგან ეს წყეული კაბები??
რამდენიმე ჩემოდანი გამოვიღე, არ ვიცი რამდენი ხნით მივდივართ? ან საერთოდ სად ჯანდაბაში მივდივართ მაგრამ იმედია ყველაფერი კარგად იქნება.
ერთ ჩემოდანში კაბები ჩავყარე პორდაპირი მნიშვნელობით, მეორე ჩემოდანში კი წიგნები. მათგან ათასგვარი ინფორმაციის მიღება შეგვიძლია.
ან თუნდაც რომანები.
თითო წიგნში თითო ცხოვრება სხვა ადამიანის სხეულში და სხვისი სახელით.
სამელნე და კალმკსტარიც ჩავდე თან და გრიფილსაც ვთხოვე დახმარება რადგანაც ამ სიმძიმე ჩემოდნების თრევა ნამდვილად არ შემიძლია ამ სიმძიმე საგნების თრევა.
ქვემოთ რომ ჩავედით ახალგაზრდა ქალბატონი გარეთ დაგვხვდა, ეტლთან ერთად.
ეტლში ჩავსხედით მე , ტეო, და ახალგაზრდა ქალბატონი. და ეტლიც დაიძრა.
_მე ელეანორა მქვია_ლაპარაკი მან დაიწყო._თქვეი სახელები უკვე ვიცი, და ვიცი რომ ახლა ძალიან ბევრი კითხვა გაქვთ, გაინტერესებთ სად მივდივართ ან რაყომ ჰო და ჯერჯერობით გეტყვით იმას რომ ჩვენ ახლა სამყურას აკადემიაში მივდივართ,
სადაც თქვენ ძალიან ბევრ რამეს ისწავლით.
_მაგრამ რატომ?
_იმიტომ რომ საჭიროა, როცა მივალთ ყველაფერს გაიგებთ.
ჯანდაბა კიდევ უფრო მეტი გაუგებრობააა....
ამოცანები და დაპირებები ...
მომიწევს დაველოდო....

(ესეც ალისა)

(ესეც ტეო)